
Money, money en money
Waar zal ik beginnen. Mijn ex-partner en ik hebben nooit de financiën gedeeld. We hebben samen zo’n 25 jaar lang een leven met elkaar opgebouwd met gescheiden financiën. Het ontbreken van enige transparantie in de financiën is achteraf misschien wel een van de eerste signalen geweest dat ‘samen’ sowieso niet in de sterren zat.
Geld was voor hem belangrijk
Ach wat deed het er toe…we hadden allebei een goede baan dus het echt splitten van kosten deed er niet zo toe, dacht ik toen. Omdat hij niet zo netjes was met betalen van de vaste lasten en inkomende rekeningen, deed ik dat en hij betaalde de meer losse zaken. Ik heb niet ervaren dat het onevenredig was. Wat ik natuurlijk wel wist was dat geld, uiterlijk vertoon voor hem belangrijk was en eerlijk is eerlijk ook ik ben niet vies van het goede leven. Wel vroeg hij bij nieuwe banen altijd eerst wat ik ging verdienen in plaats van wat ik ging doen. Daar hebben we wel een keer flinke ruzie om gehad.
Geld werd complex
Toen het huwelijk uiteenviel werd alles met geld complex. Alhoewel hij wilde scheiden, was hij toch verrast dat ik dit ging doorzetten en probeerde hij een ruzie om geld uit te lokken. Ik voelde aan dat als ik dat gevecht aan ging ik nooit uit het huwelijk zou komen en heb vrijwel direct van alles waar ik recht op had afstand gedaan. Ik kreeg alimentatie voor de kinderen, dat was voor mij voldoende. Hij was enorm verrast dat ik niet de strijd aan ging en al jaren hoopt hij eigenlijk dat ik hem bel en aangeef dat ik het financieel niet red en zijn hulp nodig heb. Gelukkig verdien ik voldoende om mijn eigen broek op te houden maar uiteraard hebben we wel een stapje teruggedaan.
Wie betaalt de bril en lenzen?
De ex-partner maakt nu zichzelf, de kinderen en anderen wijs dat hij een riante alimentatie betaalt. Hij deelt met de kinderen ook het bedrag dat hij overmaakt. Voor de kinderen klinkt het natuurlijk ook als een enorm bedrag. Geen idee heeft hij wat kinderen kosten, want die kosten betaalde ik ook vroeger al. Kosten van kampen, nieuwe brillen, lenzen, abonnementen, sporten komen allemaal op mij neer. Ook al zijn hier in het ouderschapsplan duidelijke afspraken over. Over praten heeft geen zin want hij is juist uit op discussie. Voor de kinderen koopt hij hele dure kleding en gaan ze op verre vakanties, maar meebetalen aan een nieuwe bril dat weigert hij. Dus wie betaalt wat voor de kinderen?
Alhoewel de kinderen denk ik wel zien wat hier gebeurt, vind ik het ingewikkeld om hier het gesprek over aan te gaan omdat ik het wrange en zelfs wat bitter gevoel dat ik heb niet wil overbrengen op de kinderen. Zucht.
Mijn naam is Charlotte en ik heb 3 kinderen van inmiddels 16, 13 en 11 jaar. Ik heb alleen de zorg voor hen en ze gaan af en toe naar hun vader, die gediagnosticeerd is met een narcistische stoornis.Inmiddels woon ik al vele jaren niet meer met mijn ex-partner samen en zijn we 5 jaar officieel gescheiden. Helaas is het na al die tijd nog altijd niet mogelijk om in goed overleg voor de kinderen te zorgen. Dat zorgt soms voor lastige situaties waar de kinderen en ik steeds beter mee leren om te gaan.Vandaag: wie betaalt wat voor de kinderen?
Henny - 3 jul 2025
En die afspraken in het ouderschapsplan houden in dat hij voor deze extra kosten, naast de kinderalimentatie, zoals brillen en abonnementen ook moet betalen? Want standaard is dat de kinderalimentatie in die kosten moet voorzien, tenzij.