Het hoge, pijnlijke woord is er uit, de kogel is door de kerk. Wij gaan scheiden. Hij heeft mij bedrogen, 3 jaar lang.
Er was paniek, wanhoop, pijn, verdriet, angst, verraad.
Ik ben totaal van de wereld en ik zit gruwelijk vast, ik durf de pijn niet helemaal toe te laten, want het doet gruwelijk pijn. Maar ik weet dat ik dat moet doen. Om het goed te kunnen verwerken en om goed uit de scheiding te komen, is het van levensbelang om de pijn toe te laten.
Hij wilde mij dit pas vertellen na de vakantie (ook weer bedrog).
De vakantie stond voor de deur, ik moest beslissen of dat ik mee zou gaan of thuis blijven.
Dat was mijn eerste moeilijke beslissing en er zouden nog velen volgen.
Deze vakantie was voor mij belangrijk, ik verheugde mij er zeer op. Het was een vakantie die op mijn to-do-list stond.
Ondanks dat ik wist dat het een emotioneel zware reis zou worden ben ik toch gegaan.
Ik moest 3 weken lang samen met hem doorbrengen. Samen in een hotelkamer, samen in een bed slapen. Hij die mij bedrogen heeft, hij die mij gekwetst heeft, hij die geen liefde meer voor mij voelt. Hij die maar één manier wist en dat was vreemdgaan, om duidelijk te maken wat hij wilde.
Het was een zware, emotionele vakantie, maar ik had de vakantie voor geen goud willen missen.
Ik kon er uiteraard niet intens van genieten, ik was daar met een gebroken hart en ik moest hem en mijn getrouwde leven gaan loslaten.
Er was een moment dat ik inzicht kreeg, daar bovenop de Italiaanse alp. Ondanks mijn gekwetstheid en gebroken hart kreeg ik een inzicht.
“Hij snapt het echt niet. Hij zal het nooit snappen, zolang hij niet zelf bewuster wordt, en gaat nadenken, wat hij heeft aangericht”.
Hij wilde mij helpen met een fietstas, de fietstas bleef niet zitten; het lukte mij niet. De laatste persoon van wie ik hulp wilde was toch wel de persoon die geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn gezin.
Hij zei dat hij niet snapte waarom ik mezelf opwond over een fietstas.
En toen kwam bij mij dat inzicht dat hij totaal niet snapt, totaal niet invoelt hoe ik me voel.
En op dat moment ging bij mij weer het licht uit, daar bovenop de Italiaanse alp. Ik werd woest, ik heb hem verrot gescholden. Al mijn pijn en woede liet ik zien. Ik kon mezelf helaas niet helemaal laten gaan, ik moest me inhouden want mijn zoon was er getuige van. Ik kan hem (zijn vader) nog wel zo’n grote eikel vinden, hij is en blijft hun vader.
Christine is moeder van 3 kinderen van 22 jaar, 20 jaar en 18 jaar waarvan één uit huis woont. Ze is 53 jaar en nu anderhalf jaar alleen. Ze is nog steeds met het helingsproces bezig, samen met een paranormale therapeut, het gaat goed. Je hoeft het niet alleen te doen, maar je moet het wel zelf doen.
Carla - 28 dec 2016
Christine, ik voel met je mee. Ben 25 jaar getrouwd geweest met een man die hetzelfde heeft gedaan. Nu 1,5 jaar geleden zijn we gescheiden en ik krijg nu pas de klap te verwerken. Het inzicht dat deze man nooit zal begrijpen wat hij heeft aangericht is moeilijk te verwerken. Misschien heb je tips voor mij?
Nieuwe Stap - 9 feb 2017
Hallo Carla, Christine schreef deze reactie op jouw bericht: fijn dat je op mijn blog reageert, en heel spijtig dat we dit moeten meemaken. ik ben nu 2 jaar verder, met pieken en dalen. ik heb hulp gezocht van een paranormale therapeut. het kost wel wat geld, maar het is echt te moeite waard, je krijgt hierdoor je leven terug en zelfs beter. het sleutel woord is loslaten. jij hebt jouw leven en hij de zijne. je moet een andere invalshoek hebben. je gedachtes zijn nu hij heeft tekortkomingen, en beperkingen. het is zijn onvermogen om inzichten te krijgen dat hij het ooit zal begrijpen. en dit kost tijd als je het zijn tijd geeft gaan je gevoelens ook anders worden en ga je het beter accepteren dat hij dus geen verantwoordelijkheid heeft en dat dat zijn onvermogen is. ik zorg nu ervoor dat mijn kinderen zomin mogelijk last hebben van de situatie. door veel praten en zorgen dat ze zich bewust zijn van het onvermogen van hun vader en dat ze echt voor hun zelf moeten gaan staan. mijn ex heeft helaas van een opvoeding genoten waar praten over gevoelens not-done was. ik heb ook zo’n opvoeding gehad, maar ik wil dat niet meer ik wil anders ik wil gelukkig zijn met mezelf en niet emotioneel afhankelijk. mijn ex kiest nog wel voor hetzelfde pad. loslaten en geef het tijd, carla heel veel sterkte en succes. lieve groetjes