Ik ben meestal heel begripvol. Soms ook niet. Maar meestal wel.
Een verhaal heeft meerdere kanten
Als ik een verhaal hoor dan besef ik me goed dat zo’n verhaal meerdere kanten heeft. Als iemand iets tegen me vertelt, dan klinkt het logisch. Soms ook niet, maar meestal wel.
Als ik dan de andere kant van datzelfde verhaal hoor, dan denk ik : tja, dat snap ik. Ook die kant is meestal steekhoudend.
Ik ben dus één en al begrip als het gaat om relaties die om wat voor reden dan ook verkeerd lopen. Ik ken zo’n relatie niet. Ik weet niet waarom iets misloopt.
Vaak laten mensen aan de buitenkant een mooie relatie zien en is die relatie binnenkamers zo dood als een pier. Als een stel dan plotsklaps uit elkaar gaat, dan is dat vreemd, maar niet ondenkbaar.
Ik kan me zelfs voorstellen dat je verliefd wordt op iemand anders. Ik kan me ook voorstellen dat die verliefdheid juist een stok achter de deur kan zijn om datgene te doen wat je anders niet zou doen, namelijk een scheiding aanvragen.
Kortom: ik wil dus een en al begrip zijn. Ik sta namelijk niet in andermans schoenen.
Maar dít begrijp ik niet
Maar, ik moet eerlijk toegeven. Het valt me zwaar. Sterker nog, ik heb gemerkt dat ik helemaal niet zo begripvol ben.
Ik kan me namelijk helemaal niet voorstellen dat ik ooit, maar dan ook echt ooit mijn hele gezin in de steek zou laten. Dat ik mijn koffer pak, mijn kinderen gedag kus, mijn man achterlaat om vervolgens drie straten verderop mijn koffer weer uit te pakken in het huis van Nieuwe Liefde. Dat snap ik niet.
Er is geen hersencel aanwezig, geen gevoel of medeleven die dat voor mij recht gepraat krijgt.
En nogmaals, ik snap dat je verliefd kunt worden. Het gaat om de actie zelf. Het wezenloos achterlaten van partner.
Maar nog meer het achterlaten van je kinderen. Dat voel ik niet. En je komt er in ieder geval niet hoger door op mijn lijstje sympathieke mensen.
Verbod om te gaan samenwonen na scheiding binnen 1 jaar
Iemand zei eens tegen me: het zou het eerste jaar verboden moeten zijn om te gaan samenwonen na scheiding met een ander. Een jaar nadat het huwelijk of de relatie over is.
Ik wil daaraan toevoegen. Het zou een jaar verboden moeten zijn vanaf het moment dat de scheiding officieel is en je alles netjes geregeld hebt. Maar ik besef me wel dat de achterblijver daardoor de scheiding wel nodeloos uit kan stellen.
Een verbod om weer te gaan samenwonen na scheiding van een jaar. Ik ben vóor. Een jaar waarin beide partners los van elkaar kunnen komen, waarin er rust kan komen na die jarenlange relatie, waarin beiden een soort van herijking ingaan.
Of je nu wel of niet direct een relatie hebt, je geheime relatie nu wel in het openbaar mag komen of wat de reden van je scheiding ook is.
Een jaar van bezinning
Gewoon een jaar van bezinning. Waarin je zelf kunt wennen aan het zijn zonder partner.
Waarin je kinderen kunnen wennen aan het leven met gescheiden ouders.
En waardoor je wellicht heel andere keuzes maakt, waardoor je nieuwe gezin vanuit een veel gelijkwaardiger standpunt wordt opgericht.
Namelijk niet bovenop de ruïne die je hebt achtergelaten, maar op een mooi, schoon en een stuk minder hobbelig stuk grond.
Dit is één van de meest gelezen blogs van Thera, die eerder bij ons heeft geblogd over haar scheiding.
Lees ook de andere blogs van Thera.
Karijn - 17 feb 2015
Ben het weer eens roerend met je eens! Vraag me ook geregeld af of een relatie stand kan houden op de ruïnes van de vorige en wat dan straks weer de gevolgen zijn voor alle betrokken... in de eerste plaats de kinderen!
Gonny - 13 jul 2023
Ik ben het niet eens, niemand kan voor een ander zomaar een verbod uitvaardigen. Waarom een jaar? Waarom überhaupt de gedachte dat je met een algemene gebodsregel andersmans emotie en leven mag invullen. Altijd plan op maat, Altijd bespreken ipv gebod eenzijdig.
Thera - 17 feb 2015
Dank je voor je reactie Karijn. Inderdaad kinderen voorop.
Jan Willem (gastheer) - 17 jan 2018
Oooh ik krijg gewoon kippevel bij het lezen van deze blog.. Roerend met je eens hier Thera!
Eline - 17 jan 2018
Nou, dat dus. Helemaal mee eens.
Silvia - 17 jan 2018
Ik ben het ook helemaal met je eens (het lijkt mij beter om op een goede manier los te komen na een relatie van een kwart eeuw, er zijn ruïnes) maar het is volgens mij niet haalbaar voor de partner die zijn nieuwe liefde al heeft, nog tijdens zijn huwelijk. Een jaar van bezinning klinkt goed maar zit er, volgens mij, niet in dan.....
Thera - 17 jan 2018
Dank jullie wel voor jullie reacties.
Sandra - 17 jan 2018
Mooie blog Thera, zo herkenbaar ook. Vooral je niet begrijpen daarin. Ook wij ervaren nog volop de gevolgen van het uit-elkaar-gaan, al is mijn verhaal anders dan het jouwe. Het verbod gaat daarin denk ik niet helpen maar het bezinnen, dat wel. Dat je dat doet voor je kinderen, blijven beseffen dat zij hier niet om gevraagd hebben...Fijn je weer te lezen! ♡
Inge - 17 jan 2018
Hoi, toevallig heb ik niet iets dergelijks op het forum geplaatst. Een verbod gaat ver maar het zou zo fijn zijn als ex partners elkaar en kinderen zouden respecteren. En niet alleen denken met hun hormonen of leegte opvullen. Natuurlijk is dat niet altijd het geval, maar ik zie het zo vaak. Het doet zoveel verdriet en kan ook niet goed zijn voor jezelf. Even een jaar bezinning en met benen op de grond pas verder verdere stappen zetten. Voorkomt veel verdriet en onrust. Met kinderen ego even bewaren voor later.
Yvonne - 18 jan 2018
Helemaal mee eens! Veel mensen beseffen niet (ook al pretenderen ze het tegenovergestelde) dat het niet de keuze van de kinderen is en dat deze de boodschap heel vaak nog niet eens zagen aankomen. Dat maakt dat ze vele stappen in het verwerkingsproces (waar ze niet eens vrijwillig voor kiezen) achterlopen. In mijn praktijk zie ik dagelijks het leed van wat (v)echtscheidingen en het verbreken van een nieuwe relatie met kinderen doet. Wanneer ouders snel weer samen gaan wonen en deze relatie vervolgens ook weer strandt staan ze er zelden bij stil dat dat voor kinderen een 2de scheiding betekent. Zorg inderdaad eerst maar eens dat je je eigen zaakjes weer op orde hebt, dat is vaak al een hele dobber...
Irene Eggink - 18 jan 2018
Helemaal mee eens, maar de verdwijners zeggen dan dat ze een kamer huren in het huis van de nieuwe liefde. En dan moeten de achterblijvers aantonen dat het anders is. Moeilijk, moeilijk.
Erika - 19 jan 2018
Beste Thera, ook hier drukt mijn man ( nog in scheiding) de ontmoeting met zn nieuwe vriendi door de strot, woont ze al bijna alle dagen bij hem in ons huis en als de kinderen thuis willen zijn of hem willen zien hebben ze haar maar te accepteren. Hij is een narcist en maakt van alles een machtsspel. Er zijn dagen dat ik niet geloof dat dit gebeurt en dat mensen zo egoïstisch kunnen zijn. In het ouderschapsplan heb ik gevraagd om een half jaar te wachten met de kinderen en zijn nieuwe liefde. Daar ging hij. Iet op in. De kinderen hebben het geslikt...
Eline Stap - 19 jan 2018
De kinderen hebben ook geen keuze. Ze hebben zich te voegen naar de nieuwe situatie, want er is geen alternatief. Volgens het ouderschapsplan zijn ze nu eenmaal een x-aantal dagen bij hun vader. Bovendien zijn kinderen heel erg loyaal naar beide ouders toe. Ze gunnen hem vast de nieuwe relatie wel, ook al is het voor hen heel verwarrend, ze staan waarschijnlijk nog te tollen van de scheiding. Kun je zorgen dat ze ergens hun verhaal kwijt kunnen? Bij een mentor op school, een tante, een opa of oma, een kindercoach, iig iemand buiten het gezin die betrouwbaar is? Ik denk dat dat voor hen heel veel lucht kan geven.
Thera - 19 jan 2018
Wat fijn om jullie reacties te lezen. Op Facebook lees ik inmiddels zo'n treurige reacties dat ik er bijna een aanvullende blog over zou willen schrijven. Voor de nuance: natuurlijk pleit ik niet daadwerkelijk voor een (wettelijk) verbod. Ik pleit voor mensen die nadenken en die alles even willen laten bezinken. Liefst zonder dat ze met een vinger naar de ander, de regering, de woningnood of die ene blogschrijver wijzen.
M - 20 jan 2018
Ik herken veel van wat je zegt. En zou nog wel een stap verder willen gaan: Pas samenwonen na min 1 jaar relatie in het openbaar én bekend voor de kinderen. (Mijn ex heeft 3e nieuwe vriendin in één jaar tijd voorgesteld) of nog beter...zolang kinderen thuis wonen niet samen wonen. En ja, dit geldt dan ook voor mij. Graag zelfs!
Wilma Dijk - 21 jan 2018
Laat een nieuwe relatie niet een stoorzender worden van je oude relatie. In welke vorm dan ook. Eerst zorgvuldig de oude relatie afhechten alvorens in een nieuwe te starten. Dat is respectvol naar je oude relatie én voor je kinderen. Investeren daarin is investeren in je kinderen waardoor je ze niet in ontreddering achterlaat. Het is investeren in jezelf want er komt een moment dat je geconfronteerd wordt met je eigen tekortkomingen en dan is het toch wel fijn als je nog een goede en stevige band met je kinderen hebt.
L - 6 aug 2018
Sam here... ex verteld 2 weken voor krijgen sleutel nieuwe huis (3,5maand na eindigen relatie) dat hij een vrindin heeft. Nee echt allemaal heel pril en was er nog niet tijden sonze relatie. Maar trkt wil direct bij hm in. Kids moeten het maar accepteren zegt hij. Toch voor elkaar kunnen krijgen dat zij er voorlopig niet is als kids komen (ze kunnen dan 1 nacht komen in 2 weken want dan kan zij wel weg). Nu komt er na paar wkn toch ontmoeting en hij wil zsm alles gaat zoals regeling en zij er dus altijd is. Hij wil niet meer naar mediator om dit te bespreken. Tja wat kun je dan nog he. Kids dan maar niet langzaam wennen en eventuele consequenties ervaren?
S. - 24 mrt 2019
Zo enorm herkenbaar. Ex vertelt eind januari dat hij sinds 3 weken verliefd is op een ander. Geen gesprek, gewoon direct de relatie verbroken. 'Nieuwe liefde' verlaat haar gezin. Baby van ongeveer één jaar achterlatend en trekt 1,5 week na de grote onthulling bij mijn ex in.... Ik kan er met mijn verstand nog niet bij.... Maar gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt als ik de reacties zo lees.
Mariska - 1 mei 2019
Hier hetzelfde verhaal. En sta letterlijk met de rug tegen de muur. Geen instantie die aan de kinderen denkt, het is allemaal ze moeten de nieuwe liefde maar accepteren en jullie als ouders zullen hierin morgen begeleiden, hoe doe je dat als je gekwetst bent en er het beste probeert van te maken met de kinderen. En een ex heeft die alleen maar zichzelf denkt en eigen geluk. Als jullie tips hebben heel graag.
Lysanne - 10 jan 2022
Nou inderdaad. Ik zit in het zelfde schuitje. Officieel in januari/februari 2019 voor de wet ( eindelijk gescheiden ) terwijl dit een half jaar na het geregistreerd partnerschap al geregeld had kunnen worden ( februari 2018 ). Echter had meneer geen zin om mee te werken, nooit papieren op orde. En was nog “even” op uitzending. Waardoor ik dus een jaar in een beknelling heb gezeten. Mijn ex ging vreemd ( 2 jaar een dubbelleven met zijn ex ). Hij wist dondersgoed waar hij aan begon toen ik zwanger was. Heeft 2 jaar lopen liegen en bedriegen. Tijdens de bevalling nog met dat mokkel zitten appen hoe erg hij haar wel niet mistte etc. Toen hij ( 3 maanden na de geboorte) op uitzending ging, heeft hij alles zo achter gelaten en haar voor het karretje gespannen zodat hij geen confrontatie hoefde aan te gaan. Daar stond ze dan. De draak ( ex van hem ). Zo heb ik haar heel lang genoemd. Alleen zorgde zij wel voor de waarheid op tafel. Iets wat hij nooit heeft gedaan of ook maar in gedachte had om te doen. Na terugkomst alles in werking gezet. Naar de mediator ed. Meneer trok overal zijn schouders op want niks boeide hem. Als hij maar overal snel vanaf was. 2,5 jaar heeft hij niet omgekeken en was het trekken aan een dood paard. Kwam niet, geen tijd smoesjes ik moest altijd maar met hem meedenken voor andere dagen etc. Want hij was zo zielig. Nu heeft hij een nieuwe vriendin. Wat super leuk voor hem is.. echter is mijn mening dat zij zich leuk en gezellig moet gedragen voor onze dochter. Haar eigen ( huishoudelijke ) regels moet hanteren die zij binnen de muren wil hebben. En verder behoord zij zich nergens mee te bemoeien. Maar…. Zij schrijft het communicatie schrift, dreigmail, stookt tussen ons ouderschap en ga zo maar door. En dat terwijl ze 10 maanden samen zijn waarvan mijn ex dus nog weeer 4,5 maand op uitzending is geweest. En zo spelen er nog wel meer dingen. Dit is maar in een notendop. Echter voel ik me al 6 jaar respectloos behandelt. Wat tot op de dag van vandaag door zijn nieuwe vriendin allleen maar erger wordt.
Lk - 16 aug 2019
Mijn ex is direct uit onze relatie in een nieuwe relatie gestapt. Hij was nog nooit zó verliefd geweest. Hij had z’n soulmate gevonden. Dat was ook de aanleiding voor onze scheiding. Nu, amper een jaar nadat ze zijn gaan samenwonen in het huis dat ze samen hebben gekocht, is de liefde over. Weg roze bril en roze wolk.
Sm - 18 jan 2020
Zeer herkenbaar. We zijn aan het scheiden en ondertussen heeft zij haar ware man tegen gekomen. Mijn zoon vindt het maar niks. Ik ben te weinig bij hem op alles op te vangen. Zij zegt dat ik het probleem ben maar ik stel vast dat haar probleem drank is maar ze wil het maar niet inzien. Dubbele ruïnes zal het worden. Afwachten is de boodschap hoe het zal aflopen.
Fien - 11 mrt 2020
Ik ben degene die al relatief snel na de scheidingsmelding een nieuwe relatie kreeg. Vele malen werd me de vraag gesteld: ga je samenwonen met je nieuwe liefde? Ik begreep die vraag niet. Natuurlijk ga ik dat niet! Laat me eerst maar eens een fijne plek voor mezelf met de kinderen opbouwen. Waar we tot rust kunnen komen. Een eigen leven kunnen opbouwen. En kijken hoe en of die nieuwe liefde daar wel echt in past. Niet te hard van stapel lopen! Voor de kinderen én mezelf niet goed om gelijk te gaan samenwonen. Nu, een jaar op 'mezelf wonend' voel ik meer en meer hoe goed die eigen plek voor mij is. Even niet rekening hoeven houden met samengestelde smaken en ideeen over inrichting. Mijn eigen huisregels. Mijn eigen plek om tot rust te komen mét en zonder de kinderen- als ze bij hun papa zijn. Hoe langer hoe meer voel ik: voorlopig niet samenwonen! Niks mis met die lat-relatie. Dus ja, ik herken me zeker in je blog! Al zal een verbod wel erg ver gaan....we worden immers geacht volwassen te zijn.
Thera - 11 mrt 2020
Tuurlijk gaat zo'n verbod té ver. Maar vooral de bewuste stap nemen is waar ik voor pleit. Fijn dat het zo goed met je gaat. Veel succes met de liefde.
Kathy - 11 mrt 2020
Oei, als ik moet wachten tot de ruïnes geen ruïnes meer zijn, dan ben ik stokoud. Niet alle echtscheidingen lopen van een leien dakje. Ik wil me niet uitspreken over een jaar of 2,3,4 jaren. Ieder maakt dat voor zich uit. Ik ben zeker niet pro. Maar wou toch deze kanttekening maken.
Thera - 11 mrt 2020
Hopelijk merk je dat de ruïnes snel verdwijnen. Je moet ze vooral zelf opruimen. Succes.
Pien - 11 mrt 2020
Sorry wat een onzin. Dat mogen mensen toch lekker zelf weten. Ik weet uit ervaring dat het ook kan werken. Als ex geliefden elkaar nou ook geluk na een relatie gunnen.
Thera - 11 mrt 2020
Werkt het voor alle partijen? Dan denk ik dat jij de gelukkige uitzondering bent. Wat fijn dat dat ook kan. En natuurlijk mag iedereen zelf weten wat hij doet.
Pien - 12 mrt 2020
Mensen zien elkaar als bezit. Dat is de gedachte die veranderd moet worden. Een huwelijk is geen garantie voor een leven lang bij elkaar blijven. Als het op is dan is het op. Geniet zolang je het samen leuk hebt. En gun elkaar later het geluk als het niet meer werkt. Kinderen zijn best flexibel mits de ouders er zelf ook soepel mee omgaan.
Lk - 12 mrt 2020
Als bezit? Wat is dat voor onzin! In een relatie ben je nooit elkaars bezit. Echter, als je letterlijk wordt afgedankt omdat er een nieuw liefje in het spel blijkt te zijn, wat voor boodschap geef je dan aan je kinderen. Iedereen is inwisselbaar? Kun je je überhaupt voorstellen, hoe verraden ik me voelde na bijna 30 jaar samen? Geluk gunnen? Misschien na een tijd, na het doorlopen van de rouwcurve... Die tijd moet je dan wel krijgen. Maar goed, tegen de tijd dat ik daar misschien aan toe zou zijn geweest, was de nieuwe liefde ook al lang en breed over. Het gras was toch minder groen dan het leek. Hoe goed ken je elkaar ook na een maand om te besluiten dat je samen verder wilt. Nu, na 2 jaar maakt het me niet meer uit. Hij doet maar.
Thera - 17 apr 2020
Ik geloof zelf niet dat kinderen flexibel zijn. Ook niet als de ouders "goed" met de scheiding omgaan. Daar heb ik ook een blog over geschreven. Een waar ik overigens privé de meeste reacties op heb ontvangen. Met heel trieste verhalen van nu volwasssen mensen.
Elf - 2 apr 2020
Meestal zal je niet na jaren ingewisseld worden maar spelen er al lang problemen. Problemen die niet ( vaak ) door de achterblijvende partner zijn mede opgepakt. Stel je eens voor de partner die al jaren niet word aangeraakt, die al jaren niet kan praten of afspraken die niet worden nageleefd. Degene die de scheiding niet aanvraagt kan wel zeggen dat het koud op het bord valt, maar mischien heeft deze ook een beetje een bord voor het hoofd. Kinderen komen een scheiding ook te boven. Direct samenwonen kan heel goed uitpakken, echter inderdaad moet je uitkijken dat je het niet doet uit vlucht. Ik ben van mening dat iedereen allereerst aan zijn eigen geluk moet denken, ja ook met kinderen. Als paps en mams niet gelukkig zijn, zijn ze ook een minder goede ouder namelijk. En in een slecht huwelijk hebben er altijd twee schuld, je kan nooit zeggen dat je niets hebt aan zien komen. Mischien heb je problemen weggedrukt, dat is wat anders. En als je een scheiding uitspreekt heb je het recht om weer vrij en zelfstandig te zijn, net als elke burger in Nederland. Een scheiding is altijd vies, nasty en lelijk, in wat voor situatie dan ook.
Thera - 17 apr 2020
Beetje eigen schuld, dikke bult dus? Het kan best zijn dat een scheidingsaanvraag " terecht" is, maar daar gaat het verhaal ook niet over. Het gaat over de periode daarna.
Wibo Mes - 8 mei 2020
Een wettelijk verbod gaat inderdaad wat ver (al zijn er Europese landen waar iets dergelijks wel geldt: in België, Duitsland, Frankrijk enz. kun je pas een scheiding aanvragen als je eerst een bepaalde tijd apart hebt geleefd). Want inderdaad, zoals iemand hierboven schreef: mensen moeten zelf weten wat ze doen. Maar dat 'zelf weten wat je doet' kan ook betekenen dat je hier afspraken over maakt: geliefden kunnen elkaar van tevoren de belofte doen om bij een eventuele scheiding een jaar lang geen nieuwe relatie aan te gaan. Natuurlijk moet je dat alleen doen als je ook echt het fatsoen hebt die belofte na te komen.
Liv - 23 jun 2020
Hier ben ik het niet mee eens, ik heb het totaal niet aan zien komen. Tijd investeren in elkaar, goede communicatie is heel belangrijk, maar sommige mensen zijn egoïstisch. Als je kinderen hebt, moeten zij op de eerste plek komen en niet nadat de kinderen 2 maanden weten van de nieuwe partner er mee gaan samenwonen, mensen hebben geen idee wat ze de kinderen daar mee aandoen!
Hester - 19 mei 2020
Een wettelijk verplicht jaar van bezinning voordat je een nieuwe relatie kunt beginnen, zo raar is dat niet. In Italië bestaat dat al. Daar moeten echtgenoten eerst een jaar uit elkaar zijn voordat ze een scheiding kunnen aanvragen. Er zijn natuurlijk mensen die al in dat jaar een nieuwe relatie beginnen, maar veel mensen hebben zo veel respect voor het huwelijk dat ze niet aan een nieuwe relatie beginnen terwijl ze officieel nog getrouwd zijn. Op die manier krijgen echtgenoten een jaar de tijd zich voor te bereiden op de scheiding. Dat is heel goed. Al kun je wel vragen stellen over de tijdsduur: waarom niet 2 jaar? Of 6 maanden? Misschien zou de wet dan kunnen spreken van “een wachttijd van een bepaalde duur”, waarbij de echtgenoten zelf aan het begin van hun huwelijk kunnen vastleggen hoe lang dat dan moet zijn. En mensen die het nut van zo’n wachttijd niet inzien, kunnen dan gewoon voor een periode van nul dagen kiezen.
Lies - 19 sep 2020
Veel mensen zijn naief. Een vreemdganger gaat echt niet na drie weken vreemd gaan bij de nieuwe partner wonen. Daar zit vaak een ander verhaal achter. De relatie duurde al langer maar om kwetsen te voorkomen wordt gezegd dat de relatie kort gaande was. Het verlangen tijdens zo'n geheime relatie bouwt op en de vreemdganger wil zsm bij de nieuwe liefde zijn en heeft al een heel proces van wachten tot het juiste moment gehad. De vreemdganger iszijn huidige partner zat en vindt vaak dat ze al te lang zijn gebleven en heeft dus haast bij zijn geliefde te zijn. Een relatie is vaak al slecht als je partner een affaire hebt en de verlatene moet ook durven terug kijken naar de relatie. Vaak is het de verlatene die in slachtofferrol gaat en kinderen beinvloedt.
dirky - 27 feb 2021
Tja...iedere situatie is wel anders.... als er kinderen zijn of niet.... Ikzelf ben ook alleen gaan wonen na een scheiding.... maar sloot al meer dan een jaar voordien men verliefdheid af omdat men vrouw iemand had leren kennen, begon met een "zo gezegde vriend" .... later bleek er veel mer te zijn....maar "liefde is blind".... maar ik besloot alleen te gaan wonen..... Geen goed idee....veel verloren tijd.... veel verloren centen.... terug een huis kopen.... alle rekeningen iedere maand betalen en nog op vakantie willen en een extraatje doen..... niet simpel alleen...... en ook net in die periode had ik een hand nodig...die er niet was.... en stem om te vertellen dat "loslaten" ook bij het leven hoorde.... ik was 18 jaar iedere dag trouw geweest, gewerkt als eenieder, liefde en genieten..... alles beleeft zoals een normaal huwelijk... niet het werk op de eerste plek..maar ons huwelijk.. geen geldproblemen...eigen huis..geen zware hypotheken...geen sex of genotsproblemen... perfecte koppel dacht iedereen... toch werd ze verliefd op een ander... allemaal mogelijk, van kortbij gezien.... Maar toen ging ik alleen wonen...."is op rust komen"...moet je doen zei iedereen.... maar op dat moment had ik terug iemand nodig die me steunde en de zin van het leven terug deed inzien.... dobberde eigen 4 jaar alleen rond, en weinig zin voor iets.... 4 verloren jaren van men leven.... Ik hoor vaak zeggen of zie vaak of fb de mooiste kanten.... "happy single"... voor sommigen wel... voor de meeste niet, als ze eerlijk zouden antwoorden... maar "ongeluk of verkeerd zijn " ,... dat toegeven doet men niet vaak... eens ze toekomen thuis is er steeds een leegte.... niemand die op je wacht... iemand die verlangens heeft naar genegenheid , knuffel en begrip...een huwelijk voor het leven...weet dat "alleen zijn" niet makkelijk is.... de periode dat ik alleen woonde zijn verloren ...zo beschouw ik het... ken ook verschillende vrouwen die net hetzelfde meemaakte... ( in een leven zonder kids).... dan ben je inderdaad alleen... zekers de winterperiode , vroeg donker ... in de zomer hebben ze vrienden of vriendinnen genoeg om iets te drinken en samen is weg te zijn..maar eens naar huis is er leegte.... en geen "thuis"... Ik heb gelukkige nog broers waar ik ook naartoe kan en zussen.... maar eens thuis ben je weer alleen.... 3 mensen die ik ken zijn ook vaak neerslachtig, niet zelfzeker , soms wel aan de rand van depressie... en zien vaak geen positiviteit in een nieuwe start..... Als ik terug her kon beginnen, direct na een breuk proberen iemand op je pad te kruisen waar je steun en begrip van krijgt , want liefde "zoek je niet"... daarmee ik ook geen belang hecht aan fb groepen en datingsites , bureaus.... toch zijn ook daar mensen die elkaar ontmoeten.... maar niet men ding.... maar ik geloof nog in liefde voor het leven.... "de juiste persoon , waarmee je alles deelt... " en zo weinig mogelijk tijd verliest van je enige enigste leven dat je maar hebt.... in't leven moet je genieten..niet leven om te werken..maar even te werken om te leven.... eens alles voorbij is...en het "rolletje" is ten einde... kun je alles achter laten...dan is leven voorbij...... dus...: mijn mening.... stap direct over...
Erik - 10 mrt 2022
Ik ben zo blij met mijn scheiding, door mijn vrouw geïnitieerd. En niemand die voor mij bepaald wanneer ik aan een andere relatie begin. Hell no. Bepaal ik zelf. En ik dacht de kinderen erbuiten te houden, maar dat is niet gelukt en tot mijn grote verbazing zijn ze heel blij, en willen ze mijn nieuwe partner graag ontmoeten. Zo kan het dus ook.
Chris - 13 jul 2023
Lijkt mij vrij zinloos, als jij of je ex al een andere relatie heeft, dan zal die meestal na de scheiding vaak langskomen, ook al wordt er officieel niet samen gewoond, het komt in de praktijk vrijwel op hetzelfde neer, dus dat jaar stelt niets voor. Mijn ex deed dat ook, maar tegenhouden is onmogelijk.
Gonny - 14 jul 2023
Iedereen heeft een eigen situatie. Dat een liefdesrelatie over gaat, dat nieuwe liefde wordt begonnen, het is persoo lijk. Laat een overheid daar geen gebod eb verbod op uitoefenen. Een jaar, 1,5 jaar. Geen nieuw huis houden mogen starten. Hoezo niet. Bij mediation gezinsbreuk, partnerbreuk mag het allemaal besproken worden. Pijn en verdriet voor degene die het aangaat. Komen tot vraag en antwoord. " ga je me ook missen" nu je voor die ander kiest? Dat hoort bij afscheid, dat hoort bij rouw. Heb kennis van hetgeen de ander bezighoudt en heb daardoor begrip voor de ander. Dus afscheid nemen en ook weer starten vraagt echt wel wat maar geen vastgelegd verbod.
Arnout - 15 jul 2023
Ik snap je beroep op niet samenwonen binnren een jaar wel. Mijn vrouw ging in 2008 vreemd, nog voor het eerste kind er was. Ik heb het stilgezwegen hoezeer dat deed. In 2018 wilde ze scheiden, niet gebeurd. Nu in 2023 is de scheiding een feit. Jonge kinderen. Ze wilde 3/4/3/4 omgangsregeling. De kids wilden dat niet. Nu om de week. Tijdens de scheiding zei ik datbik wilde gaan daten en vond pardoes 2 profielen van haar op lexa. Hoezeer ik je standpunt snap, kom ik al ruim 10jr genegenheid tekort. Ik ben klaar met daarop langer te wachten, maar treed wel heel voorzichtig in de dating wereld, want als ik niet blij ben dan kan ik er ook niet goed voor de kinderen zijn.
Michelle - 17 jul 2023
Wat een naief voorstel. Zou mooi zijn, maar je dwingt aandacht en respect voor de emoties bij de kinderen of de ex niet af door elkaar niks meer te gunnen. Persoonlijk gun ik het een ander wel, een nieuwe doorstart, vrolijkere sfeer in huis etc. Maar goed, ik heb zelf de scheiding geïnitieerd dus als zijnde de ‘verlater’ zal het anders zijn dan als je wordt verlaten. Zeker voor een ander inderdaad. Maar het vasthouden aan die woede heeft geen nut, en kent enkel verliezers. Ik zou ook inderdaad nooit mijn koffers kunnen pakken om vervolgens verderop ze weer uit te pakken, zonder de kinderen. Dan ben je wel een echte slappe €&@ als je het mij vraagt. Helaas heb ik dan toch in jouw ogen een andere mening, bij een zeer onsportieve ex, die vol wrok zit, ben ik erg dankbaar als zijn giftige pijlen op een andere persoon worden afgevuurd. Kan ik eindelijk tot rust komen na de vele slechte jaren waarin er geen hulp of een andere woning beschikbaar was. Sorry voor het nieuwe slachtoffer, maar ik ga mijn ex geen seconde langer beperken in zijn zoektocht naar troost / sex / aandacht. In willekeurige volgorde. Alles beter dan dit
Vaderr - 27 jul 2023
Heel eerlijk, een verbod zou voor sommige situaties beter zijn wanneer de verantwoordelijkheid niet genomen wordt (maak het nu mee met m'n ex-vrouw). Toch zit me, ook met het lezen van alle reacties één ding erg dwars. Het is namelijk allemaal achteraf gepraat. We zouden dit aan de voorkant moeten aanpakken. Veel relaties gaan kapot door trauma's uit de jeugd. Wat als er nu eens vooraf een verplichte (lange) opleiding (of tijdens vervolgonderwijs) is om een relatie aan te mogen gaan? Waarin er aan de trauma's gewerkt wordt, de juiste communicatie skills ontwikkelt worden en de relatie skills minimaal ruim voldoende zijn. Als dit vooraf wordt opgelost, dan zijn er minder breuken, worden kinderen beter opgevoed, zijn er minder psychologen nodig enzovoort.
Kiek - 9 mrt 2024
Samengesteld gezin werkt bijna nooit! En kinderen durven niet heel eerlijk te zijn, ze willen alleen maar dat mama of papa gelukkig is. Je gaat met hele goede vrienden op vakantie en dan zijn twee weken meer dan genoeg, dus hoe komen volwassen erbij om twee gezinnen bij elkaar te voegen. Ga lekker leuke dingen doen als je de kinderen niet hebt en ga samenwonen als je eigen kinderen op eigen benen staan en uit huis zijn.
Jasp - 7 nov 2024
Mensen zijn er uiteraard vrij in om hier beslissingen over te maken...of het verstandig is dat is weer een ander verhaal en verschilt naar mijn visie per situatie...als er kinderen bij betrokken zijn staan deze te allen tijde op de eerste plaats alvorens er aan een nieuwe relatie wordt gedacht denk ik...je kan kwalijk je kinderen meesleuren naar zomaar een andere partner; een scheiding tussen papa en mama is al ernstig genoeg voor de kinderen lijkt mij...en als je het al doet dan kan je maar beter zeker zijn van je zaak dat het echt werkt in de nieuwe relatie op de lange termijn, anders breng je de kinderen nog meer verwarring en drama... Mijn ex is ook zo'n iemand, en ik ga nu denk ik een heel extreem voorbeeld geven. Ik en mijn ex hebben een zoon van nu bijna 14 maanden oud...we waren al snel uit elkaar. Ik heb onze zoon bij zijn mama weg moeten halen na een rechtszaak ivm ernstige psychische- en alcoholproblematiek in hoofde van de mama (welke tevens al aanwezig waren in haar eerdere leven en ook tijdens de zwangerschap, maargoed mijn ex kan iedereen een soort van 'betoveren' en manipuleren, waar ik dus ook slachtoffer van was), welke gevaarlijke situaties opleverde voor mijn zoon van toen net 8 maanden oud (!). Tijdens de rechtszaak alleen maar liegen en bedriegen van haar kant en ze zou geen problematiek hebben en stabiel zijn terwijl de verschillende politie PV's en een OTS van Jeugdzorg boekdelen spreken... Mijn zoon is mij gelukkig toegewezen en de mama is bezoekrecht toegekend door de familierechter dmv een beveiligde bezoekersruimte; deze bezoeken moeten nog opgestart worden en zijn onder beveiliging omdat het bij haar alleen thuis niet veilig is. Tevens werd de mama door de rechter erop gewezen dat zij dringend aan haar ernstige problematiek moet werken alvorens zij weer als normale opvang kan dienen. Nu blijkt dat ze al een kleine maand nadat ik mijn zoon daar weg heb moeten halen een nieuwe relatie heeft...de aard van deze relatie is mij onbekend...alsook de persoon met wie die relatie zou moeten zijn...wat voor gezond persoon gaat uberhaupt een relatie aan met een vrouw die zich in zo'n situatie bevindt en met dergelijke op dit moment aanwezige problematiek en waarbij de rechtszaken voor onze zoon nog bezig waren waar die persoon ook allemaal vanaf wist... Om het nog leuker te maken, ze gaan binnen 2 maanden samenwonen (net 5 a 6 maanden een nieuwe relatie in deze gehele hachelijke situatie). Dit terwijl ze onze zoon nu al een half jaar niet heeft gezien omdat de contacten nog opgestart moeten worden...Ik heb na een nieuwe rechtszaak (waarbij de mama niet eens op kwam dagen in de rechtbank) nu ook het volledige gezag, omdat de mama het vonnis volledig tegenwerkte en bepaalde noodzakelijke regelingen voor onze zoon dwarszat. Ze is er overigens trots op op de nieuwe relatie blijkt uit mailcontact en ze ziet die man al als een vertrouwde stiefpapa...gekker kun je het niet verzinnen...ik maak mij hier ontzettend zorgen over. Dit is een mama die alleen maar aan haarzelf denkt. Ik hoor graag jullie mening/gedachten hierover.