Ik ben een alleenstaande moeder van 3 puber kinderen, gezond van lijf en leden, goede baan, eigen huis en nu bijna vijf jaar gescheiden. Krijg elke maand netjes alimentatie voor de kinderen, ze gaan zowel met mama als papa op vakantie en zij komen financieel gezien zeker niets te kort. Ik heb het dus zo slecht nog niet voor elkaar, zou je zeggen. Toch is de werkelijkheid iets weerbarstiger helaas.
Al 5 jaar geen enkel woord gesproken
Met de vader van de kinderen heb ik in die 5 jaar geen enkel woord gesproken. Geen enkel woord. Geen hoi, geen dag, helemaal niets. In die tijd hebben we met elkaar gemaild maar is de toonzetting in die mails allesbehalve fraai te noemen. Ik neem jullie daar graag nog eens in mee. De mailtjes zorgen er in ieder geval voor dat mijn maag zich nog iedere keer omdraait (maar ik lig er niet meer wakker van).
Gediagnosticeerd met narcistische stoornis
Je leest er veel over, narcisme, ook op dit platform, maar ik denk dat maar weinig mensen zich echt kunnen voorstellen hoe het is om kinderen te hebben met een ex-partner die gediagnosticeerd is met een narcistische stoornis. Elk contact dat ik met mijn ex-partner heb is een stap in een ingewikkeld schaakspel, met dien verstande dat mijn ex-partner dol is op schaken en ik niet.
Op dit platform lees ik vaak over mensen die net zijn gescheiden of op het punt van scheiden staan. Het perspectief wordt dan vaak geschetst dat alles na een jaar of twee weer veel beter wordt. Als je bent gescheiden van iemand met een narcistische stoornis dan is de wond na 5 jaar nog zeker niet geheeld. Ik begeef me nog altijd niet op de markt der liefde, droom helaas ook nog wel eens dat we nog samen zijn en elk miniem contact levert nog steeds een reactie van het lichaam op.
Als blogger wil ik jullie graag meenemen
Als blogger van dit platform wil ik jullie graag meenemen in mijn dagdagelijkse sores, met mijn grote overwinningen, kleine terugvalletjes en de uitdaging om drie pubers door al dit geweld van emoties heen te slepen. Ook hoop ik mensen die langer met een scheiding worstelen aan te spreken en hen een hart onder de riem te steken dat het verwerken van een scheiding best langer kan duren zonder dat dit per se bij voortduring kommer en kwel is.
Mijn naam is Charlotte en ik heb 3 kinderen van inmiddels 16, 13 en 11 jaar. Ik heb alleen de zorg voor hen en ze gaan af en toe naar hun vader, die gediagnosticeerd is met een narcistische stoornis.
Inmiddels woon ik al ruim 5 jaar niet meer met mijn ex-partner samen en zijn we 3 jaar officieel gescheiden. Helaas is het na 5 jaar nog altijd niet mogelijk om in goed overleg voor de kinderen te zorgen. Dat zorgt soms voor lastige situaties waar de kinderen en ik steeds beter mee leren om te gaan.
Jan - 6 jun 2023
Wauw, bij mijn ex is van alles gediagnosticeerd (nog geen narcisme, maar ik weet beter), het resultaat is dat ik mijn dochter inmiddels 10 jaar niet gezien heb en zij vanaf haar 18e de naam van haar stiefvader draagt. Je doet er helaas weinig tegen.....
Mirljam - 8 jun 2023
Beste Charlotte, Wat naar om te lezen. Helaas weet ik heel goed wat je doormaakt. De situatie is hier hetzelfde. De buitenwereld begrijpt het niet meer. Laat het los, wordt sterk. Wat het maar zo simpel.
Eef - 8 jun 2023
Als alleen jijzelf het ervaart, beleeft en ziet? Zo angstig en eenzaam. Ik ben nu 'de gek' loop met c-ptss en een gebroken ziel rond. 'Ze heeft haar kinderen verlaten!' ach arme vader...het waarom gelooft niemand. Ken je het schilderij van het puttertje? Zo'n angstig, gevangen gevoel...ik heb opgegeven om ooit vrij te komen..al ben ik door alles en iedereen verlaten en trek ik mn fort omhoog...die pijn blijft niet te dragen.
Margot - 8 jun 2023
Wat ben ik blij met jouw blog! Wat is het moeilijk om je weg hierin te vinden en niet elke keer in te storten na weer een manipulatief spelletje. Ik herken de woorden dat je het schaak spelletje niet kent… Ergens ben je er blij mee maar oh wat zou ik het vaak toch willen kunnen…. Wanhoop en een grote bak ellende. Benieuwd naar jouw verhalen!
Jessica - 8 jun 2023
Dag Charlotte, ik herken wel wat uit je verhaal. Ik ben inmiddels 13 jaar gescheiden en het went nooit om je kind in om het weekend naar je ex te laten gaan. Onze dochter is bijna 16 en durf gewoon niet eens een keertje af te melden omdat ze bang is dat ze een kruisverhoor krijgt. Zo zegt zij dit letterlijk. En zijn wil is wet. Als ik heb een keertje vraag om te ruilen kan dit nooit. Maar hij als hij dit wil moet ik mijn planning maar omgooien. Dat heb ik dus jaren gedaan, daar begin ik nu niet meer aan. En kom ik steeds meer voor ons op. Mijn ex is niet gediagnosticeerd maar ik weet inmiddels wel beter. Ik hou ook elk weekend mijn hart vast hoe het gegaan is als ze terug komt van haar vader. Bijna 16 jaar. Om 20:00 uur naar bed, telefoon bij binnenkomst inleveren. Ligt op een gezamenlijke slaapkamer met haar zus die ze heeft bij haar vader. Moet in het weekend vroeg op om voor de tweeling te zorgen zodat haar steefmoeder kan uitslapen. Ik kan hier nog boos over worden terwijl ik dit opschrijf. En hoop ik dat de tijd snel gaat komen dat ze tegen haar vader zegt papa dit weekend ga ik iets leuks doen voor mezelf. Ik kom niet meer elk weekend.
E - 8 jun 2023
Waar is de blog van Charlotte dan met haar ervaringen? Niet in dit artikel. Ik zie hier in dit artikel alleen maar een begin van de blog maar de complete blog lijkt te ontbreken.
Nieuwe Stap - 8 jun 2023
Hoi E. Charlotte gaat in de komende periode haar ervaringen delen. Dit is haar eerste blog waarin ze zich voorstelt. Ik kan je dus aanraden om de blogs te blijven volgen.
E - 9 jun 2023
Ah oke duideijk, dank je wel. Ik ga het volgen de komende tijd!
Christine - 8 jun 2023
Zo herkenbaar helaas. Een half jaar geleden gescheiden. Een echte narcist. Ik kon niks goed doen.. maar ook lichamelijke pijn gedaan. Ik probeer het los te laten weer gelukkig te zijn. Maar de angst wanneer hij weer naar beneden stormde komt vaak naar boven. Voor alles worden uitgescholden enz enz. Ik kan er een boek overschrijven. Mijn middelste dochter is ook het ouderlijk huis ontvlucht had hem door en was zn volgende slachtoffer. Nog 1 kind bij hem gelukkig al 19 jaar maar is bang voor zn vader. Ik kom er wel overheen weet dat het niet aan mij lag. Maar voor de kinderen zo moeilijk. Fijn om jullie reacties te lezen. Het gaat vast goed komen het heeft tijd nodig.. Liefs Christine
Claudine - 8 jun 2023
Mijn tweede relatie 15 jaar geleden gestart was er een met een narcist achteraf gezien. Ik ben er 11 jaar bijgebleven. Samen hebben we geen kinderen. Ik dacht steeds dat het ging beteren. Hij wilde zelf zijn 2 kinderen 7 jaar niet zien . Ik heb ervoor gezorgd dat het terug goed kwam . Zelf mocht ik niet veel contact hebben met mijn kinderen,ben zelf naar het huwelijksfeest van mijn oudste zoon niet mogen gaan door hem . Toen mijn eerste kleinkinderen geboren waren mocht ik niet zorgen voor hen ,toen is mij euro gevallen. Ik besloot om te vertrekken in 2018 en toch heeft hij mij kunnen overhalen om te blijven . In 2019 aug ben ik dan vertrokken. Ik zie hem nog regelmatig maar ik ben lucht voor hem . Daarnaast was hij ook nog een vrek en ontnam mij veel geld ,ik was guld met cadeautjes maar kreeg nooit iets terug en nog zag ik het niet . Ik heb hem eigenlijk te graag gezien . Zelf had hij niets tekort (zeer gevulde spaarboekj) nooit kon er een terrasje of etentje vanaf, alles moest en zou gratis zijn . Ik heb in zijn huis in de kou en donkerte gezeten en mocht maar met moeite douchen . Hij douchte niet maar was wel een loper ,hij waste zich in de keuken in een bekken . Ik zou nog zoveel kunnen vertellen maar het doet nog steeds pijn en vooral ook omdat hij nu terug andere slachtoffers zoekt die het nog niet zien . Ik zou ze willen verwittigen maar dat heeft geen zin denk ik .zonder een vrouw kan hij niet zei zijn dochter tegen mij. Ik denk dat je nooit af geraakt van een narcist, ze zitten onder je huid niet tegenstaande ik nu wel een mooie relatie heb bijna 3 jaar .een man vol begrip ,liefde en toewijding die mij gelukkig wilt maken !!!!
J - 9 jun 2023
Bijzonder dat er überhaupt een diagnose is. Een echte narsist zal dit namelijk nooit (laten) onderzoeken laat staan erkennen. Ik hoef geen psycholoog te zijn om te weten dat mijn ex narsistiche problematiek heeft. Immers aan de vruchten herken je de boom. Ze heeft het voor elkaar gekregen om mij alles af te nemen. Huis, spullen, geld... Pijnlijk maar het is maar materieel. Mijn zoontje is inmiddels 3, al anderhalf jaar geen contact en uit het ouderschap ontzet. Extreme vorm van narsisme met desastreuze gevolgen. En juist omdat in Nederland iemand zelf om hulp moet vragen sta ik als vader met de rug tegen de muur. Een blog van een moeder die hiermee te maken heeft is interessant.... Maar ze mag zich gelukkig prijzen dat de kinderen bij haar zijn. Als man/vader trek je aan het kortste eind. Vaders worden in deze samenleving buiten spel gezet. Het is beleid om gezinnen kapot te maken en de nieuwe generatie zonder gezonde opvoeding op te laten groeien. Gek hè dat criminaliteit de spuigaten uit loopt...
Charlotte - 9 jun 2023
Zeker uniek dat deze diagnose is gesteld. Vanwege iets anders is hij opgenomen geweest en daar onderzocht door psychiater die dit in zijn rapport heeft opgenomen. Jaren later vond ik dit rapport toen ik op zoek was naar documenten om ons huis te verkopen. Toen hij er achter kwam dat ik dit document heb gevonden was hij laaiend (maar dan echt). En nee, hulp neemt hij niet aan want hij heeft in zijn ogen geen hulp nodig.
H. - 9 jun 2023
Dag Charlotte, je eerste blog is al een uitzondering op vlak van een vastgestelde diagnose. Ik herken mijn situatie er wel in, buiten de diagnose dan, en de zoektocht om te leren communiceren (niet face to face want die is er hier ook al jaren niet meer sinds de scheiding) op een manier waarop je weinig ruimte laat voor de ex-partner met een stoornis, om zelf invulling te geven of te manipuleren of fout te interpreteren of …. Ik heb daar behoorlijk mijn weg in gevonden om toch in het belang kids te communiceren. Zelf ben ik ook nog niet toe aan een nieuwe relatie (ook bijna 5j geleden) en de schade is er en zal er altijd blijven, we trachten er zo goed als mogelijk mee om te gaan en mee te leren leven en dat gaat behoorlijk oké nu.