Sandra pleit voor parallel ouderschap

Als je gaat scheiden met kinderen, dan kent Nederland twee vormen van ouderschap na scheiding:

1. Omgangsregeling
2. Co-ouderschap

Zelf pleit ik na 6 jaar scheiding voor een andere vorm: Parallel Ouderschap.

Kinderen op één

Mijn grootste wens na de scheiding, was dat we beiden gingen snappen, dat we elkaar samen ongelukkig maakten. Dat onze kinderen op nummer 1 zouden staan en dat we als volwassenen uiteindelijk een nieuw soort vriendschap konden vormen, waarbij de kinderen in liefde konden opgroeien. Dat je elkaar zou uitnodigen voor verjaardagsfeestjes en dat het fijn zou zijn om samen je kinderen op te voeden, weliswaar in aparte woningen. Of zoals een vriendin van mij het is gelukt met haar ex-partner: “we worden het beste gescheiden koppel”.

Co ouderschap

Ik was er vooral voorstander van, dat we zouden kiezen voor co-ouderschap. Toen hij aangaf, dat hij dat ook wilde, maakte mijn hart een sprongetje. Nooit was het mijn intentie om hem zijn vaderschap te ontnemen. Of beter gezegd, mijn kinderen de toegang tot hun vader te ontnemen. Dat zou ik nooit mogen doen, tenzij hun veiligheid in het gedrang zou komen. 

Dus ja natuurlijk gingen we dat doen. Toen het grootste woord eruit was, hadden we al drie gesprekken gehad met de mediator. Die gesprekken hadden we gevoerd om te beoordelen of er nog wat te lijmen viel. Hij zou ons nu gaan begeleiden in ons co-ouderschap. 

Rancune

Soms is het fijn om vooraf te weten waar je aan begint. Scheiden brengt namelijk niet het beste in elkaar naar boven. En dit samen doen met iemand, die uit rancune alles in het werk stelt om je onderuit te halen is bijna onmogelijk.

We hebben in totaal 7 gesprekken gevoerd en toen waren we er nog niet uit. Iedere sessie ging op dezelfde manier. Ik werd zwart gemaakt in mijn moederschap. Hij speelde de onschuld zelve. Halverwege moest hij echt even een time-out en verliet de kamer. In werkelijkheid ging hij buiten een sigaretje roken. Ik verdenk hem er zelfs van, dat hij dan een vriend belde om hem triomfantelijk te vertellen hoe hij mij zwart had gemaakt. Als we dan weer het gebouw uitliepen, bood hij zijn excuses aan voor zijn gedrag. Altijd buiten gehoor van de mediator of wie ook.

Mediator

De mediator zei bij onze laatste sessie: “jullie hoeven geen plan te ondertekenen, want jullie zijn niet getrouwd. Daarnaast hebben jullie al een aantal afspraken gemaakt, die jullie opvolgen”. Dit betrof de weekindeling, die mijn ex me zonder enig overleg op had gedrongen, nadat hij het al met de kinderen had besproken zonder mij!

Die opmerking van de mediator betekende vrijheid voor mij. Want werkelijk, hoeveel afspraken zouden we nog moeten hebben, voordat hij op zou houden met treiteren, het proces vertragen en mij onderuit halen. Ik plande dus geen nieuwe afspraak meer in.

Ik ging akkoord met het plan dat de mediator had opgesteld. Hij niet. En tot de dag van vandaag gooit hij dit steeds voor mijn voeten: hoe ík geen plan ondertekende??

Parallel ouderschap

Co-ouderschap, zoals de wet voorschrijft is alleen mogelijk als ex-partners in harmonie het ouderschap kunnen delen. Dit is gewoon niet altijd mogelijk. Bij een omgangsregeling heeft één van de ouders voogdij en de ander krijgt bezoekersrecht. Beiden zijn niet voor mijn situatie van toepassing.

Parallel ouderschap biedt daarin meer uitkomst. Parallel-ouderschap is als het ware solo-ouderschap, waarbij de communicatie wordt teruggebracht tot een minimum of zelfs helemaal ontbreekt. Je bemoeit je als ouders niet met elkaar en bent niet verantwoordelijk voor de andere ouder. Je kunt je kind(eren) opvoeden en elkaar zoveel mogelijk ontzien. Want zeg nu zelf, geen enkel kind wil continu toeschouwer zijn van de strijd die ouders met elkaar hebben. 

En het geeft rust voor beide ouders omdat er minder afspraken na te komen zijn.

Ik ben moeder van twee prachtige dochters. Ik ben ruim 5 jaar geleden gescheiden van hun vader. In de afgelopen jaren heb ik mijn eigen bedrijf opgericht en in mijn vrije tijd zing en schrijf ik graag. Verder houd ik van de buitenlucht, festivals bezoeken en socializen met vrienden. Inmiddels ben ik alweer een paar jaar gelukkig in de liefde en hebben we zoals dat heet een samengesteld gezin.

In de achterliggende jaren heb ik de vier grote stressfactoren in een mensenleven meegemaakt in korte tijd: scheiden, sterfgevallen, verhuizing en een faillissement. Het zorgde ervoor, dat ik een enorme persoonlijke groei heb doorgemaakt. De lessen die ik heb geleerd – en nog steeds – wil ik graag delen met anderen. Ik ben van mening, dat je niet altijd zelf het wiel hoeft uit te vinden. Al zijn er dingen, waar je echt zelf doorheen moet gaan. Het gaat je helpen als je je informeert en leert van anderen. Of dat er iemand naast je staat en je hand vasthoudt. Die persoon wil ik wel voor je zijn!

Lees alle blogs van Sandra