De afgelopen dagen maakten mijn gedachten overuren. Alle positieve gebeurtenissen stonden lijnrecht tegenover een aantal vervelende feiten. Waarom blijft mijn ex nog steeds elke keer “om de hoek kijken” als ik net dacht alles lekker op een rij te hebben?
Deze week vierde ik dat ik 40 ben geworden en begin ik echt met mijn nieuwe baan. Leuke dingen zou je denken…
Maar dan zie ik mijn kleine meisje van 9 met haar verdrietige en onzekere blik! Zij wil zo graag gewoon dat mama elke dag bij haar is als ze uit school komt!
En nadat mijn super puber vertelde dat hij definitief heeft gekozen om bij zijn vader te blijven wonen, liep mijn hoofd helemaal over. Na drie maanden proefperiode bevalt het hem wel prima in het grote luxe huis en met alle vrijheid. Uiteraard begrijp ik hem… maar is er dan helemaal niemand die aan de gevoelens van mijn lieve meisje en mij denkt? Als puber zou ik ook kiezen voor de luxe en materialistisch verwend worden. Zijn keuze moet ik respecteren.
Het is alleen zo vreselijk moeilijk om naast mijn eigen gemis ook zijn zusje blij te houden. Helemaal omdat ik zelf nu ook haar een soort van in de steek laat op de dagen dat ik ga werken.
Terwijl er mooie nieuwe kansen op mijn pad komen, overstemmen toch steeds weer de keuzes die anderen om me heen maken. Net als toen meneer de ex koos om zijn gezin achter te laten en verder te gaan met zijn luxe leven zonder ons.
Steeds weer word ik eraan herinnerd dat de onomkeerbare keuzes van mensen om me heen mijn hele leven ineens kunnen veranderen. Ondanks die keuzes van anderen, wil ik de kansen die er liggen gewoon met beide handen aanpakken!
Ik ga ervoor om te genieten van de uitdaging op mijn nieuwe werkplek en van de momenten die ik wel met mijn kinderen heb, zal ik dubbel en dwars genieten!
Toen meneer de ex met een zeer zakelijke mail kwam, om mij even keihard mede te delen dat hij het financiële plaatje ook per direct zal gaan aanpassen, kookte ik vanbinnen!!! Een alimentatie die hij niet meer gaat betalen en kinderbijslag die hij (nog bovenop zijn ruime inkomen als ondernemer) vanaf nu gewoon even van me af neemt.
Mijn verstand zegt; laat hem maar genieten van de luxe want zonder dat heeft hij niks.
Maar mijn hart schreeuwt!! Waarom moet hij me nog meer afnemen? Zodat ik de kinderen ook dat ene extraatje niet meer kan geven.
Een nieuw dilemma om komende maand mee aan de slag te gaan.
Kansen genoeg, elke dag heeft nieuwe kansen! Maar wat zou het toch heerlijk zijn als mensen bij het maken van hun keuzes eens rekening konden houden met gevoelens van anderen!
Om over de gevolgen in mijn leven maar te zwijgen… Want die wil ik even blokken in mijn toch al volle koppie.
Denise is een 39 jarige moeder van een zoon (13) (die tot haar grote verdriet bij zijn vader woont) en dochter (9) die na een relatie van 21 jaar is gescheiden nadat haar man een nieuw leven wilde beginnen met haar toenmalige vriendin. Inmiddels is er in haar leven ook een nieuwe liefde, waar ze niet mee samen woont.
Jordy - 3 jun 2022
Iets om over na te denken: hoe kun je overvloed in je leven krijgen? "Ik ben gekomen, opdat zij het leven hebben, en overvloed hebben." (Johannes 10:10b SV)