Dagboek van Iris, Nog één wijntje dan…?

Mijn laatste column sloot ik af met de opmerking dat sommige alleenstaande ouders één afzakkertje soms wel erg ruim nemen. Dit geldt natuurlijk niet alleen voor alleenstaande ouders, maar juist in die gevallen vraag ik me af hoe ze dat toch kunnen doen…

Want hoe leg je met goed fatsoen je kind in bed als je half struikelend de trap op moet? Hoe doe je dat ’s ochtends als je bloedjes om half 7 door het huis stuiteren en jij met een flinke kater in je bed ligt? Ik zou bijna over onverantwoordelijk gedrag spreken, maar wie ben ik om dat te zeggen?!

Tijdens de vakantie heb ik me meerdere keren verbaasd over de hoeveelheid alcohol die genuttigd werd, terwijl er kindjes in tenten lagen te slapen. Als er sprake is van een tweeoudergezin, dan kunt je wellicht nog afspraken met je partner hierover maken. Maar als alleenstaande ouder ben je toch echt zelf én alleen verantwoordelijk voor je kinderen. Want wat als er ’s nachts iets gebeurt en je moet met je kind naar het ziekenhuis? Kun je dan zeggen; dan neem je toch een taxi…. of is dat iets te kort door de bocht?

Ik heb echt geen idee of ik nu een muts ben, of dat sommige mensen gewoon niet nadenken over de gevolgen. Wat ik wel weet, was dat ik meerdere keren te horen kreeg dat ik niet zo flauw moest doen. Nou ben ik absoluut niet vies van een wijntje, in tegendeel zelfs! Maar ik zal gewoon nooit dronken worden op de momenten dat de kinderen bij mij zijn…

Ik moet er niet aan denken dat er iets voorvalt en dat ik te lam ben om fatsoenlijk op mijn benen te staan! Je moet er toch niet aan denken dat de voogdij over je kinderen in gevaar komt, omdat je een glaasje teveel op hebt. Wat een ellende en wat een gevolgen… Hebben mensen hier ooit over nagedacht? Ik hoop oprecht dat ik in dit geval niet de enige ben. Wat vinden jullie?