Langzamerhand ben ik aan het opruimen gegaan. De zolders die volgestouwd liggen met troep die we mee hebben verhuisd vanuit onze vorige woning en nooit naar hebben omgekeken, je kent het wel.
Allemaal gevoelens
Als ik één en ander heb uitgezocht en gesorteerd stuur ik mijn ex een berichtje dat ze weer een keer langs kan komen om samen er doorheen te gaan. Haar spullen eruit en wat weg kan op de andere stapel. Oud baby speelgoed, foto’s, kleding van de kinderen en van ons. Allemaal dingen die voor herinneringen zorgen en daarbij soms erg confronterend zijn. Het zorgt allemaal opnieuw voor boosheid en verdriet, waar ik helemaal niet op zit te wachten. De afgelopen maanden is het allemaal wel minder geworden maar het is verre van weg.
Dat hoef ik niet te horen
Wat wel heel fijn is, is dat het contact tussen ex en onze dochter gelukkig langzamerhand aan het verbeteren is. Soms is dat voor mij dan ook weer lastig omdat ik weer allerlei dingen over m’n ex hoor die ik eigenlijk niet wil horen.
Op het moment van schrijven is ex op vakantie naar een warm eiland met haar nieuwe geliefde. Terwijl ik hier met de nodige uitdagingen de eindjes aan elkaar aan het knopen ben en voor onze kinderen zorg (waar behoorlijk veel tijd in gaat zitten maar wat ik uiteraard met liefde doe!), is zij lekker een week de zon op aan het zoeken. Ook dit voelt gewoon weer raar, pijnlijk, ik voel jaloezie en afgunst.
Ik maak me ook zorgen om haar omdat ik vind dat ze wordt gebruikt en ze, denk ik, te naïef is om dit in te zien. Of misschien gebruiken ze elkaar wel en vindt ze het allemaal wel prima zo en ben ik degene die naïef is. Dat zou ook maar zo kunnen.
Het stomme is dat ik er helemaal niet over wil nadenken en hier echt niet mee bezig wil zijn, maar die gedachten gaan maar gewoon lekker hun eigen gang en daar heb je dan zo weinig over te zeggen…
Ik laat het maar gewoon over me heen komen en schrijf het hier op (het spijt me voor jullie!) maar ik wou dat het ophield want ik gun haar een eigen leven en mezelf ook. Dus maar wat extra bewegen en mediteren, dat kan geen kwaad.
Ik ben er nog niet
Wat duidelijk is, is dat ik er echt nog niet ben. Alles is wel op de rit hoor, op wat onduidelijkheden voor de toekomst zoals de woonsituatie na. Maar de kinderen zijn volgens mij gelukkig en we hebben het goed met ons drietjes, er is rust, regelmaat en vooruitgang, dus op dit moment valt er even niet meer te wensen, denk ik.
Ik merk wel dat ik zelf nog echt een weg moet vinden. Zoals gezegd is alles op orde, het huishouden gaat prima, ik sport 3 keer per week, spreek regelmatig met vrienden af om te wandelen, of te borrelen of wat anders te doen. Maar toch blijft er iets knagen, ik kan er nog niet de vinger op leggen.
Misschien komt het ook omdat ik veel alleen thuis ben, dat is weer het nadeel van een eigen bedrijf en het soort bedrijf wat ik heb (online). Of is dat het gevoel van iemand/een geliefde om je heen missen? Of de onzekerheid van de woonsituatie en de periode die daarmee gepaard gaat? Lastig om achter te komen.
Hebben jullie tips?
Dus maar gewoon van alles uitproberen is mijn plan. Ik heb me opgegeven als bloeddonor (wat ik al jaren van plan was maar er nooit van was gekomen), ben aan het kijken naar vrijwilligerswerk, een leuke sport-of hobbyclub waarvan ik lid kan worden. Mijn dochter en ik willen heel erg graag een hond. Al jaren, dus geen corona-bevlieging, penopauze of scheidingsverwerking ofzo hoor!
Gelukkig is de wereld weer open en kan dat allemaal ook weer “gewoon”. Als jullie tips voor me hebben dan hoor ik dat heel graag in het commentaar onder dit artikel!
Hoi. Mijn naam is Phil. Ik ben 45 jaar, vader van een zoon van 18 en een dochter van 15. In april 2021 stortte mijn wereld in toen mijn vrouw mij vertelde dat haar gevoelens voor mij weg zijn en dat ze onze relatie wil beëindigen. Graag deel ik in deze blog mijn ervaringen in deze verschrikkelijk moeilijke periode met jullie. Mijn 1e blogpost is geschreven 10 weken nadat mijn vrouw vertelde dat ze niet met me verder wil. Ik wil graag mijn kant van het verhaal met jullie delen, waarbij ik hoop dat andere mensen die in soortgelijke situatie zitten hier steun uit kunnen halen of dat misschien zelfs kan worden voorkomen dat dit bij anderen gebeurt.
Lees ook de andere blogs van Phil.
Selma - 5 mei 2022
Hallo Phil, Mooi de openheid die je geeft over je struggle. Zo te lezen gaat het echt goed en ik herken veel in je verhaal. Soms baal je dan van terugkerende gevoelens van verdriet en boosheid. Juist dat balen is iets wat ik anders probeer te zien. Lukt niet altijd omdat ik mijzelf daar nog weleens op beoordeel. Als het wel lukt het te doorvoelen is het direct een stuk vrediger in mijzelf en het voelt dan ook als een stapje vooruit. Het klinkt allemaal soms zo zweverig maar echt warm zijn richting mijzelf werkt wel. Maar nogmaals soms word ik wakker en dan overvallen me allerlei gedachten waarna ik bv onwijs boos kan worden. Bij mij is het dan een gevecht om los te laten en hetgene wat niet lukt niet te willen controleren . Hé voor alles is een tijd 😉.. complimenten in ieder geval want volgens mij heb je een postitieve levensinstelling en een liefdevol thuis.
Phil - 6 mei 2022
Hallo Selma, Bedankt voor je bericht en je complimenten! Phil
Merel - 5 mei 2022
Hoi Phil, Fijn dat je nu met leuke dingen kunt bezighouden! Heel logisch dat je je zo voelt. Je hebt alles op de rit en dan komt er meer ruimte en ga je ook meer voelen en gedachtes krijgen. Het mooie van gedachten is: je creëert ze zelf dus je kunt ze zelf ook veranderen. Klinkt logisch en is het eigenlijk ook. Elke keer als er een negatieve gedachte opkomt word er bewust van. Stop die niet weg, beoordeel die ook niet maar probeer die gedachte wel te veranderen. Jij hebt de controle over je gedachten. ;) En wees ook bewust van waar je dankbaar voor bent.
Phil - 6 mei 2022
Hoi Merel, Bedankt voor je reactie en je tips! Phil
Maut - 5 mei 2022
Phil, O wat herkenbaar die verwarde gevoelens . Ik heb ze vaak om het gemis van het zijn van een gezin (en met verloop van de tijd geen gemis meer om de ex!), het alleen doen en daar tegenover de afgunst als ex allerlei dingen doet zonder de kinderen terwijl jij zwoegt of de touwtjes aan elkaar knoopt. Wat mij helpt is in ieder geval de gevoelens toelaten, dingen doen die me energie geven en stilstaan in wat ik heb gemist in de oude relatie en die juist wel trachten te realiseren. Maar geen eerlijk dat gemis om het kerngezin gaat denk ik niet gauw weg, ik kijk vooral wat er dan voor in de plek is gekomen, bijvoorbeeld niet meer over alles afstemmen. Lees eens over parallel ouderschap het heeft mij geholpen.
Phil - 6 mei 2022
Hoi Maut, Het is soms zo lastig om ermee om te gaan, maar we komen er wel. Bedankt voor je bericht en je tips. Groetjes, Phil
Maut - 10 mei 2022
Tuurlijk ga je er komen en ik ook, maar het zal tijd kosten en de confrontatie blijft helaas als er kinderen zijn, maar door de tijd heen zal het minder heftig zijn. Succes! Groetjes Maut
Jan - 6 mei 2022
Hoi Phil, hoe herkenbaar wat je schrijft over het je zorgen maken over de je ex vanwege de stap die ze heeft gezet. Laat los, je hebt er helemaal niets aan! Zij heeft een andere keus gemaakt, leer het te accepteren en ga je eigen weg samen met je kinderen. Ik hoop van harte dat er op een dag weer ruimte is voor liefde, maar nogmaals dat kan niet zolang je blijft “hangen”. Ik heb in diezelfde situatie gezeten en gelukkig door goede vrienden en vriendinnen die mij de waarheid zeiden eruit gekomen. Niet makkelijk, maar voelde ruimte komen en ja, nog steeds wel eens een terugval, maar lang niet meer zo intens en diep.
Phil - 10 mei 2022
Hallo Jan, Bedankt voor je reactie. Ik weet het allemaal (zonder dat ik betweterig wil zijn hoor) en ik denk dat ik ook best op de goede weg ben. Maar zoals je zelf zegt, dat gaat met ups en downs. Het worden al steeds minder downs, als je 29 jaar met iemand samen bent geweest is dat niet zomaar weg, het zal tijd nodig hebben om te slijten. Groetjes, Phil