“Mam, wat eten we?” Ik antwoord dat ik een eigen pizza ga maken voor vanavond. Na tien minuten volgt een nieuw bericht dat ze die avond met haar vader gaat eten. Ook goed, is de pizza lekker voor mezelf en maak ik hem met gegrilde groenten en geitenkaas. Ik ben trots op mijn dochters, ze regelen al een tijdje zelf dat ze hun vader zien en hoe vaak. Ik heb met mijn ex geen contact meer daarover en dat geeft een hoop rust. Een afspraak met hun vader loopt nog wel eens anders dan ze hebben afgesproken. Ook daar leren de kinderen weer van.
Vanaf 12 jaar mogen kinderen van gescheiden ouders toch zelf bepalen waar ze willen zijn en wonen? Het ligt net wat anders.
Juridisch gezien klopt dat niet. Het behoeft in ieder geval enige nuance. Het is zo dat de rechter bij een echtscheidingszaak de kinderen vanaf 12 jaar ‘hoort‘ voordat hij een beslissing neemt over de omgangsregeling. Kinderen hebben vanaf 12 jaar een officiële stem; er wordt naar ze geluisterd.
Die leeftijd is best een logisch gekozen getal. Kinderen gaan in die periode van de vertrouwde basisschool naar de grote middelbare school. Het leven van deze kinderen verandert en van de ouders ook. Elke schooldag is anders. Het schoolplein is verboden voor ouders en je ziet de school enkel van binnen voor 10 minuten gesprekken met de vakdocenten. De pubers zeulen met een grote tas met schoolboeken en hebben ze (mega veel) huiswerk en proefwerken.
Bij een wisselmoment tussen je gescheiden ouders hebben de kinderen naast de kleren, sportkleding nu ook te maken met de schoolboeken. De paniek dat het Franse werkboek nog bij hun vader ligt of in het kluisje van de school is zo herkenbaar. De kinderen moeten nog meer opletten en bedenken waar ze wat hebben en houden. Er zijn ook meer feestjes in het weekend en die duren ook wat langer dan het acht-uur journaal.
Ik heb twee pubers in huis en inmiddels is iedereen gewend aan het nieuwe schoolritme, inclusief mezelf. De woensdagmiddag is gewoon een middag als alle anderen. De meiden komen zelf uit school en ze maken zelfstandig hun huiswerk en in de avond eten we samen ons maaltje en hoor ik de verhalen over die gekke biologiedocent of de strenge Franse lerares.
De omgangsregeling met mijn ex was al voor de middelbare school veranderd. Als de meiden naar hun vader willen dan gaan ze. Ze eten bij hem als mijn avondmenu ze wat minder goed bevalt: mijn ex is nu eenmaal een betere kok. Ze gaan met hem naar de bioscoop als dat uitkomt. De basis van de meiden is bij mij thuis en ze gaan en komen spontaan naar hun vader zoals hij dat ook gewend is te doen. Prima oplossing eigenlijk, die ontstaat omdat de meiden de leeftijd van 12 jaar zijn gepasseerd. Als zij een afspraak afzeggen of veranderen dan is dat iets tussen de meiden en hun vader en ik zit daar niet meer tussen.
Als je gescheiden bent en je hebt samen een omgangsregeling opgesteld dan is het goed om rond de middelbare schooltijd deze eens te herzien. Het is een goed moment wat nadrukkelijker naar de behoeften van de kinderen te kijken en te luisteren wat zij graag willen. Opvoeden is niks anders dan loslaten en dat gaat stapje voor stapje.
Mogelijk is het ook een prettig idee als je nu nog kleine kinderen hebt dan dit soort zaken organisch en als vanzelf kunnen veranderen in een vorm die voor iedereen ook werkzaam is. Kinderen worden groot en meer zelfstandig en ouders worden wijzer. Dat heeft de natuur mooi voor elkaar!
Ik ben Martine (46 jaar), gescheiden en ik woon in Amsterdam met mijn twee puberende meiden. Ik ben zes jaar geleden gescheiden en het voelt als een bevrijding. De scheiding was een verdrietige periode maar het heeft mij uiteindelijk veel gebracht. Het is helaas nog steeds niet makkelijk omdat het contact met de vader van mijn meiden heel moeizaam is. Toch is een beetje positiviteit in het leven heel belangrijk. Daar schrijf ik graag over.
Roberto Malmberg - 11 mei 2018
Heel herkenbaar maar dan gezien van de andere kant. Ik vind ook dat het ouderschapsplan om de zoveel jaar aangepast moet worden naar de situatie en leeftijd vd kinderen op dat moment.