Mijn ex heeft dus sinds enkele weken een nieuwe relatie. Het doet hem duidelijk goed. Hij is veel meer ontspannen en ik voel me niet meer schuldig als ik de kinderen in het weekeinde heb. Hij heeft immers iemand om leuke dingen mee te doen. Ik vind het wel lastig om contact op te nemen omdat ik bang ben om ze te storen bij weet-ik-wat en nog meer.
Ik vind het prima. Ik ben zelfs zo ver dat ik haar wil ontmoeten en na mijn goedkeuring mogen de kinderen haar ook zien. Persoonlijk vind ik dit heel volwassen van mijzelf.
En toen ging het uit. Wat….? Uit….? Waarom….?
Het blijkt dat hij in een bekende valkuil is gestapt. Hij heeft rust gevonden en nu zijn er allerlei luiken in zijn hoofd opengegaan. Hij is haar gaan vergelijken met mij. En ik kwam er beter uit. Veel beter.En nu wijst zijn morele compas opeens sterk naar het noorden en kan hij niet meer met haar omgaan. Ook al weet hij dat hij mij niet terug zal krijgen Op zich is dat natuurlijk wel leuk om te horen. Ergens…
In eerste instantie draag ik nog allerlei oplossingen aan. Een kleine pauze kan wonderen doen en of ze niet een keer een weekeinde samen weg moeten……maar hij is er helemaal overheen
Gelukkig heb ik mijn schuldgevoel niet meer terug gekregen. Zijn relatie heeft lang genoeg geduurd voor een adempauze die ik heel erg nodig had. Ik heb echt een stap vooruit kunnen zetten. Ik geloof dat ik hem nu ook meer voor vol aanzie.
Meike, sinds 2013 gescheiden. In het dagelijks leven moeder van twee dochters, ex, juriste, hardloopster en met veel plezier bezig met het opbouwen van een nieuw leven.
REAGEER OP DEZE BLOG