Op het moment dat ik uitsprak niet meer verder te willen met onze relatie was het alsof ik een schakelaar bij hem omzette. Van het ene op het andere moment veranderde hij is één brok woede en gekrenkt ego. We waren altijd samen tegen de vijand. Nu was ik plots de vijand.
Dit had ik niet zien aankomen
Dat het moeilijk zou worden, scheiden van hem, dat had ik wel verwacht. Ik liep lang genoeg in de familie rond om te weten hoe je tot het zwarte schaap verheven werd, als je besloot niet langer onderdeel te willen zijn van deze familie. Maar dat het zó heftig zou worden, dat had ik niet zien aankomen.
Al meteen werd duidelijk hoe de kaarten geschud zouden worden. De kinderen werden direct ingelicht, want hij ging geen schijn ophouden. Dat ik de schuldige was rolde zonder schroom van zijn lippen. Toen we kort daarna bij een bemiddelaar aan tafel schoven, kwamen allerlei lijken uit de kast. Ik kon werkelijk niet geloven wat ik daar hoorde. Ik voelde me zo bedonderd! En dit was slechts het begin van heel veel gelazer.
Slachtoffer van het falende jeugdzorg systeem
Al na een maand meldde ik me bij mijn huisarts omdat ik me zorgen maakte over de communicatie en de gevolgen voor de kinderen. Ik werd doorverwezen naar jeugdzorg, waar de kinderen en ik slachtoffer werden van het falende jeugdzorg systeem. Niemand die verantwoordelijkheid neemt en zich bekommert om de kinderen. Ze verschuilen zich allemaal achter protocollen en ‘vrijwillig kader’. Van kastje naar muur, van organisatie naar organisatie werden we doorgestuurd. De kinderen werden niet gezien of gehoord.
Hij zet de kinderen in
Dat hij afspraak na afspraak schendt, de kinderen direct en indirect inzet in de strijd, ze onvoldoende voorziet van (medische) zorg…. dat wordt allemaal weg gewoven. Hij loopt boos weg uit gesprekken, zij rennen hem achterna. En ik ben de hysterische moeder.
Intussen liegt hij, bedreigt hij me, troggelt geld van me af, scheld me voor rot, komt geen enkele afspraak na en draait álles om. Het allerergste vind ik nog dat hij de kinderen constant inzet en soms ook opzet tegen mij.
Ik probeer zo min mogelijk contact te hebben. Dat geeft rust en dat voelen de kinderen ook. Het is triest dat het zo moet, maar het is voor nu wel beter.
Ik ben Fien, een veertiger en trotse moeder van twee pubers van 13 (dochter) en 11 jaar (zoon). Ik ben inmiddels twee jaar gescheiden. Hoewel mijn ex en ik de kinderen anders beloofd hadden is het ons niet gelukt om in goede harmonie uit elkaar te gaan. Ik vind dat zeer spijtig, dit verdienen de kinderen niet. En wij eigenlijk ook niet. Ondanks alle pijn en verdriet is dit wel een heel leerzaam proces voor ons allemaal. Inmiddels prijs ik me alweer een tijdje zeer gelukkig met een nieuwe partner. Mijn ervaringen rondom scheiden, lijden en, ondanks de beurse plekken op mijn ziel, met vertrouwen een nieuwe relatie aangaan, deel ik graag met jullie in deze blog.
Willy Sietsma - 15 nov 2019
Helaas hoor ik in mijn praktijk ook heel veel van deze verhalen, een positieve uitzondering daargelaten. Die verhalen zijn er vast en zeker meer. Het is heel goed dat de overheid en instanties als jeugdzorg het co-ouderschap, het goed kunnen communiceren, hoog in het vaandel hebben. Het is bewezen dat een scheiding voor kinderen de minste impact heeft als ouders goed met elkaar door een deur kunnen. Maar helaas zijn er ouders - vader en moeders - met wie geen overleg mogelijk is. Waar geen afspraken mee te maken zijn. Die alles bij de ander neerleggen, hem of haar overal van beschuldigen en tot verdedigen aanzetten. Dit gaat ten koste van de beeldvorming van deze goedwillende ouder. En hierdoor wordt een scheiding al snel een vechtscheiding genoemd, terwijl er maar één vecht van de twee. De ander is zich alleen maar aan het verdedigen. De kwaadwillende houding kan ontstaan vanuit onmacht, jaloezie, wrok etc., maar ook door persoonlijkheidsstoornissen. Helaas ontbreekt de kennis hierover bij veel medewerkers. Daarom wordt het niet doorzien. Wordt een medewerker voor het karretje gespannen etc. En vist een goedwillende ouder als Fien achter het net. Dat is schrijnend. Ik weet dat er organisaties zijn die hier voor aan de weg timmeren, maar het is een zaak van een lange adem helaas. Er is pas een onderzoek gedaan naar de misstanden. Daar worden redenen genoemd en een aanpak aangeraden. Daar mis ik helaas nog steeds het kennis verkrijgen over persoonlijkheidsstoornissen.
Angel - 10 feb 2020
Afgewezen voelen als man en dan de vrouw dus de moeder van je kind kapot maken kind afpakken en de band tussen kind en moeder en daarin veel slachtoffers en medeplichtigen maken stoer hè en er nog trots op zijn ook en de wijze en manieren waarop geen gevoel en instanties verdienen geld
PJ - 30 jul 2020
Ik ben zo'n boze vader. Mijn ex wilde ook scheiden. Mijn wereld stortte in. Alles kapot. Ex op geld belust. Bleek mijn opvolger al voor onze scheiding aan haar ouders voorgesteld te zijn. Daarna kwam de aanklacht, kindermishandeling. Mocht mijn kinderen, die inmiddels voor het gemak maar alvast op haar adres waren ingeschreven, een jaar niet zien, terwijl zij in mijn huis woonde. Je kinderen zet je niet op straat. Toch? Ja, ik was erg boos. Ja, ik heb dingen vast niet handig gedaan. Er is alleen altijd een tweede verhaal.
A koerts - 29 sep 2020
Ik ben oma ook wij zitten in die molen de kleinkinder zijn al maanden bij ons. willen niet meer naar moeder ze gaan weekends naar hun vader die ze vervolgens kompleet alleen laat. Vader komt geen afspraak na en komt er ook nog mee weg. Er wordt iedere keer een nieuwe afspraak gemaakt 😂door maatschappelijk werk mijn kleindochter voelt zich niet serieus genomen..en mijn kleinzoon wordt steeds agressiever dit gaat helemaal fout maar ik ben nog niet klaar.heb straks een hoop te vertellen tegen een rechter ! Ik hou alles bij
Dave - 13 apr 2023
Jeugdzorg bestaat niet. Heb ik zelf als kind ondervonden. Ik heb mishandeling ondergaan zowel fysiek als mentaal, jaren lang. En na deze hel werd ik kind van de staat waar ik geplaatst werd in een internaat en ik aan mijn lot werd overgelaten. Geen psychologische begeleiding, geen begrip, geen empathie. Voor mij en mijn 2 broers..schrijnend