Na weken van griep, snotterigheid en algehele lusteloosheid… werd de voorjaarsvakantie in ons gezin met open armen ontvangen. Even een weekje weer op adem komen en lekker helemaal niks doen! Geen carnaval voor ons. Alleen maar bijtanken, bijtanken en nog eens bijtanken! Drie witte snoetjes gezellig onder een dekentje. Veel films, lekkere hapjes en de verwarming op 23 graden… Heerlijk! Het heeft ons enorm goed gedaan
En dat was ook hard nodig. Want afgelopen weekend stond de reünie met mijn oud klasgenoten op het programma. En als ik iets niet zag zitten, was het mezelf te moeten presenteren met een rode, schrale neus en waterige ogen! Want niet geheel onbelangrijk… ik zou mijn jeugdliefde weer in levenden lijve zien.
En wat was ik zenuwachtig! Het is goed dat ik na al die jaren nog steeds bevriend ben met het meisje dat op mijn eerste schooldag naast me kwam zitten. Want als er iemand is die precies begreep hoe ik me voelde, dan is zij het wel! Samen liepen we enigszins giebelend de school binnen. Alles was nog precies zoals in mijn geheugen. De lokalen met deuren in verschillende kleuren, de lerarenkamer, de kleine stoeltjes, het kunstwerk in de hal… alles nog precies hetzelfde en alles nog net zo oubollig en stoffig!
Maar wat een leuke ervaring om weer in de omgeving te zijn waar ik een heerlijk onbezonnen schoolperiode heb meegemaakt! Het contact met de overige klasgenoten verliep geheel zoals verwacht. Ik herkende iedereen nog en die klik die ik vroeger al met bepaalde mensen had, was er nu nog steeds. Ontzettend leuk om te horen wat iedereen momenteel doet en hoe zijn of haar leven is verlopen.
Maar het allerleukste moment was toch wel het moment dat jeugdliefde het lokaal kwam binnenstappen. Met één voet nog op de drempel, hadden onze blikken elkaar al gekruist. Jeetje, wat ziet hij er nog goed uit! Een stralend gezicht en nog steeds een hoofd met slordige krullen. En ondeugende ogen! Laat ik vooral die ondeugende ogen niet vergeten…
Ik haat het om te moeten toegeven, maar op het moment dat we elkaar aankeken, voelde ik het weer. Kriebels! Mijn vriendin had het natuurlijk feilloos door en stond me volledig onbeschaamd uit te lachen. ‘Iris, gedraag je’ kon ze er nog net uitgooien voordat hij onze kant kwam oplopen. Maar ik kon het niet helpen. Ik stond erbij en keek er naar… Met ontzettend rode blossen op mijn wangen! ☺
REAGEER OP DEZE BLOG