Dit is mijn eerste blog voor Nieuwestap.nl en hierin hoop ik een lezenswaardig stuk tekst te brouwen. Ik ga scheiden. Ik weet eigenlijk nauwelijks waar ik moet beginnen, zo veel voel ik en gebeurt er momenteel in mijn leven. Misschien moet ik nu gewoon accepteren dat het overzicht in mijn leven weg is en dat de antwoorden op mijn vragen die mijn echtscheiding in een groter perspectief moeten zetten, er niet zijn.
Even voorstellen
Ik zal beginnen bij het begin: mijn naam is Pieter, ik ben 43 jaar oud en getrouwd met Anna al zal dat dus niet lang meer duren. We hebben 2 kinderen: dochter Maria van 12 jaar oud en zoon Frank van 10. We wonen in een dorp aan de kust en we hebben geen hond, maar passen wel op eentje een dag in de week. Ze is pikzwart en heet Pip. O ja, we zijn sinds 18 jaar een stel en zijn dit sinds 2006 voor de wet.
Het is nu drie maanden geleden dat Anna mij apart nam en me vertelde dat ze definitief uit elkaar wilde. Deze keer kon ik niet meer weigeren, sterker nog, ik wilde ook! Het is niet de eerste keer dat ze kenbaar maakte dat ze wilde scheiden en zelf heb ik in al die jaren vaak genoeg gedacht dat het beter zou zijn om elkaar los te laten. Dat het niet eerder is gebeurd komt door onze liefde, die altijd intens is geweest.
Maar (er is altijd een maar) we reageren nogal verschillend op het leven. Zo zoek ik contact bij stress, zij trekt zich terug. Ik hou van zwarte humor, zij niet. Zij is een ochtendmens, ik ben een avondmens. Ik hou van vlees, zij is vegetariër. Heel lang hebben we ons aangepast aan elkaar, tot we er allebei doodmoe van zijn geworden.
We zitten in het scheidingstraject
Nu zitten we in een ‘traject’, zo noem ik de scheiding maar, overmorgen hebben we de derde afspraak met de mediator en langzaamaan krijgt het convenant vorm. Het goede nieuws is dat ze een huis kan kopen en dat onze wens om dicht bij elkaar te blijven wonen als co-ouders bewaarheid kan worden. Dat geeft wel rust.
Dit blog zal gaan over wat ik meemaak de komende tijd. Ik hoop er zelf wijzer van worden en wellicht herken je dingen in mijn verhaal of vind je er troost in. Scheiden doet lijden zeggen ze en dat is iets wat onlosmakelijk bij het leven hoort, pijn. Het scheelt dat ik niet de enige ben in deze situatie.
Tot de volgende keer,
Pieter
Carolien Roobol - 14 mei 2019
Ha Pieter, Welkom collega blogger! Wat een rollercoaster aan emoties brengt dat teweeg hé, een echtscheiding. Mocht je daar hulp bij nodig hebben of gewoon een luisterend oor willen, let me know! Groetjes, Carolien Roobol Scheidingscoach
Pieter - 22 mei 2019
Dank voor je reactie en je aanbod Carolien, het sterkt me. Ik kan alle hulp gebruiken maar voorlopig onderga ik het gewoon. Ik kijk zo zoetjesaan uit naar het moment dat we beide een eigen plek hebben. Iedere maand een blogje schrijven doet me al goed! Gr Pieter
Bernadette - 14 mei 2019
Beste Pieter, Mooi geschreven en bedankt voor het delen van jouw gevoel hierin. Ik wens jou en je gezin sterkte toe in deze moeilijke periode. Groeten, Bernadette, mediator
Pieter - 22 mei 2019
Hi Bernadette, Ja vond je het mooi geschreven? Leuk om te horen want ik heb ambities op het schrijfpad, voorlopig kan ik iedere maand los op mijn blog. Inspiratie genoeg Gr Pieter
Monique - 14 mei 2019
Beste Pieter Jou verhaal is erg herkenbaar. Ook ik lig in scheiding na 20 jaar huwelijk omdat we uit elkaar gegroeid zijn. En toch is de liefde er nog wel. Ook al 100x keer gezegd dat we uit elkaar moesten gaan en toch niet doen. Tot feb 2019. Het lucht enorm op nu het echt gebeurd. Vind het ontzettend stoer dat een man eens een keer zijn verhaal verteld. Sterkte!!!
Tim - 16 mei 2019
Mooi verhaal Pieter en je leven komt wel weer op orde. Ik zelf ben 2 jaar geleden gescheiden en nog heb ik af en toe er last van. Vooral qua opvoeding genieten mijn ex en ik een andere methode erop los, echter heb ik mijn dochter maar om het weekend. Dit levert wel problemen op dus ik hoop dat dit jouw bespaard blijft en zo te lezen heb je een goeie verstandhouding. Bij mij is de liefde compleet weg en helaas soms zelf haat gevoelens, omdat ik niet los gelaten wordt en mij geen nieuw leven gegund wordt en dat terwijl ik pas 35 ben. Knap dat je erover deelt en ik wens je het allerbeste
Pieter - 22 mei 2019
Thx Tim, Dank voor je reactie. Ik ben wel benieuwd naar je verhaal, mocht je zin hebben er iets meer over te vertellen GR Pieter
Noel - 5 jul 2019
Beste, Ik maak aan deze kant precies hetzelfde mee! Het is letterlijk indd even jezelf overgeven aan het lot
Marie - 16 mei 2019
Pieter, Als je herkenning en lotgenoten zoekt zit je goed ;-) en stoer je ons een kijkje geeft in jouw ‘achtbaanrit’. Na een lange periode uit elkaar gaan is geen kattenpis en keuzes maken die ook kinderen raken al helemaal niet. Zelf ook sinds 20 jaar ineens alleen met drie kinderen. Het was niet direct mijn keuze en nog elke dag een lastig gegeven. Ook het missen van de kinderen en het heen en weer wisselen zijn zaken waar ik hopelijk in de tijd beetje bij beetje meer aan kan wennen. Emoties van verdriet, boos, liefde en opgelucht zijn lopen bij mij door elkaar heen. En ook rouw om verlies van een gezin, maatje (althans dat dacht ik altijd) en toekomst samen. Ik wens je het beste in jouw/ jullie traject. En dat je ook uit kan kijken naar je nieuwe levensfase.
Pieter - 22 mei 2019
Dankjewel Marie, Precies zo als jij het schrijft voel ik het, met al die verschillende emoties. Het was ook niet geheel mijn keuze, maar verder op de oude manier was geen optie. Nu vooral verdrietig, zal morgen wel weer anders zijn. 1 x per maand mag ik los op mijn blog en eens kijken welk hoofdstuk dan uit de pen rolt. En wat is jouw verhaal? Gr Pieter
Pieter - 22 mei 2019
Beste Monique, Dank voor je reactie. Ik ben benieuwd wat je verhaal is en hoe dat zit, die opluchting. Als je zin hebt om te vertellen tenminste Gr Pieter
Manoniem - 25 mei 2019
Pieter mooi geschreven, ik herken er een hoop in. Zit ook vol van emoties. Ben vader van twee jonge kinderen 5 en 7 zelf helaas nu gescheiden officieel sinds februari. Kwam er achter tijdens de scheiding dat er voor een tweede keer in 20 jaar een ander in het spel was. Heel veel leugens en uiteindelijk toegegeven. Vergeef je iemand in het verleden gebeurd het weer. Geef mijzelf vaak de schuld maar schiet niks op. Ben boos, verdrietig, gemis van geborgenheid , maatje en gezin, soms gevoelens naar het hatelijke toe. Al bijna nu 4 mnd een eigen plek in hetzelfde dorp. Heb nog gevoelens voor haar maar moet ze uitschakelen dat is heel lastig al zullen sommige dat niet snappen. Zelfvertrouwen loopt een deuk op en het is soms verdomd lastig om positief te blijven in mailtjes en als ik de kinderen breng iedere week. Ook als ze over haar praten. Zie ze wel iedere week maar te weinig voor mijn gevoel. 50/50 in dagen niet in uren. Externe hulp zoeken, antidepresiva en EMDR moeten mij gaan helpen komende periode om deze periode uit te komen. Heftige tijd scheiden in een relatie, huwelijk, families en vooral kinderen. Gelukkig hoef je het niet alleen te doen. Sterkte komende tijd en hou je blog in de gaten.
Marc - 27 mei 2019
Hi Pieter, Ook ik lig na een relatie van 18 jaar en huwelijk van 9 jaar, met twee kinderen van 7 en 9 in scheiding. Het was mijn bijna ex die mij vertelde dat ze zonder mij verder wilde, net als bij jou. Zelf word ik heel onrustig van het niet kunnen vinden van een betaalbaar ander huis hier in de regio Amsterdam versus het nou eindelijk wel eens klaar willen zijn met dat trage mediationproces. Heb jij dat ook? Iedere keer als ik een mogelijke woning/speld in de hooiberg heb gevonden, is er wel weer een reden bij ex of benodigde instanties, waardoor het maar duurt en duurt. Terwijl ik al een flink end gevorderd ben voor mijn gevoel met de rouw om het ten einde komen van het huwelijk. Ik ben zo toe aan die nieuwe maar o zo moeilijke stap!
Pieter - 4 jun 2019
@Manoniem & Marc: Thx mannen voor jullie verhaal! Zo te horen zitten jullie al iets verder in het proces. Ik hoop dat het lukt om af en toe een geniet momentje te ontvangen van het leven in deze moeilijke tijd, wat extra lastig is als de depressie overheerst. Ik kan soms enorm lachen met een vriend die mijn galgenhumor deelt. En daarna huil ik weer om het verlies, stilletjes of als ik het niet kan tegenhouden, en de kinderen mij troosten. Tja... wel fijn dat ik er nu weer 2 vrienden bij heb. Hang on!
Manoniem - 4 jun 2019
Hey Pieter, ik weet niet of ik al verder in het proces zit emoties hou je niet tegen en werpen je vaak terug naar hele zware en vervelende momenten. Ik kon soms mijn emoties niet meer onder controle houden waar de kinderen bij waren alleen het verdriet huilen geen boosheid of negatieve reactie over haar. De kids deden mij troosten met een knuffel en knuffels. Kreeg later via mail hier een reactie op van mijn ex. Volgens haar moeten wij dat onder controle houden als ouder zijnde. Nou de kids mogen weten dat ik verdrietig ben. Ik ben mijzelf en daar hoort dit bij. Je bent als man niet alleen. Sterkte!
Janny - 21 jun 2019
Hallo Pieter, Wie schuldig is aan een.scheiding weet ik nog niet maar soms groeit het zo. Na 32 jaar huwelijk besloot ik zelf een punt te zetten achter deze relatie. Ik was het zat om niet als gelijkwaardig mens behandelt te worden. Op diezelfde dag hoorde ik dat er een ander was. Wat een boosheid komt er dan naar boven zeg! Ik herken zoveel van de emoties, pijn, rouwproces en ook boosheid wel. Hoe hij het dan in zijn hoofd haalde om mij zo te behandelen en er dan ook nog een ander op na te houden. Nu anderhalf jaar later sta ik meer dan ooit achter mijn keuze van toen. Ook mijn ex en ik waren zo verschillend. Hij een zelfstandige harde zakenman en ik werkzaam in de zorgsector als empathische adviseur voor mensen die zorg nodig hebben. We hebben een 30 jarige zoon die gevoelig is voor sfeer en hij wil er alles aan doen om een 'goede' zoon te zijn voor zijn beide ouders. Geen partij te kiezen maar zijn eigen pad hierin te gaan. Ik kan alleen zelf niet goed omgaan met de boosheid die soms de pijn en het verdriet niet op de juiste manier laat loskomen. Daarin krijg ik gelukkig hulp en leer de boosheid te uiten maar dan op een juiste manier. Wel knap van je dat je blogt over jezelf en wie weet ga ik dat ooit ook nog eens kan gaan doen. Succes en sterkte met alles wat komen gaat.
Manoniem - 27 jun 2019
Al weer wat weken verder en enkele EMDR sessies gehad. Ongelofelijk wat heftig. Er komt steeds meer los uit het verleden dat pijn doet. De communicatie tussen mijn ex is ook door mij ook korter en nog zakelijker bijna kil. Heb last van buikpijn in haar buurt DSM probleempje. Maak de kloof steeds groter tussen ons zodat ik beter los kom en hopelijk over een jaar een start kan maken met een nieuw leven. Zie dit jaar als ruimte maken en rust vinden en daarom moet het contact tot een minimum worden gebracht hoe vervelend soms ook. Ik hoop Pieter dat jij ook inmiddels al wat verder bent. En komt echt goed.
sandra - 4 mei 2023
Hi dank voor het delen. Ben zelf uit mijn huwelijk gestapt en tot op heden kamp ik nog steeds met emotionele gevoelens naar de kinderen. Dit blijkt niet gemakkelijk. Ik zoek eigenlijk gelijkgestemden die hierover willen praten. Even spuien of juist de veilige hand toereikend met advies. Is het een idee om een soort WhatsApp groep of Facebookpagina te maken met elkaar Pieter? Dat we dat initiatief nemen? Groet Sandra uit Apeldoorn