Je pakt mijn hand vast en kijkt mij diep in de ogen aan.
Je vertelt dat je bang bent om je last met mij te delen.
Ik stel je gerust en zeg dat het goed is.
Je vertelt over vijftien jaar ellende, hoe er over je grenzen is gegaan en nooit naar jou is geluisterd.
En je vertelt mij dat het met mij zo anders is. Zoals het eigenlijk hoort te zijn.
Ik zie dat de zon weer naar je begint te lachen en je verblind.
Laat je gedachten maar stelen en voorgoed van een ander zijn.
Bij mij ben je veilig en dat zie je gelukkig ook.
Je bent niet meer alleen.
Je danst weer mee met de wind en de muziek tilt je naar grote hoogte.
Je mag weer dromen.
Je mag vliegen en ik zal je volgen tot boven de wolken.
Daar kun je al je zorgen ver achter je laten.
Voor een lach rond je mond zal ik alles doen.
Al is maar een seconde.
Of die ene blik dat je weer even weet wie je werkelijk bent.
De deur naar het leven wat jij ooit als kind hebt gekend, staat wagenwijd open voor jou.
Geef je angsten maar aan mij en klim op mijn rug.
Ik draag jou overal naartoe.
Ik pak je hand en kijk je diep in je ogen aan.
Je bent veilig bij, voor altijd.
I-Pat: Vader van twee kinderen, regio Rotterdam, analoge man in een digitale wereld, beland in vechtscheiding, blogt recht uit het Rotterdamse hart.
Lees ook de andere gedichten van I-Pat.
REAGEER OP DEZE BLOG