Het was weer lekker druk de laatste tijd. Nou ja, lekker druk.. zeg maar gerust af en toe een gekkenhuis. Een verjaardag regelen, solliciteren, huis opruimen, het ouderschapsplan en de planning voor dit jaar bekijken. En ondertussen ook genieten van de kinderen en samen met een nieuwe kennis een leuke middag organiseren en uitvoeren. Hectisch, maar achteraf wel leuk.
Het jaar is toch wel raar begonnen. Vlak na mijn vorig blog had ik de 3e uitvaart in een half jaar tijd. En alle 3 hebben ze indruk gemaakt op mij. De eerste uitvaart was van de jongere zus van mijn moeder, deze uitvaart was erg emotioneel omdat deze in precies dezelfde aula was als de uitvaart van mijn vader, nu 9 jaar terug. Erg confronterend en heftig. De tweede was van een vriendin, die even oud was als ik, maar helaas het gevecht tegen die ene slopende ziekte heeft moeten staken. Dan kijk je wel even op. En de derde uitvaart, die was van mijn peetvader. Ook al had ik weinig contact meer gehad met hem vanaf mijn 18e, omdat hij vanaf dat moment geen peetvader meer hoefde te zijn, deed het me toch een hoop. Gek genoeg was hij geboren op dezelfde dag als mijn dochter. En wanneer je zijn zoons en vrouw condoleert, krijg je als eerste te horen: “God, wat lijk jij op je vader. Je kinderen zullen wel erg gek op je zijn.” Euhm, ok.. dan slik je toch wel even. Maar ze hebben gelijk. Ik lijk enorm op mijn vader.
En mijn vader, hij was een mooi voorbeeld. Alle kinderen kreeg hij aan het lachen. Alle kinderen kwamen graag bij hem. Aan de ene kant mis ik hem dan enorm op zo’n moment, maar aan de andere kant: ze bedoelden het positief en zo wil ik het ook zien. Ze hebben gelijk, mijn kinderen zijn ook gek op mij. Het heeft mij ook doen inzien dat ik ook echt moet genieten van mijn kinderen en mijn vaderschap, dat ik ook echt alles moet doen om er voor hen te zijn wanneer ze weer bij mij zijn.
Na 2 jaar niet mijn verjaardag te hebben gevierd, wilde ik het dit jaar toch vieren. Vorig jaar was ik nog aan het verhuizen. En het jaar ervoor had ik er totaal geen zin in, omdat ik net die dag te horen kreeg dat Conny wilde scheiden. Maar ik heb besloten dat wie er ook kwam, ik dit jaar goed ging genieten van mijn verjaardag. En dat heb ik zeker gedaan. Ook al waren er maar weinig mensen, het waren mensen die kwamen omdat ze mij wilden zien en niet omdat ze zich verplicht voelden. Ik heb genoten van de gezelligheid en van al het geregel ervoor. Dat laatste was wel raar, dat heb ik nooit echt gedaan. Ben ik dan zo diep gezonken in het verleden en kom ik dan nu echt weer als de ware Iain naar boven? Als dat zo is, dan is dat een goed teken.
Een ander goed teken dat ik echt duidelijk weer overal bovenop kom, is dat ik samen met een andere AFOL (Adult Fan Of Lego) een Lego bouwmiddag heb georganiseerd. Dat was erg leuk om te doen, maar gelukkig kon ik dat met een erg geschikte man doen. We konden het meteen goed vinden en we hadden al meteen dezelfde ideetjes. En toen we de middag gingen uitvoeren.. Het was een erg gezellige, dolle boel en we hebben alles mooi in de gaten kunnen houden. De kinderen die kwamen, samen met Sean en zijn twee kinderen, hebben genoten. Heerlijk bouwen, spelen en kletsen. Samen een treinbaan maken, en alles wat erbij hoort. Het was erg mooi om te zien dat de kinderen genoten, eraan denkend dat wij dat toch even mooi gedaan hadden. Sean was naderhand kapot, maar hij was erg blij dat hij erbij mocht zijn. Dat belooft nog wat voor later, papa zal zijn lego moeten delen met zijn kinderen haha.
Tussen alles door heb ik wel weer moeten solliciteren, want ja.. eenmaal werkloos moet je wat doen om weer werk te krijgen. Helaas is het nog altijd lastig om werk te vinden in de administratie, want het werk wat ik deed, wordt meer en meer geautomatiseerd. Gelukkig heb ik nog wel via een werkbemiddelaar nog een training kunnen volgen wat mijn kansen toch wat vergroot, dus wie weet..
Maar dan kom je ineens er achter dat het UWV nog een potje heeft waarmee je kan studeren. Dus misschien kan ik nu eindelijk mijn wens vervullen en opnieuw gaan leren, maar nu wel in de richting die ik wil. Sinds een paar jaar weet ik dat ik graag de personeelszaken kant op wil, dus wie weet kan ik binnenkort de eerste stapjes in die richting zetten. De aanvraag is in ieder geval ingediend.
Dus wie weet hoe mijn leven er over een jaartje uitziet.. Vast niet zo als nu. Zolang ik maar kan genieten van het vaderschap en de kinderen, dat is voor mij het belangrijkste, zij staan bij mij op nummer 1. Wanneer ze weer bij mij komen zijn ze weer helemaal blij en daarmee is papa natuurlijk ook blij..
Iain, 35 jarige alleenstaande, gescheiden vader. Na de scheiding co-ouder van een zoontje en dochter. ‘Ik schrijf nu om mijn ervaringen te verwerken en om mijn (positieve) ervaringen te delen met anderen, over hoe ik de scheiding ervaar en mijn vaderschap tijdens en na de echtscheiding’.
REAGEER OP DEZE BLOG