En nu is het klaar met al dat zielige gedoe! Met een hoop bombarie komt mijn vriendinnetje Kate mijn huis binnenstormen. In een mum van tijd is de rust verdwenen en word ik , de alleenstaande moeder, overspoeld door een golf van woorden en opdrachten. Kate is van mening dat thuis gaan zitten kniezen niet goed voor me is. Dat verandert de situatie niet én je wordt er ook niet bepaald gezelliger van. Dus hup, van die bank af en kom maar eens in actie Iris!
Oké, oké… wat heb je in gedachte dan? Mijn vriendin kennende zal het wel weer een of andere spirituele boost zijn, waarbij ik anders naar mezelf moet kijken en daardoor ineens het licht zal gaan zien! Maar het valt mee… Kate heeft een yoga les geboekt.
Pak snel een makkelijk zittende broek en shirt en meekomen jij. Een makkelijk zittende broek en shirt… jeetje heb ik die wel? Mijn 12 jaar oude joggingbroek valt vast niet onder deze categorie en ik loop een beetje achter met de was, dus een leuk shirtje heb ik ook niet schoon. Bah, heb er nu al geen zin meer in! Maar Kate zou Kate niet zijn als ze al mijn smoezen niet gelijk weg zou wuiven. Ik wist dat je hierover zou gaan klagen, dus heb ik voor de zekerheid maar een extra setje van mezelf meegenomen!
Een half uur later hijs ik mezelf in een ultra hippe broek en topje van Kate. Vast leuk bij Kate, maar ik zie en voel vooral rollen, waar ze niet bepaald horen te zitten! Een beetje onwennig lopen we de ruimte binnen. Het bevalt me eigenlijk wel wat ik zie… Zachte matjes en veel vrolijke meditatie kussens.
Bij de eerste oefening ben ik me gelijk bewust van de hoeveelheid stress in mijn lijf. Adem diep in naar je buik en blaas met grote kracht de lucht weer uit… Ademen naar je buik? Hoe doe je dat ook alweer? Pas na enkele pogingen heb ik het truckje door en voel ik mijn schouders langzaam ontspannen. Jeetje wat voelt dit goed! Sinds maanden voel ik me weer enigszins tot rust komen. Voel ik me minder opgefokt en heb ik het idee dat mijn hoofd een klein beetje leger begint te raken…
Als ik naar rechts kijk zie ik Kate in een absurde yoga houding zitten. Bij het zien van deze ingewikkelde pose krijg ik spontaan de slappe lach. Zo erg, dat de tranen over mijn wangen rollen. Tot overmaat van ramp valt Kate hierdoor prompt met haar snufferd naar voren. Met een klap belandt ze op de grond. Dit was vast niet de bedoeling! We worden vriendelijk verzocht ons gedeisd te houden of de ruimte te verlaten.
We kiezen voor het laatste… Het is mooi geweest! We hebben ons van de goede kant laten zien en nu is het tijd voor wijn! Heb me in maanden niet zo relaxt gevoeld. Misschien toch maar eens serieus op zoek naar een ‘kek’ yoga setje! Zie je me al zitten: Iris de alleenstaande moeder aan de yoga!
Iris is een gescheiden, alleenstaande moeder en blogt wekelijks voor ons
REAGEER OP DEZE BLOG