Elke maandag stuurt mijn ex een update over de achterliggende periode.
Hier zou informatie in moeten komen te staan over het wel en wee van de kinderen. De leuke, grappige dingen die ze meemaken, maar ook het beugel-leed, frustraties, hulpverlening en de voortgang op school.
Mooi, denk je nu… wat zeur je dan?
Ik zal een voorbeeld geven wat ik elke week in mijn mailbox tref. Copy en paste, repeat…
Frances,
Gewone schoolweek, weinig te melden.
Kinderen hebben lekker gerelaxt in het weekend en zijn wezen shoppen. Rick is met een vriendje naar de bios geweest.
Dat was het weer, tot de volgende maandag.
Ariejan
Leuk hoor, maar gebeurt er nu eigenlijk nooit iets daar?
Is er geen “bitch-fight” tussen de zusjes onderling over wie het jurkje deze keer aan mag of waarom zus L de lipgloss nu weeeer heeft gepikt van zus J?
Was Joy niet weer aan het spijbelen geweest? Hoe zit het met de migraine van Rick? De rug van Lente?
Rapporten? Krijg ik na 5 verzoeken en pas nádat ik de mentor/mentrix van school om een kopie heb gevraagd.
Het voelt nog steeds raar, onwerkelijk, alsof ik iets lees van een ver familielid over achternichtjes en -neefje. Elkaar jaren uit het oog verloren.
Ik besef steeds weer, elke week, ik ben uitgegumd. Weggevaagd. Uit hun leven gerukt.
Af en toe doe ik een poging om aan vader te vragen… zullen we nu eens samen om de tafel gaan zitten en in het belang van de kinderen een gesprek hebben? Want dit kan toch zo niet?
Ik heb denk ik wel 30 van dit soort mailtjes gestuurd. Nog niet één is er beantwoord.
Vader vindt het wel prima. Communicatie is blijkbaar dat hij non-nieuws bij me deponeert en that’s it.
Ik kan niet zeggen dat ik reikhalzend naar de volgende maandagupdate uitkijk. Het is net een soort Trump die over me heen dendert, volledig met zichzelf bezig en zo niet in het belang van de kinderen denkend en handelend.
De stalen muur, tussen hen en mij… de Trump Wall, de Ariejan muur.
Alleen ik heb geen back-up die de muur tegen houdt. Helaas…
Op 2 april 2016 werd haar leven als donderslag bij heldere hemel bruusk omgegooid. Haar kinderen werden ontvoerd door hun vader, die zich met kinderen verschanste op diverse plekken om er zeker van te zijn dat hij zijn psychologische oorlogvoering kon voortzetten. De mindgames gingen door, maar zonder kinderen. Hij bespeelde diverse instanties, later jeugdzorg, en komt er tot op de dag van vandaag mee weg. Frances blogt om awareness te creeëren voor de Complexe Scheiding (vechtscheiding) met ouderverstoting/ouderonthechting. Zo’n ernstige vorm van ouderverstoting (ouderonthechting) dat de kinderen niet meer weten wie hun echte mama is. In het Amerikaans is dit bekend onder PAS (Parental Alienation Syndrome) Kinderen zitten in een spagaat, een loyaliteitsconflict. Dit kan elke ouder overkomen. Binnen 1 dag. Net als Frances….van 5 naar 1…in 1 dag.
Ikke - 26 jan 2019
?
Deborah - 31 jan 2019
Wat vreselijk! Wat een ongelofelijke nachtmerrie. Héél veel sterkte!
Anouk - 1 feb 2019
Echt vreselijk om te lezen en helaas ook voor mij herkenbaar, al krijg ik niet eens af en toe een update, maar helemaal niets. Ik heb mijn nu 16 jarige zoon van de ene op de andere dag nooit meer gezien. Ook zo vaak verzocht om gesprekken, ook geen enkele reactie. Heel veel sterkte, ik weet hoe het voelt ?
Agnes Maars - 25 mrt 2019
Hééél herkenbaar!!!
Sarah - 4 apr 2019
Wat een verschrikkelijk egoist, te erg voor woorden. Ik heb kortstondig dit meegemaakt en het is ongelooflijk hoe veerkrachtig je bent Francis. Bewaar al je dagboeken, en deze mails van hem. Er komt een dag dat de kinderen zullen inzien wat een bijzondere moeder je bent. Zo erg, al de maanden dat je je kinderen droeg en de bevallingen en dan gewoon je kinderen door hun vader weggerukt worden... Houd moed Frances er komt een dag dat de kinderen hun eigen stem zullen voelen..
Bruno - 14 mrt 2022
Het is precies of dat er een handleiding voor bestaat . Het is allemaal zo herkenbaar alsof het copypaste is , Maar wat doe je eraan ? Hoe verwerk je dit ? Ik ben al drie jaar een ander mens . Ga gebukt onder die 19 jaar vechtscheiding. Al die aanvallen . En na 17 jaar co-ouderschap terwijljz al die stormen weerstaat , laat je kind plots helemaal vallen . Ze doet nu zelf mee met haar moeder om mij financieel helemaal te kraken . Ik moet en moet de goot in . Ik zie ook de uitweg niet meer .