De vader van onze blogster Marieke schreef het volgende mooie en ontroerende gedicht naar aanleiding van Marieke’s echtscheiding. Het verwoordt prachtig het verdriet van een opa over de scheiding die zijn kleinkinderen meemaken.
Verdriet diep in mij
nadat zijn kamer
bij de verhuizing was geruimd
zat Ties ineengedoken
achter het nieuwe huis van mama en huilde
kon niet duidelijk maken waarom
van buiten niet
maar van binnen huilde ik
samen liepen de beide jongens met hun vader
de berg af naar papa’s huis
dat was voor die dag zo afgesproken
of ze wilden blijven werd niet gevraagd
ik zag ze op hun rug gezien vertrekken weg van ons
van buiten niet
maar van binnen huilde ik
steeds dacht ik: misschien missen ze warmte
en het gezellig samenzijn op één plek
wat of waar is hun thuis?
ze zoeken het gezellig samen bij elkaar zijn op
of willen zelfs het liefst nog op schoot
van buiten niet
maar van binnen huilde ik
het speelgoed is verdeeld over twee plekken
soms een onhandig gemis
als ze het net op een moment zouden willen gebruiken
jullie kunnen niet mee in de verhuiswagen, te gevaarlijk
geen tijd, wij verhuizen wel voor jullie
van buiten niet
maar van binnen huilde ik
ik stond voor het laatst in hun slaapkamers
waar veel van de herinneringen opdoemden
daar waar ze vanaf hun geboorte toefden
van hun gelukkig babygekraai
tot de verhaaltjes voor het slapengaan
van buiten niet
maar van binnen huilde ik
Ties ligt bij mijn binnenkomst bij papa
om vijf uur ’s middags te slapen op de bank
Mees zit één meter voor de tv en zegt: opa kijk! Disney Planes
in deze kamer speelden we tot in de zevende hemel
hier bouwden we torens en vulden we onze dromen
van buiten niet
maar van binnen huilde ik
als ik dagelijks mijn laptop heb opgestart
verschijnen op het bureaublad hun foto’s van índertijd
toen papa en mama nog samen met hen waren
hun ouders hielden niet meer van elkaar
maar zij wel van hun papa en mama samen
van buiten niet
maar van binnen huilde ik
tot woensdag, dan zie ik jullie weer
en donderdag
en vrijdag
ook zaterdag en zondag nog?
en wanneer komen jullie weer eens bij ons logeren?
vannacht
in het donker zal ik zachtjes huilen
van buiten en van binnen
Geschreven door “opa Christ”, 28 november 2015
REAGEER OP DEZE BLOG