Hoe de wereld onder mijn voeten verdween, blog van Phil

Toen we naast elkaar op de bank zaten vertelde ze me onder andere dat ze al meerdere maanden, misschien zelfs al een aantal jaar, minder en later zelfs geen gevoelens meer voor mij had. Ook vertelde ze dat ze gevoelens voor andere mannen heeft gehad, waarbij op dit moment voor één man serieuze gevoelens, en dat ze mede daarom niet verder met me wil.

Hoorde je dat woosh geluid? Dat was de wereld die onder mijn voeten verdween.

Ik heb het niet zien aankomen

Later die dag, nadat ze had aangegeven relatietherapie te willen proberen en nadat we dit hadden ingepland, heb ik er bij haar op aangedrongen dat ze mij de volledige waarheid vertelde omdat anders relatietherapie ook zinloos was.

Toen heeft ze mijn vermoedens bevestigd. En weer dat woosh geluid, voor de 2^e keer de wereld onder mijn voeten weggeveegd. Niets heb ik zien aankomen.

Achteraf gezien had ik dat natuurlijk wel moeten kunnen zien. Geen verwijt naar mijn vrouw (wat ze op moment van schrijven nog is), maar ze is niet zo sterk in haar communicatie en nogal wollig. Ik ben daarentegen soms veel te dominant in mijn manier van communiceren en blijkbaar ben ik geen goede luisteraar. Dat heeft ertoe bijgedragen dat ik niet door heb gehad dat zij zich niet goed voelde in onze relatie.

Waar is het mis gegaan?

Daarnaast waren mijn inactiviteit en mindere behoefte aan sociale contacten voor haar een groter probleem dan ze liet blijken. Er waren signalen die ze heeft afgegeven, absoluut. Signalen die ik niet heb opgevangen, ook absoluut… Maar ons leven was de afgelopen maanden, buiten haar “vluchtgedrag” niet heel veel anders dan daarvoor. We waren nog net zoveel intiem als de jaren daarvoor, we knuffelden nog net zoveel als daarvoor, alles leek normaal. Dat wás alleen helemaal niet zo, maar dat heb ik niet gezien.

Dat we beiden dingen fout hebben gedaan weten we. Of fout, kun je wel over fout spreken als je het zelf niet eens doorhebt? Ik had niet door dat ik in een “couchpotato” veranderd was en zij heeft niet door gehad dat ze daaraan meegewerkt heeft, door alles maar te accepteren en te denken dat het allemaal wel goed was.

Ik heb haar veel te weinig laten merken dat ik enorm veel van haar hou, ja nog steeds, en zij heeft het geaccepteerd zonder met haar vuist op tafel te slaan en aan te geven dat onze relatie zo niet goed is en geen toekomst heeft. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Drie dagen nadat ze me alles verteld had is ze vertrokken om bij een vriendin te verblijven. Opnieuw verdween de wereld onder mijn voeten. Zo kunnen we toch niet werken aan onze problemen? Ze gaf aan dat ze graag wilde, dat ze hoopte, dat ze door weg te gaan mij zou gaan missen en haar gevoelens zouden terugkeren.

Na een aantal weken daar te zijn gebleven woont ze nu 3 weken alleen in een kleine studio. Dat is wat ze vanaf het begin had aangegeven dat ze graag wilde. Alleen zijn. Tot dat moment was er geen mogelijkheid voor, maar nu is ze al een aantal weken alleen.

We zijn verzand in een relatie die niet meer gezond is en dat heeft haar opgebroken. Begrijpelijk. Want het stomme is, ik had 10 weken geleden nooit verwacht dat ik dat zou zeggen, maar ook mij heeft het opgebroken. Ik heb een enorme schop onder mijn kont gehad door alles wat er gebeurd is en dat was eigenlijk wat ik heel hard nodig had.

Hoi. Mijn naam is Phil. Ik ben 45 jaar, vader van een zoon van 18 en een dochter van 15. In april 2021 stortte mijn wereld in toen mijn vrouw mij vertelde dat haar gevoelens voor mij weg zijn en dat ze onze relatie wil beëindigen. Graag deel ik in deze blog mijn ervaringen in deze verschrikkelijk moeilijke periode met jullie. Mijn 1^e blogpost is geschreven 10 weken nadat mijn vrouw vertelde dat ze niet met me verder wil. Ik wil graag mijn kant van het verhaal met jullie delen, waarbij ik hoop dat andere mensen die in soortgelijke situatie zitten hier steun uit kunnen halen of dat misschien zelfs kan worden voorkomen dat dit bij anderen gebeurt.

Lees ook de andere blogs van Phil.