Paula wordt door narcistische ex uit moederrol geduwd

Mijn narcistische ex-man had de stekker getrokken uit de hulpverlening (eerstelijns-psychologe en pedagoge) toen zij een diagnostisch onderzoek naar mijn dochter wilden doen. Aanleiding voor het onderzoek was dat zij geen contact met haar konden maken. Daarnaast sloot mijn dochter zich ook af voor mij. En mijn dochter en ex-man beweerden desondanks dat er geen problemen waren. Ik zou degene zijn die problemen had met mijn dochter en ik zou mijn verstand zijn kwijtgeraakt.

Als moeder buitengesloten

Ondertussen werd ik door mijn ex-man niet geïnformeerd over onze dochter bij ziekte, doktersbezoeken, verzuim, schoolresultaten. Ik had geen inzage in Magister, want mijn dochter had de inloggegevens en deelde deze niet met mij), schoolfoto’s bestellen enz. Hij beweerde dat ze klaar met mij was en verweet mij mijn dochter niet te kennen en te weten wat ze nodig had.

Toen mijn dochter weer begon te komen- om het weekend – liepen de spanningen erg op. Op het moment dat hij haar bracht, waren ze steeds samen quasi vrolijk aan het doen en zodra ze mij zagen. Ze lachten ze mij uit. Eenmaal binnen keek ze uit haar slaapkamerraam naar haar vader en riep hij nog iets na over hoe ze zich kon opstellen naar mij.

Ze straalde naar mij zoveel boosheid uit, negeerde mij uren of het hele weekend. Ik mocht haar spullen niet meer aanraken. Mijn regels negeerde ze, hoe papa de dingen wilde, zo moest het gaan. Ze vertelde niet over school, wilde niet mee naar buiten, of iets doen samen.

Loyaliteitsconflict

Ze zat in een enorm loyaliteitsconflict. En ze mocht het bij mij niet fijn hebben. Zo stelde ik wel eens voor om met zijn 3-en (vriend, dochter en ik) naar de Efteling te gaan. Ze zei steeds ‘nee’, of helemaal niets. Ergens wist ik dat ze het wel wilde, maar niet durfde uit loyaliteit naar haar vader die in zijn slachtofferrol zat.

Toen ze in een weekend bij mij was, zei ik op een ochtend tegen mijn vriend “we gaan vandaag naar de Efteling”. Hij was ervan overtuigd dat ze niet mee zou gaan. Maar ik dacht “no way, we gaan gewoon”, ze wil echt wel. Ik zei dus heel beslist tegen mijn dochter “we gaan vandaag naar de Efteling”. Ik zag de vertwijfeling in haar ogen…. “Ja maar”, zei ze, “met wie moet ik dan in de achtbaan.” Waarop ik antwoordde dat ik in sommige achtbanen mee zou gaan en bij de andere achtbanen zou ik meelopen tot de karretjes en hoefde zij alleen samen met mijn vriend erin.

Dat vond ze goed. Ze heeft er zo van genoten, ging van de ene achtbaan naar de andere, totdat ze halverwege de middag zei dat ze buikpijn had. Ik zag aan haar koppie dat het spanningsbuikpijn was, dus toen zijn we naar huis gegaan.

Melding bij de Raad voor de Kinderbescherming

Bij de GGZ-psychologe sprak ik ondertussen mijn bezorgdheid uit over het stoppen door mijn ex-man van de hulpverlening voor mijn dochter. Haar ontwikkeling was in gevaar, wist ik.

De ouderverstoting die speelde; parentificatie (vader behandelde dochter als gelijkwaardig en “sparring partner”); verleidelijke regels (weinig fruit, veel snoep, films ver boven haar leeftijd, veel gamen samen); verwaarlozing van persoonlijke hygiëne; schoolverzuim; maar ook dat er bij haar vader geen plaats is voor haar emotionele behoeftes.

Ik vroeg haar om een melding bij de Raad voor de Kinderbescherming te doen, maar dat vond zij niet nodig. De maatschappelijk werkster van het wijkteam zou de ontwikkeling van mijn dochter in de gaten blijven houden. En mocht deze aanleiding zien kon er altijd een melding gedaan worden.

Deze maatschappelijk werkster heeft geen contact meer gezocht met mij, en voor zover ik weet, ook niet met mijn dochter of haar vader. Daarop heb ik nog een keer haar leidinggevende benaderd, met het verzoek om een melding te doen bij de Raad voor de Kinderbescherming. Ook hij wees dat af, met als reden dat mijn dochter bij haar vader woonde en dat dat haar onder grote druk kan zetten, als haar vader niet wil meewerken.

Mijn naam is Paula, ik ben 47 jaar oud en heb een lieve dochter van 15. Ik heb 26 jaar een destructieve relatie gehad met een narcistische man. Ik ben nu heel dankbaar dat ik alweer 4 jaar een liefdevolle en zorgzame relatie mag ervaren. Eind 2014 nam ik de beslissing om te scheiden, daarna heb ik in 4 jaar tijd 4 zittingen gehad, 2 x een mediationtraject. Ook heb ik te maken gehad met ouderverstoting en de gevolgen van narcistisch misbruik (PTSS en burnout).

Mijn dochter heeft 3,5 bij haar vader gewoond en woont sinds november 2018 bij mij, na door haar vader uit huis te zijn gezet. Met hulp van mijn therapeute krabbel ik weer op en leer ik met het gedrag van mijn ex en mijn dochter omgaan. Als ik iets geleerd heb van dit alles is het dat ik veel sterker ben dan ik had verwacht!

Lees ook de andere blogs van Paula.