Kortgeleden werd de brief die ik schreef aan de vriendin van mijn ex herplaatst. Weer kreeg ik een hoop lieve en mooie reacties. En natuurlijk ben ik trots op de waardering die dat schrijven kreeg.
Maar wat me vooral blij maakt is dat het schrijven van die brief het begin was van een nieuw tijdperk in ons gescheiden leven. Sinds die tijd hebben we balans gevonden. Zijn de verhoudingen gezond geworden. Is er weer respect gegroeid.
Ik ben met recht trots op ons. Op haar, mijn ex en mezelf. We hebben onze verschillen opzij gezet. Kiezen voor harmonie in plaats van voor conflict. Denken na voor we het beter menen te weten of weer eens ongebreideld kritiek willen leveren. Niet omdat we nooit meer wat van elkaar vinden of ons nooit meer irriteren, wel omdat we weten dat boosheid, frustratie en wrok niets oplevert. Niet voor de kinderen, maar ook niet voor onszelf.
En dan kan de energie in de juiste dingen gaan zitten. In samen een verjaardag vieren, in uitkijken naar Sinterklaasavond en blije kindergezichtjes. We kunnen nu samen lachen wanneer een van ons iets stoms doet, helpen elkaar wanneer de oppas het plots laat afweten en drinken een relaxte kop koffie wanneer we bij elkaar in huis komen.
Allemaal winst die begint bij jezelf, bij accepteren dat het is zoals het is, bij het loslaten van wat geweest is en de wil om het nu leuker te maken. Dat kost tijd, verdriet en af en toe pijnlijk stuiteren op de bodem, maar het kan wel. Ik ben “gelukkig gescheiden” en die woorden had ik drie jaar geleden niet eens kunnen bedenken.
Karijn is 42 jaar, woont in Amsterdam, is moeder van de twee liefste jongetjes ter wereld en twee jaar geleden gescheiden. Ze blogt maandelijks op nieuwestap.nl en vertelt vandaag over een nieuwe start. Beetje bij beetje krijgt ze haar hoofd helderder.
REAGEER OP DEZE BLOG