Herstellen van de scheiding, blog van Fien

Nu het al enige tijd goed gaat tussen ex en mij merk ik dat ik steeds meer bezig ben met het herstel van de scheiding.

Hoogspanning

Zo’n twee jaar stond ik onder hoogspanning: Wat zou er nu weer voor een narigheid volgen? Waarover zouden we nu weer ruzie krijgen? En wat heeft ‘ie nu weer bedacht? Het zorgde ervoor dat ik onder constante verhoogde cortisol en adrenaline stond.

Fysieke kwalen

Nu die constante staat van paraatheid niet meer nodig is merk ik dat ik aan het herstellen ben van de scheiding. Dit gaat niet zonder slag of stoot. Ik krijg allerlei kwalen, vooral fysiek. Pijntjes, ademhalingsproblemen, vermoeidheid. Er komt van alles uit. En aangezien het leven gewoon doorgaat, is het soms moeilijk toe te geven aan deze signalen en er goed bij stil te staan.

Het gaat met ups en downs. Soms voel ik me energiek en lijkt alles mee te zitten. Dan voel ik me weer down en futloos en sleep ik me de dagen door.

Ruimte voor verdriet

Ik voel ook ruimte voor verdriet. Verdriet dat me letterlijk naar de keel grijpt. Het is net of ik tot een ‘knakpunt’ moet komen waarop ik onbedaarlijk kan huilen. Maar op de een of andere manier is dat knakpunt nog niet bereikt.

Ik huil wel eens en dat geeft lichte opluchting. Maar het voelt alsof er nog een vat vol verdriet is.

Geen spijt

Heb ik dan spijt van de scheiding? Nee, dat niet. Ik weet dat het beter is. Voor ons alle vier. Een relatie zoals wij hadden was op basis van gedogen, broer/zus, geen sprankelende liefdesrelatie, is niet wat ik een gezonde relatie vindt.

We kabbelden langs elkaar met als verbindende factor de kinderen. Maar verder dobberde we op onze eigen eilanden met onze eigen behoeften. Als we elkaar al tegenkwamen, dan schuurden de eilanden vooral, in plaats van dat ze aansloten.

Dus nee, spijt van de scheiding heb ik niet.

Ik liet onze kinderen een scheiding meemaken

Maar toch, het idee dat ik onze kinderen een scheiding liet meemaken. Dat zij tot een van de 70.000 kinderen behoren die per jaar horen dat hun ouders gaan scheiden. Dat het niet gelukt is de relatie te laten slagen. Ja, dat doet me zeer. Soms heb ik het gevoel dat ik de kinderen iets aandoe. Een diepe schram op hun ziel bezorgd heb.

Ik mis het soms om een gezin te zijn. Omdat je bepaalde dingen met het kerngezin beter begrijpt dan met een stiefouder. Dat is mijn gevoel. Hoe zorgzaam en lief mijn nieuwe partner ook is voor de kinderen, hoezeer we ook tradities bouwen en momenten creëren waarin mijn partner kan integreren: het is toch echt anders dan het kerngezin.

Gelukkig kunnen we tegenwoordig ook weer als kerngezin bij elkaar zijn. Samen eten of wat drinken. En dat is dan ontspannen en zelfs best gezellig.

Ik word weer meer mezelf

Ik voel dat ik weer meer mezelf wordt. Dat ik steviger op mijn benen kom te staan. Dat ik mijn eigen keuzes en beslissingen maak en mijn eigen leven inricht. Los van het leven met mijn ex. Onafhankelijk. Met de kinderen en in de tijd dat ze bij hun vader zijn, zonder de kinderen. Dat ik een nieuw leven opbouw met mijn nieuwe partner. Dat wij nieuwe toekomstplannen maken. Dat ik me gelukkig, gezien en gewaardeerd voel in mijn nieuwe relatie. 

Mijn blik staat naar de toekomst gericht. Deels heb je daar zelf invloed op. Deels overkomt je. Ik ga de toekomst met vertrouwen tegemoet.

Ik ben Fien, een veertiger en trotse moeder van twee pubers van 13 (dochter) en 11 jaar (zoon). Ik ben inmiddels twee jaar gescheiden. Hoewel mijn ex en ik de kinderen anders beloofd hadden is het ons niet gelukt om in goede harmonie uit elkaar te gaan. Ik vind dat zeer spijtig, dit verdienen de kinderen niet. En wij eigenlijk ook niet. Ondanks alle pijn en verdriet is dit wel een heel leerzaam proces voor ons allemaal. Inmiddels hebben we de strijdbijl begraven en zijn we in goed overleg met elkaar. Corona crisis en co ouderschap gaat ons goed af!

Daarnaast prijs ik me alweer een tijdje zeer gelukkig met een nieuwe partner. Mijn ervaringen rondom scheiden, lijden en, ondanks de beurse plekken op mijn ziel, met vertrouwen een nieuwe relatie aangaan, deel ik graag met jullie in deze blog. 

Lees ook de andere blogs van Fien