Na een spontane ontmoeting met een man, enkele dates met hem maar uiteindelijk helaas geen verliefdheid mijnerzijds word ik getriggerd om weer eens een kijkje te nemen op enkele datingsites. Want wat zou het toch leuk zijn om weer eens hotel-de-botel verliefd te worden. Daarop maak ik een profiel aan op een datingsite. Ik snuffel er wat rond. En dan komt er een ongelofelijk leuke lange mail van K.
Het voelt goed
Schrijven is zeg maar echt mijn ding en op dit vlak blijken we elkaar te vinden want we wisselen nagenoeg dag in dag uit lange mails uit. Het klikt enorm, we spreken letterlijk en figuurlijk elkaars taal. En ondanks dat ik weet dat het niet zo werkt tuimel ik erin. Hoge verwachtingen, hele hoge verwachtingen. Want wat is ons mailcontact bijzonder. Zo open, zo veel raakvlakken, zo dezelfde behoeftes, zo dezelfde taal. En dit keer ben ik niet de enige die erin tuimelt, ook hij ziet ons samen oud worden. Ja, ik weet het, het klinkt heel gek maar zo goed voelt het.
Tijdens het mailcontact spreken we ook over wat we zoeken in een relatie en zo wordt er ook al even over sex gesproken. Iets dat ik, naast andere zaken natuurlijk, heel belangrijk vind in een relatie. K. geeft aan dat hij het op fysiek vlak rustig aan wil doen. Dat hij pas écht sex met iemand wil hebben als we echt verliefd op elkaar zijn en een relatie willen aangaan. Dat hij daarin graag het initiatief neemt. En aangezien ik eerder wel eens te vaak zelf het initiatief nam tot een eerste zoen lijkt het me heerlijk om me door hem te laten veroveren, als het zo ver mag komen….
De eerste date
En dan is er na twee weken de ontmoeting. Ik ben eigenlijk meestal niet zenuwachtig voor een date, maar wat ben ik nerveus. Wie weet ontmoet ik vandaag mijn ware, mijn soulmate.
De ontmoeting verloopt vol spanning, aftastend, nieuwsgierig, onzeker. Ik merk dat ik door alle nervositeit niet helemaal mezelf ben. De eerste klik lijkt er voorzichtig te zijn. Het is een leuke, aantrekkelijke, gevoelige man. Het is een date, die uren mag duren, maar geen vuurwerk, geen liefdes-magie. De dag erna ben ik er een beetje van slag door, teleurstelling dat we niet als een blok voor elkaar gevallen zijn. En ik weet, dat is niet reëel, maar toch…
Waar blijft dé zoen…
De tweede date is heel gezellig, speels en de aantrekkingskracht is voelbaar. We wandelen nadat we een hapje gegeten hebben door Maastricht. De stad omhelst ons, wij omhelzen elkaar, voelen een intense verbinding. We lopen hand in hand en de eerste kriebels gieren door mijn lijf.
Maar dé zoen blijft uit….
Tijdens de volgende date gaan we wandelen en ook deze keer is er weer die intense verbinding. Handen ineen verstrengeld, voorhoofd tegen voorhoofd, neus aan neus kijken we elkaar diep in de ogen. Dit is zó bijzonder, zó ongelofelijk intens. Maar dé zoen blijft uit….
Ik begrijp er niets van maar kies er nog steeds voor om zijn tempo te volgen, het initiatief bij hem te laten, me te laten veroveren!
De volgende date is ook weer heel open, leuk, speels, tikje ondeugend. Leuke gesprekken, een wandeling langs de Maas, omhelzingen, speelse blikken en bij het afscheid zelfs handen op mijn billen en zoenen in mijn nek. Zo’n intense spanning en verbondenheid….. maar dé zoen blijft uit.
Hij geeft aan dat hij te moe is en onze eerste zoen met alle aandacht wil beleven…
Wordt vervolgd….
Ik ben Marieke, ik ben 38 jaar, moeder van twee zoontjes van 4 en 6 jaar en gescheiden sinds begin 2015. Sinds de scheiding sta ik weer in mijn kracht, het is zó fijn om me na jaren weer zo te voelen!
REAGEER OP DEZE BLOG