Ik droom van een andere baan. Iets totaal anders. Momenteel werk ik op een kantoor met saaie mensen, saai werk en een organisatie die, kort gezegd, niet werkt. Omdat ik mijn werk saai vind maak ik ook fouten want ik kan me er gewoon niet meer toe zetten.
Eigenlijk is dat al geruime tijd zo maar telkens werd ik in slaap gesust door een enkel interessant klusje dat voorbij kwam en natuurlijk de angst om als eenverdiener met een dubbele hypotheek zonder werk te komen zitten. Daarnaast is mijn werk ook in mijn woonplaats en dat is wel makkelijk met twee kleine kinderen die van school moeten worden gehaald.
Eigenlijk wil ik de relatie met mijn werkgever verbreken.
En sinds kort wil mijn werkgever ook de werkrelatie met mij verbreken.
Huh? Echt? Ja echt.
Ik ben geschokt. Op mijn kantoor worden nooit mensen weggewerkt. Iedereen blijft en verschuilt zich op maaiveldhoogte tot aan pensioenleeftijd. Ik heb het dan ook niet echt aan zien komen. Maar nu is het er wel.
Mijn eerste reactie is om me hevig te verzetten. Hebben jullie dit-en-dit gemerkt? Dat kan niet…klopt niet….ik ben net terug van mijn burn-out….geef me nog een kans…
En die kans krijg ik ook. Op papier wel te verstaan. Ik mag opeens cursussen volgen, ik krijg toegang tot een coach….maar de punten van kritiek zijn vaag en ik heb het vermoeden dat er persoonlijke redenen van mijn leidinggevende meespelen. De ‘verbeterpunten’ zijn ook dermate vaag dat een verbetering eigenlijk niet objectief meetbaar is.
Opeens besef ik dat ik dit gevecht niet ga winnen. En dat ik het eerlijk gezegd ook niet meer wil winnen. Er zijn andere werkgevers in deze wereld en de kans is ook groot dat ik iets voor mezelf ga beginnen. Opties zat schreeuw ik mezelf toe…..maar ik voel me wel erg lullig behandeld.
Opeens besef ik dat ik hetzelfde heb gedaan met mijn ex.
Ongenoegen laten smeulen, praten, een laatste kans geven terwijl je weet dat hij/wij er niet voor kan/kunnen slagen, huilen, boos worden en opgeven….
Ik geloof dat ik me op dit moment ook wel voel zoals mijn ex zich moet hebben gevoeld bij de scheiding….machteloos, bang, onzeker, boos en vooral onbegrepen. Lullig behandeld.
Misschien moet ik het hem eens vragen…..
Meike is sinds 2013 gescheiden. In het dagelijks leven moeder van twee dochters, ex, juriste, hardloopster en met veel plezier bezig met het opbouwen van een nieuw leven.
REAGEER OP DEZE BLOG