Als je toch leest dat 1 op de 3 huwelijken strandt. En in de nabije toekomst wordt dat 1 op de 2. Ik weet wel, bij mij was het antwoord, erbij willen horen. Als het uit liefde was, zou ik liegen want ik weet niet eens hoe eigenliefde voelt, laat staan dat ik dat voor mijn partner kan voelen.
Waarom trouwen?
Eindelijk, ik ben getrouwd, dat viel nog niet mee, het was een ware zoektocht. Het woordje ware is natuurlijk hier misplaatst. Eindelijk, ik hoor erbij, ik tel mee. Heerlijk; huisje, boompje, beestje, hoe mooi en ideaal kan het zijn.
Voor mijn idee moest ik opschieten want de biologische klok tikte door, en als ik 3 kinderen wilde [zoals mijn moeder]…
Ik wilde niet “over”blijven. Ik wilde zeker niet alleen blijven. Wat moet ik met mijn leven, alleen. Alleen al die gedachte beangstigde mij. Ik dacht gewoon niet na over wat ik wilde met mijn leven. In ieder geval niet bewust.
Gewoon net als iedereen, trouwen en kinderen.
Over liefde werd al helemaal niet nagedacht laat staan gesproken. Neen, dat kennen we niet, dat is niet belangrijk, gewoon een leuke man aan de haak slaan en kinderen krijgen. Zo zou mijn leven er uit moeten zien. Het gezin is tenslotte de hoeksteen van de samenleving. Dus ook voor mij, geen twijfel mogelijk.
BOM moeder
Totdat het fenomeen BOM moeder bekend werd. JA, dat is het, dat wil ik worden; een BOM moeder. Heb ik alle vrijheid en ruimte om MIJN kinderen op te voeden, zoals ik het wil en hoef ik mijn kinderen niet te delen. Maar vooral de vrijheid sprak mij heel erg aan. Geen overleg, geen geven en nemen, geen rekening houden met, geen aanpassingen, heerlijk gewoon mijn eigen waarden en normen doorgeven. Geen gedoe.
Ik heb er toch niet voor gekozen. Omdat ik uit een milieu kom waarin je niet “raar” doet. Ik kom uit een milieu van, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Ik kom uit een milieu waar je keuzes maakt die anderen van je verwachten. Dan maak je geen ”aparte” keuzes. Nee, dan ga je gewoon trouwen zoals iedereen.
Het klinkt allemaal heel stoer BOM moeder, ik wilde het wel graag, maar er was toch ook wel angst, angst voor het alleen zijn. Dus toch maar trouwen?? En mijn familie zou er niet echt achter staan. Maar liefde, nee, die keuze daar dacht ik niet aan, die keuze bestond niet. Doen wat ervan je verwacht word, en dat is trouwen.
Een huwelijk van 20 jaar rijker
Ik ben nu 23 jaar verder, een huwelijk van 20 jaar rijker, 3 kinderen rijker en een scheiding rijker. Ik ben nu met mijn helingsproces bezig en het gaat goed. Nu ben ik uiteindelijk toch BOM moeder geworden. Er zit wel een huwelijk van 20 jaar tussen. Dat is een ervaring rijker. En ik vind het heerlijk. Ik hoef niet in overleg te gaan, ik hoef niet mezelf aan te passen, er is geen gedoe. De waarden en normen die ik belangrijk vind kan ik doorgeven aan mijn kinderen, die vrijheid heb ik nu en ik geniet ervan.
Liefde
Liefde. Dat wil ik nu mijn kinderen meegeven. Ik heb dat zelf nooit ervaren bij mijn opvoeding en mijn ex ook niet, in zijn opvoeding . In mijn helingsproces komt dat nu tevoorschijn. Wat ik al heel mijn leven diep heb weggestopt ben ik nu aan het ontdekken en ervaren. Mijn liefde, die ik kan doorgeven aan mijn kinderen. Ik geniet er iedere dag van. En als mijn ex niet had willen scheiden had ik mijn liefde nooit ontdekt en niet aan mijn kinderen kunnen doorgeven. Dankbaar, ja.
Want mij ex heeft nog steeds dezelfde waarden en normen als in ons huwelijk en daar zit geen liefde bij. Mijn kinderen ervaren dat nu ook, ze ervaren nu het verschil tussen mijn ex en mij. Nu wij allebei ons eigen leven hebben wordt dat voor hun duidelijk. Mijn ex neem ik niets kwalijk [niet meer] hij heeft dat net als ik ook nooit geleerd, de liefde. Ik ben nu dankbaar dat ik dat nu wel aan het leren ben, ervaren ben en aan het ontdekken. Dankbaar ja, rust ja, genieten ja, BOM moeder ja, is mijn wens toch uitgekomen.
Christine is moeder van 3 kinderen 22 jaar 20 jaar en 18 jaar waarvan één uit huis wonend. Ze is 53 jaar en nu anderhalf jaar alleen. Ze is nog steeds met het helingsproces bezig, samen met een paranormale therapeut, het gaat goed. Je hoeft het niet alleen te doen, maar je moet het wel zelf doen.
Tinie - 8 dec 2016
Wat herkenbaar, getrouwd vanuit het verwachtingspatroon en erbij horen, steeds maar dat ideale plaatje en waar was jij? Ook ik ben nu 1,5 jaar gescheiden, zelf de stap genomen en het beste wat ik ooit voor mezelf heb gedaan. En ik ben ook bezig met die zoektocht want je moet jezelf weer vinden zonder iemand misschien later. Veel succes gaat lukken Tinie