Ik lees net op Facebook een bericht van een kennis die een jaar geleden haar man is verloren na een slopende ziekte. Een intense en ronduit prachtige ode aan de liefde van haar leven. Ik ben onder de indruk en geroerd.
Ik herken het verdriet en het gevoel dat je het wilt uitschreeuwen dat iemand van wie je heel veel houdt niet meer bij je is. Ik lees alle hartverwarmende reacties onder het bericht. Dat doet een beetje pijn als ik dat lees.
Niet omdat zij haar verdriet toont en dat zij medeleven krijgt van heel veel mensen om haar heen maar vooral omdat ik in mijn situatie mijn verdriet niet zo duidelijk kan tonen en daardoor ook geen medeleven ontvang.
Geen mooie wederzijdse liefde
Net zoals zij zou ik willen delen dat ik een mooie liefde kwijt ben en dat mijn hart is gebroken… maar op zo’n moment wordt het voor mij zo pijnlijk duidelijk dat het helemaal geen mooie ‘wederzijdse’ liefde is geweest. Het feit dat ik daar lang blind voor ben geweest en niet wilde zien dat dit iemand was die mij helemaal niet verdiende, komt op dat moment dan keihard binnen.
Daarbij komt dat het uitschreeuwen van je verdriet bij een scheiding niet echt een optie is zonder je kinderen maar ook je ex-partner te schaden. Natuurlijk ben je daar niet op uit en daarom doe je dat niet.
Eenzaam
De rouw na een scheiding van een narcist is dan ook eenzaam, het gaat gepaard met ongeloof, schaamte en sterk afwisselende emoties, met op de achtergrond een ongekende hardheid van je ex-partner die je totaal niet kunt plaatsen.
Ik ben heel diep gegaan om uiteindelijk de stap te zetten om alleen met 3 kinderen verder te gaan. Na bijna 25 jaar werd er een punt achter gezet. Overigens was dat niet een krachtige actie van mij naar mijn partner toe dat het genoeg was hoor. Ik was op dat moment volledig op, stond stijf van de stress en ik was gewoon niet meer in staat alle ballen in de lucht houden. Om daadwerkelijk de stap te kunnen zetten, heb ik op niets van waar ik aanspraak op zou kunnen maken, aanspraak gemaakt. Ik wist dat als ik dat zou doen ik er nooit uit zou komen.
Jekyll & Hyde
Het ‘Jekyll & Hyde gedrag’ maakt verder dat ik na al die jaren ook nog wel eens twijfel of mijn beslissing de juiste is geweest. Op dat soort momenten zou ik ook wel eens overladen willen worden met hartverwarmende berichten vol medeleven… Gelukkig zijn de momenten wanneer ik dit gevoel heb maar kort hoor. Ik besef gelukkig heel goed dat de kinderen en ik ondanks alles het heel goed voor elkaar hebben.
Ik ben Charlotte. Inmiddels woon ik al ruim 5 jaar niet meer met mijn ex-partner, gediagnosticeerd met narcistische stoornis, samen en zijn we 3 jaar officieel gescheiden. Helaas is het na 5 jaar nog altijd niet mogelijk om in goed overleg voor de kinderen te zorgen. Dat zorgt soms voor lastige situaties waar de kinderen en ik steeds beter mee leren om te gaan.
Lees ook de andere blogs van Charlotte
Henry - 16 nov 2023
Zo herkenbaar. Ik ben te lang blind geweest. Nu zeven jaar geleden gescheiden. De kinderen wonen volledig bij mij. De jongste ziet z’n moeder eens per twee weken een weekend. Er gebeurt nog steeds hetzelfde als tijdens het huwelijk en na de scheiding. De eenzaamheid, de kwaadsprekerij door ex en ex schoonfamilie is verscheurend. Zeker als de kinderen ingezet worden in de straf- en lastercampagne. Inmiddels hertrouwd. Ik moet blijven werken aan trauma herstel en ik herken gelukkig traumaresponses. Mijn vrouw is ook eerder getrouwd geweest met een narcist. Het blijft werken aan heling en genezing. Ik heb veel aan mijn geloof in God gehad en nog. Anders was ik er niet meer geweest met kinderen die suïcidaal geweest zijn enz.
Henny - 16 nov 2023
Is je ex ook daadwerkelijk gediagnostiseerd als narcist? Het wordt namelijk te pas en te onpas geroepen door met name vrouwen die problemen ervaren in de relatie. Vrouwen die zelf ook allerlei issues hebben en bijvb niet naar zichzelf kunnen kijken. Een verhaal heeft altijd 2 kanten en eigenlijk hebben we niet zoveel aan dit soort eenzijdige verhalen zonder de ander gehoord te hebben. Nu wordt er al snel geroepen en gedacht, "Oeh wat erg voor Charlotte" terwijl we niet het complete verhaal horen.
Charlotte - 17 nov 2023
Ja hij is gediagnosticeerd met deze stoornis, hetgeen uniek is overigens. Zie mijn eerdere blogs hierover. Verder ben ik zeker geen heilige, heb ik zeker mijn issues maar als je te maken hebt met een narcist doet jouw kant van het verhaal er niet zoveel toe. Het gaat hier echt om extreem gedrag.Verder probeer ik aan te geven in mijn blogs dat ik niet te koop loop met mijn verhaal. Slechts een hele kleine groep mensen kent mijn verhaal. Als ik mijn ex openlijk zwart zou maken dan heb ik alleen maar mijn kinderen daarmee. Overigens de houding die ik heb aangenomen (keeping up appearances) is heel kenmerkend voor slachtoffers van narcisme.
Truus - 16 nov 2023
Het is bekend dat narcisme toeneemt of mogelijk zijn we er meer op attent en past het ook in onze egocentrische samenleving
Laila - 11 feb 2024
Ik ben nog niet officieel gescheiden en ex is 3 jaar geleden het huis uit gelopen. Met mij viel niet te leven. Hij heeft dat in app en mail onderbouwd en komt erop neer dat het met mij niet te doen is. Toen was onze dochter 8 jaar. Na alles, vooral het verraad, word ik nog steeds wakker met het gevoel dat ik ons leven mis. Naast de ellende waren er ook goede tijden. Helemaal de vakanties en de diners en de uitjes. Samen leven en een kind opvoeden was heel ingewikkeld. Maar die momenten dat ik ons leven mis zijn zwaar. Hoe kom je door die momenten heen? En die eenzaamheid, niemand snapt hoe je kan rouwen om iemand die je zo in de steek laat … en de angst dat mijn dochter niet door zijn manipulatie heen kan zien…. Hoe doe jij dat?