Stoppen met ruzie maken na scheiding, blog van Johannes

Het is alweer bijna vier jaar geleden dat mijn toenmalige partner en ik uit elkaar zijn gegaan. Maar het is ook vier jaar geleden dat wij na de scheiding een nieuwe relatie met elkaar aan zijn gegaan en wij al die tijd op zoek zijn geweest naar een manier om voornamelijk in het belang van de kinderen, goed met elkaar om te kunnen gaan. En ik ben blij dat ik jullie eindelijk kan vertellen dat wij sinds 1 januari daar een zeer goede basis voor hebben gelegd.

De ruzies begonnen bij mij

Bijna altijd begonnen ruzies bij mij. Niet dat ik begon te vloeken, schelden of fysiek zou worden als we samen zouden zijn. Maar wel dat ik zo boos was dat ik haar meerdere keren heb geblokkeerd op whatsapp, het messages-icoon heb verwijderd zodat ik haar sms-jes niet meer zag, meerdere keren de alimentatie met een grote grijns uit telebankieren heb gegooid en er stiekem dikke lol in had als ik, ondanks de frustratie van weer een nieuwe ruzie, haar op alle mogelijke manieren dwars kon zitten.

Zij kwam uiteindelijk met het voorstel om per 1 januari 2023 te stoppen met ruzie maken en te proberen om zo goed mogelijk met elkaar om te gaan zodat we de zorg voor onze dochters goed kunnen regelen en zij niet tussen twee ruziënde vuren in komen te staan. Maar dat kon mij alleen maar lukken als ik, eindelijk, zou vertellen waarom ik altijd zo boos werd op haar, waarom een onbenullig voorval of opmerking mij in totale razernij kon laten ontsteken. Misschien had ik dat eerder moeten doen….

Een mijnenveld van triggers

Want wat objectief gezien een onbenullig zinnetje of een alledaags woord was, was voor mij een mijnenveld van triggers. Bijvoorbeeld het woordje ‘werk’ dat zorgde voor al die ruzies die wij in al die jaren hebben gehad over haar werk, mijn frustratie dat ze niet wilde luisteren, dat ze mij niet kon of wilde begrijpen, dat ik ook op dat onderwerp altijd het onderspit dolf. Elke keer weer een trigger die enorm veel verdriet bij mij naar boven bracht waardoor ik door het spreekwoordelijke plafond schoot. En dat verdriet wilde ik haar laten voelen.

Zo ben ik begonnen met aan haar uit te leggen dat zij mijn grote levensdroom om zeep heeft geholpen. Een goed betaalde baan was voor mij nooit belangrijk, net zomin als dat grote huis, exclusieve hobby’s, status, titels, een druk sociaal leven, het zei mij allemaal weinig.

Zij was onbereikbaar

De andere belangrijke reden was dat ik het gevoel had dat ik sinds de geboorte van onze oudste dochter, al vrij vroeg in onze relatie dus, alleen was komen te staan. Dat zij onbereikbaar was geworden. Langzaam maar zeker bleef ze steeds langer op werk en kreeg het druk met allerlei afspraken buitenshuis en liet de kinderen en het huishouden steeds meer aan mij over. Mijn pogingen om dichter tot elkaar te kunnen komen of iets te veranderen aan de situatie, mijn gesprekken stuitten op een steeds grotere en hogere muur en resulteerden alleen maar in olie op het vuur van de steeds frequentere en hevigere ruzies.

Mijn uitleg heeft zin gehad, omdat het goed voelde om het eindelijk tegen haar gezegd te hebben, maar ook omdat zij naar aanleiding hiervan het een en ander heeft uitgelegd over waarom ze bij mij weg is gegaan. En daarover in mijn volgende blog meer.

Johannes: Allereerst natuurlijk trotse papa van twee prachtige dochters van 4 en 7 jaar. Mijn partner heeft ruim twee jaar geleden besloten een punt te zetten achter de relatie. De reden van de relatiebreuk lag bij mijn psychische kwetsbaarheden, zoals dat netjes heet. Ik was daardoor op dat moment huisvader en de impact op mij was het grootst. Gelukkig heb ik een zeer goede relatie met mijn ex-partner waardoor we alles voor de kinderen goed kunnen regelen. In mijn blogs deel ik mijn ervaringen en schrijf ik over de impact van psychische problemen op een relatie, in de hoop dat mensen er iets aan hebben.

Lees ook de andere blogs van Johannes