En toen was het ineens drie jaar nadat mijn ex-vrouw me vertelde dat ze niet meer van me hield (als echtgenoot) en van me wilde scheiden, verliefd was geworden op een andere man en binnen drie dagen na die boodschap vertrok.
Als ik zo even de stand opmaak dan is er veel gebeurd in die jaren; de scheiding met al het bijbehorende verdriet, de pijn en het rouwproces.
De verkoop van het huis, de verhuizing van ons huis naar een appartement. Van kinderen die geen contact meer met hun moeder wilden naar m’n dochter die inmiddels weer voor 50% bij haar moeder woont. Van futloos met overgewicht naar energiek, fit en gezond. Van een kleine sociale wereld naar een groeiende sociale kring. Van hondloos naar baasje van een hele lieve hond. Van boosheid op mijn ex naar een goede vriendschap. Van samenwonen met je 2 kinderen naar om de week alleen te zijn. Van eenzaam verdriet, waar je voor je gevoel nooit vanaf komt, naar verliefd zijn als een kind en weer terug naar verdriet, nu wetende dat het over gaat en goed gaat komen.
De kids
Alles zo even op een rijtje gezet dan is het nogal wat. Het was een behoorlijke rollercoaster die ik toch redelijk goed heb doorstaan. Voor onze kinderen is het ook heel zwaar geweest en dat is nog steeds goed merkbaar. Wat ik tot op heden niet verteld heb is dat beide kinderen de diagnose ASS hebben gekregen. Dit maakt het extra moeilijk om met al deze veranderingen in hun leven om te gaan en het heeft dus behoorlijke impact gehad. Onze zoon is vorig jaar weer “vastgelopen”, dit resulteerde in het niet accepteren van (ambulante) begeleiding en amper de deur nog uit te gaan. Dat heeft mij doen besluiten om voor hem een begeleid wonen traject op te starten.
Hij is nu bijna een half jaar “op zichzelf” en het gaat stukken beter. Zijn wereld is inmiddels zoveel groter geworden dan alleen zijn slaapkamer, hij heeft zelfs weer regelmatig contact met zijn moeder! Dat was een jaar geleden ondenkbaar. Je weet nooit van tevoren hoe dit uitpakt en gelukkig heeft dit heel positief uitgepakt dus ik ben blij dat ik deze moeilijke stap heb genomen.
Mijn dochter en ex hebben gelukkig weer een betere relatie dan voorheen. Ze wonen nu 50% van de tijd samen en dat gaat met horten en stoten. De andere 50% overigens ook want we hebben niet de makkelijkste puber en behoorlijk wat met haar te stellen, maar die fase gaat ook weer voorbij.
Daten
En dan hebben we nog het daten. Tja, wat moet ik daar nou eens over zeggen… Weet je wat, ik denk dat ik daar genoeg stof voor heb voor een nieuwe blog.
Hoi. Mijn naam is Phil. Ik ben 45 jaar, vader van een zoon van 18 en een dochter van 15. In april 2021 stortte mijn wereld in toen mijn vrouw mij vertelde dat haar gevoelens voor mij weg zijn en dat ze onze relatie wil beëindigen. Graag deel ik in deze blog mijn ervaringen in deze verschrikkelijk moeilijke periode met jullie. Mijn 1e blogpost is geschreven 10 weken nadat mijn vrouw vertelde dat ze niet met me verder wil. Ik wil graag mijn kant van het verhaal met jullie delen, waarbij ik hoop dat andere mensen die in soortgelijke situatie zitten hier steun uit kunnen halen of dat misschien zelfs kan worden voorkomen dat dit bij anderen gebeurt.
Lees ook de andere blogs van Phil.
REAGEER OP DEZE BLOG