Ongeveer 10 maanden na de scheiding doet de eerste date zich voor. Eigenlijk ben ik nog niet “op zoek” maar via een vriendin kom ik in contact met M. We maken kennis, eerst door urenlange apps en telefoongesprekken tot midden in de nacht. Er zijn zo veel raakvlakken en het klikt enorm goed, we raken niet uitgepraat. Het blijkt dat hij nagenoeg om dezelfde reden zijn huwelijk heeft verbroken als ik het mijne. Blijkbaar zijn we naar hetzelfde op zoek…
Ontmoeting
Tijdens onze eerste ontmoeting raak ik echter erg verward. Het klikt, hij is zó leuk maar ook zó niet mijn type. Ik kan me niet voorstellen dat ik verliefd op hem kan worden. Enkele weken later ontmoeten we elkaar voor de tweede keer. Het contact gaat wederom als vanzelf, we raken niet uitgepraat en er is een sterke aantrekkingskracht. Het is zó puur, zó vertrouwd, zó open en zó veilig, heel bijzonder! Ineens voel ik het luikje open gaan, ik voel dat ik verliefd op hem kan worden, sterker nog, ik denk dat ik het op dát moment wordt.
Het is niet zo
Een week later verwoordt hij echter wat ik niet horen wil… Hij is niet verliefd op mij en denkt het ook niet te gaan worden. In de dagen erna ben ik radeloos. Ik begrijp er niets van. Hoe kan iets dat zo puur en zo intens is, en waarvan ik weet dat hij dat zo ook ervaart, nu al stoppen? Waarom krijgt het niet gewoon een kans? Meer tijd? Ik bespreek het met hem en zijn reactie is heel warm maar ook duidelijk. Hij zou dolgraag verliefd op me zijn geworden, want alles klopt, maar het is niet zo. Hij zou heel graag vrienden blijven, en dat wil ik ook, maar ik weet niet of dat haalbaar is voor mij want ik denk dat de wens voor een liefdesrelatie voor mij zal blijven bestaan.
Verwarrend
Ik voel dat ik na deze warme duidelijkheid toch binnen een aantal dagen van mijn “liefdesverdriet” herstel. Ook dat verward me, was ik dan toch niet verliefd? Mijn plan om hem eens een tijdje niet te zien laat ik varen en ik nodig hem uit om mee te gaan naar een festival. Alleen dan kan ik mijn rare gevoelens duiden. Bij de ontmoeting ervaar ik geen verliefde gevoelens. Ik geniet van ons samenzijn, als vrienden. Een paar dagen later weet ik…. ik hou mezelf voor de gek…. ik hou mezelf zó voor de gek!! Ik mis hem zo erg dat het pijn doet, ik krijg hem niet uit mijn hoofd! Wat hij met me doet is ongelofelijk! Het is heel destructief en daarom besluit ik om definitief het contact te verbreken. Ik kan niet zo labiel zijn; ik heb kinderen waar ik goed voor wil zorgen, een baan en andere verantwoordelijkheden.
Inmiddels zijn we een poosje verder, hebben er enkele dates de revue gepasseerd maar blijft híj in mijn gedachten. Ik zou willen dat de telefoon ging en hij zei “ik mis je”.
Call me when you’ve made up your mind but you won’t
Caught up in the way that you played my heart
Only love could ever hit this hard
(Uit songtekst Do you Remember van Jarryd James)
REAGEER OP DEZE BLOG