Menu

Een maand na de ontvoering, Frances blogt over haar scheiding

10 reacties
ouderverstoting

Ondertussen leef ik al een maand in deze nachtmerrie. Het is mei 2016.

Waar mijn kinderen zijn is onbekend. En omdat ik zo druk ben met alle ballen de lucht in te houden, verhuizen, nieuw huis, verkoop oude woning, aanstaande rechtszaak (kort geding) ben ik echt de weg kwijt.

Ik wil het liefst in mijn eigen cocon blijven, in m’n bubbel van verdriet. Maar ik moet verder, en ik word heen en weer geslingerd tussen hoop en verdriet.

Ondertussen bemoeit school en de gemeente zich ermee. Zij vinden dat de kinderen mij moeten kunnen zien.

Wat je toch merkt is dat een school zich het liefst hiervan distantieert. Best lastig twee vechtscheidende ouders en met wie delen ze de informatie ?

Na de verjaardag van de tweeling ben ik nog één keer terug gegaan naar school. Daar zat amper 10 dagen tussen en de vervreemding was al in volle gang.

De tweeling gaf aan mij niet meer te willen zien. Zo snel gaat dat. Compleet gebrainwasht.

Ik liet me niet wegsturen en had vooraf de juf ingeseind. Ze probeerde me al lichtelijk af te remmen door te zeggen dat “ze” me echt niet wilden zien. Maar dat hoor je op dat moment niet.

Potverdorie ! Het zijn ook mijn kinderen….

Ziet niemand dat nou ?

Ik, de ijdele hoop hebbend….dat als ik bij hun klas zou staan, ze op me af zouden rennen, me in de armen zouden sluiten.

Niets is minder waar en ze staan verder van me af dan ik had verwacht. Oef…wat doet dat een pijn zeg !!

Lente verstopt zich en Rick draait zich nog even naar mij om terwijl ik door het raampje van het klaslokaal naar binnen speur.

 

Ilse, de dame van het wijkteam…die de boel weer vlot zou moeten trekken is er vaker niet dan wel.

Nou vooruit, ze is er een keer en ik krijg de opdracht te bedenken om iets met de kinderen te gaan doen.

Een uurtje, op een neutrale plek, onder begeleiding. En alleen met de tweeling.

Je gelooft het niet….maar serieus….onder begeleiding ? mijn eigen kids ? Uurtje…neutrale plek…wat is dit ?

Wat een horror.

Ik mag bij God’s gratie mijn kinderen een uurtje zien van mevrouw Ilse.

Ze legt uit : ja ik ga mee, want anders zouden de kinderen achteraf kunnen zeggen: “mijn moeder trok vieze gezichten naar me, of ze sloeg me”.

Hm…oké vooruit dan, nu snap ik het een klein beetje.

Ik bedenk dat het dan wel leuk is een drankje te doen en een spelletje in het tegenover mijn appartement gelegen restaurantje, Delifrance look a like.

Ze hebben daar een bovenverdieping en ik reserveer daar een tafeltje.

Koortsachtig bedenk ik wat te gaan doen met Rick en Lente, in dat uur. Met 2 ongemotiveerde pubers en een hoopvolle mama. En oh ja een supervisor, Ilse.

Ik neem wat spelletjes van thuis mee en opgetogen stap ik het restaurant in, ik ben eerder en installeer mezelf. Even later komen ze naar boven.

Netjes een handje geven, maar wegkijken. Pffff….geen kusje, geen knuffels.

Ik voel me echt een of andere godzilla, een demoon, iets wat geen naam mag hebben.

Ben toch echt al 13 jaar hun mama…ik slik een aankomende huilbui in en zet mijn beste gezicht op. Bestel wat hapjes en drankjes en speel een spelletje. Ik krijg bemoedigende knikjes van mevrouw Ilse, ze noteert van alles.

Het uur vliegt voorbij.

Zij gaan weg, wederom een handje….ik zie ze de trap aflopen terwijl ik de spelletjes inpak en voel me op dat moment de meest sneue moeder op aarde. Ben ik nog wel moeder ?

Ik hobbel naar beneden, met alle spelletjes en reken af.

“Gezellig, zo met uw nichtje en neefje spelen zeker” zegt de dame achter de kassa.

Mijn ogen vullen zich met tranen en ik wil van alles zeggen maar ik sta aan de grond genageld.

“Zeg ik iets verkeerds” zegt de lieve serveerster. Ik begin me een partij te janken en zij jankt vrolijk met mij mee.

Ik leg uit dat ik hun moeder ben, en wat er aan de hand is.

Spontaan komt ze me een knuffel geven en we praten nog even wat. Mijn tranen drogen en ik ga huiswaarts.

Ik had er een goed gevoel bij, maar even later belt Ilse mij op om aan te geven dat de kinderen het vreselijk vonden me te zien en liever niet meer komen. Dat vertelden ze toen ze bij papa thuis werden afgeleverd.

Dat was mijn dag, waar ik vol hoop en verwachting aan was begonnen. Ik wist het…als ze meer zouden zien zou het goed komen.

Vol ongeloof laat ik me op bed zakken om jankend de avond en nacht daar door te brengen.

Wat een kater !!!

Frances is een moeder van 3, de kids zijn 13, 13, en 11.

Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Frances zal vooral bloggen over ouderverstoting.

 

REACTIES

Amsterdam-Brabant - 28 apr 2017

Ik kan maar 1 reactie geven : wat een VERSCHRIKKELIJK MENS is die ILSE. En wat zal jij je ongelooflijk intens verdrietig moeten voelen als moeder zijnde . Hoe gaat het nu met je ? Dit is een blog van een jaar geleden, heb je inmiddels al contact me het AKJ gelegd en zie je de kinderen al meer ? Ik zou haast dood van verdriet gaan als mij dit zou overkomen .... wat een vreselijk heftige tijd moet jij doormaken ...

Barbara - 28 apr 2017

Oh Frances ik leef zo met je mee... Ik maak echt precies hetzelfde mee... Zo herkenbaar en werkelijk niet te bevatten... Ongelooflijk nogmaals dat dit gebeurt in Nederland en dat geen één instantie je kan helpen. Terwijl onze kinderen hier de dupe zijn en juist duidelijk bij de verkeerde ouder zit pffffff, sterkte en blijf hoop houden, het is moeilijk.. Groetjes Barbara

Frances - 1 mei 2017

Thanks Amsterdam-Brabant en Barbara...nee niemand kan mij helpen. Ook al win je de rechtszaken, vinden de RAAD en de rechter dat dit niet kan. Als de vader de kinderen blijft doen aan brainwashen en mom-shaming dan blijven de kids klem zitten in de scheiding tussen de ouders en een loyaliteitsconflict ontstaat. Ze kiezen op dat moment om van t gezeur af te zijn het huis waar ze wonen op dat moment. En dat is bij de verstotende ouder. Daar zou een wet voor moeten komen. Met boete en/of gevangenis straf. Jeugdzorg jbp/rr staat erbij en kijkt ernaar. Te hoge werkdruk, te complex...

Amsterdam - Brabant - 1 mei 2017

Is er niets meer aan te doen qua verplicht co ouderschap bijvoorbeeld , afgedwongen door de rechter ? Of is het al zover gekomen dat je kinderen je echt niet meer willen zien ? Wat zegt jeugdzorg dan ? Toch niet alleen dat het te complex is ? Kinderen moeten hun vader EN moeder evenveel blijven zien, als ze alleen bij de vader of moeder verblijven levert dat onherstelbare schade voor de kinderen op , en een trauma dat jezelf als ouder , en je kinderen nooit meer te boven gaan komen . Ik vind de houding van jeugdzorg schandalig . Maar heb je nu al met het AKJ gebeld of niet ?

Barbara - 3 mei 2017

Wat ik mij afvraag Frances, waarom doet je ex dit? Wat zijn zijn beweegredenen? Heb jij daar een idee van? Die ex van mij had geld weggesluisd en toen ik daar achter kwam omdat ik geen pro Deo advocaat kreeg en ook geen huurtoeslag omdat er bij de belasting bekend was dat wij heel veel geld bleken te hebben.... Op dat moment is de ellende begonnen. En hij beïnvloed niet alleen de kinderen maar ook mijn familie en vrienden..... En sommige " trappen" daar ook in helaas....

Amsterdam - Brabant - 3 mei 2017

Ik vraag mij dat ook af , waarom de ex man van Frances dit doet, is het wraak ergens om ? Maar wat de reden ook is, de schade is al voorgoed toegebracht , de afstand is al ontstaan tussen moeder en kinderen, en eerlijk gezegd zie ik dat niet zo snel meer veranderen aangezien blijkbaar niemand de ex van Frances kan dwingen tot een andere vorm van ouderschap . Het kwaad lijkt al geschied , met alle gevolgen vandien , diep diep treurig dat de hulpverlening er naar kijkt en niets onderneemt....

Frances - 3 mei 2017

Hoi AB en Barbara, De beweegreden van mijn ex is wrok, wraak, haat. Hij zei letterlijk tegen me " je vindt nooit meer een ander als ik" hij is een master manipulator. Een narcist. Bespeelt instanties, de fiscus, het uwv, lapt alle regels aan zn laars. Ik werd pas wakker ( 1,5 jaar geleden) en begon patronen te herkennen. Toen hij merkte dat ik hem door kreeg. ( had hem altijd op een voetstuk staan. Ging hij de kinderen tegen me opzetten. Ze gebruiken als " vriendjes" en hun kinderbreintjes vol gif vullen. Leugens en verhaaltjes verspreiden. Ik ben een verstoten ouder. In mijn geval is er sprake van PAS ( parental Alienation syndroom) het is een ziekte. Valt onder de DSM V bij munchhausen By proxy. De kinderen gek en ziek maken en hun identiteit afnemen, hun afkomst verloochenen (50% van hen zelf wegzetten/ontkennen), loyaliteitsconflict. Ik vrees nu al voor later. Hoe moeten zij zich staande houden ? En een relatie aan gaan ? Maar in Nederland wordt het niet opgepakt. Jeugdzorg gelooft er niet in. De manipulator ( verstotende ouder) zit heel goed in zn rol. Zo lief en hulpvaardig naar anderen toe...nee ik ben de zieke ouder, ik ben gek...en mijn kids geloven het ondertussen ook nog :-(

Barbara - 3 mei 2017

Ik kan alleen maar zeggen blijf alsjeblieft hoop houden, en hou altijd contact met je kinderen via watts app, ik app ze elke week .. Mijn dochter van 16 komt gelukkig wel weer, mijn zoon is nog steeds een drama jammergenoeg... Ik ben heel blij dat dit soort blogs er zijn en dat ik op deze manier kan chatten met jullie die hetzelfde meemaken.... Zo herkenbaar, het ultieme bewijs dat wij echt niet gek zijn.....

Amsterdam - Brabant - 3 mei 2017

Waarom zou de hulpverlening niet geloven in narcisme en manipulerend gedrag ? Heb je nou al met het AKJ gebeld of ben je er al langsgeweest Frances ? Het AKJ is juist ervoor om dit soort misstanden in de jeugdzorg aan te pakken. BEL ZE OP, GA ER LANGS en MAAK HET BESPREEKBAAR BIJ HET AKJ. Of heb je dat allang gedaan ? Narcisme is trouwens wel moeilijk te bewijzen , en wordt wel erg vaak en snel geroepen , maar in jouw geval zou het waar kunnen zijn, en dan nog, is het bizar dat iedereen dat accepteert blijkbaar binnen de hulpverlening...

Frances - 8 jun 2017

Hoi A-B Klopt ik heb het Akj aan mijn zijde gehad. Wel klachten kunnen indienen maar waar het in Nederland mis blijft gaan is de waarheidsbevinding van Jeugdzorg en de Raad vd K. Omdat de kinderen due dan " gehoord " worden al weken zo niet maandenlang reeds zijn gebrainwasht. Hun verhaal aldaar is dan niet meer zuiver en authentiek. Ze hebben de andere ouder dan al verstoten en weerstand tegen hem/haar. Daar zit het probleem.

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


− drie = 6




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wil weten over alimentatie Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

6-8 wekenprogramma van de KernAanpak Bij de KernAanpak hanteren we een andere benadering dan reguliere relatietherapie of mediation. Wanneer één partner uit elkaar wil en de ander niet, drukken wij eerst op de pauzeknop. In de eerste 6-8 weken bespreken we geen scheiding en bieden we geen relatietherapie. We onderzoeken de bijdrage van beide partners Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.