Soms gewoon even geen stoere gescheiden vrouw, blog van Martine

Soms mag je ook gewoon een keertje niet stoer zijn!

“Waar was je?” Een berichtje van mijn buurvrouw op mijn telefoon. Ik antwoord haar dat ik balend op de bank lag.

Het is zondagmiddag. Het is niet ‘mijn’ weekend. De meiden zijn bij hun vader. Ik ben uitgenodigd voor een leuke borrel van mijn buurvrouw ter ere van haar verjaardag. ‘Kinderen meer dan welkom’ staat op de uitnodiging.

Ik zie enorm tegenop om hier naar toe te gaan, alleen zonder man en zonder kinderen. Alleen binnen te lopen in een feestruimte en iedereen zo ongelooflijk happy te zien met zijn partner en kinderen. Happy families overal en dan ben ik daar alleen. Niet happy?

Mijn gedachten gaan met mij aan de haal. Stel je niet aan, je kent genoeg mensen daar en er gaat vast wel iemand met je praten. Waar ben je bang voor? Hup, trek een mooie jurk aan en stap op die fiets en ga. Even stoer zijn en niet zo dramatisch!

Zal ik even een andere ‘gescheiden’ vriendin bellen die ook vast gaat en dan kan ik in ieder geval met haar mee gaan? Ik weet niet zeker of zij ook uitgenodigd is en hoe pijnlijk is dan mijn vraag? Ik doe het niet.

Ik ben gewoon even heel verdrietig. Verdrietig om mijn geamputeerde gezinssituatie en het gevoel alleen te zijn. Het is zondag en bovendien komt het met bakken de lucht uit. Het is een treurige dag en zo voel ik mij ook. Ik laat mijn gevoel echt even binnenkomen en de tranen biggelen over mijn wangen.

Als de tranen opgedroogd zijn, voel ik mij weer beter. Ik besluit om niet te gaan. Ik voel mij gewoon niet lekker, ben verdrietig en bovendien: ik hoef niet altijd krachtig en stoer te zijn. Ik mag ook gewoon mij ellendig voelen. Ik zoek een nieuwe aflevering van Masters of Sex (een Netflix aanrader!) op, zet een pot kruidenthee en ga heerlijk genieten van mijn zondagmiddag. Verdomd, het lukt mij ook nog. De middag en avond vliegt voorbij.

De volgende dag op het schoolplein word ik aangesproken door de andere ‘gescheiden’ vriendin die uiteraard wel uitgenodigd was. Ik was gemist gisteren op het feest. Ik vertel haar waarom ik niet ben gegaan. Ze begrijpt het volledig en pakt mijn hand beet. De volgende keer stuurt ze mij een berichtje en dan komt zij  mij halen. Gaan we samen die eerste enge drempel over en kunnen we elkaar een beetje steunen.

Met de jarige job drink ik later die week een koffietje en geef haar mijn cadeau. We hebben een lief gesprek en ze vindt mij stoer. Stoer dat ik niet ben gegaan en heb toegegeven aan mijn gevoel. Stoer omdat je niet altijd stoer hoeft te zijn.

Ik ben Martine (45 jaar) en ik woon in Amsterdam met mijn twee puberende meiden. Ik ben vijf jaar geleden gescheiden en het voelt als een bevrijding. Het was een verdrietige periode maar het heeft mij uiteindelijk veel gebracht. Het is helaas nog steeds niet makkelijk omdat het contact met de vader van mijn meiden heel moeizaam is. Momenteel zijn de meiden 100% bij mij en dat is leuk en af en toe ook zwaar.