In het verleden heb ik in mijn blogje enorm blij lopen verkondigen dat ex en ik zo goed met elkaar overweg kunnen. Samen verjaardagen vieren voor de kinderen? Geen probleem! Bij elkaar eten omdat dat makkelijk is vanwege zwemles? Tuurlijk!
Ik heb het goed geregeld dus we doen dat even samen.
Maar in die houding beginnen nu toe eindelijk scheuren te komen. En nu groeien mijn ex en ik dan toch uit elkaar.
Het begon logischerwijze toen ik 7 maanden geleden vertelde dat ik een nieuwe liefde had gevonden. Het ging op zich nog wel goed daarna. Blijven eten omdat het makkelijk is ging eruit…begrijpelijk. Ik heb daar ook helemaal geen behoefte meer aan. Dat is echt afgesloten.
Maar we waren toch volwassen genoeg om enkele dingen samen te blijven doen voor de kinderen. Zoals verjaardagen, ook die van Sinterklaas . Toen er een Dochter jarig was in juni werd al duidelijk dat we ons bij dit soort gelegenheden niet meer bij elkaar op ons gemak voelen. Nu is andere Dochter laatst jarig geweest en toen werd al duidelijk dat dit een onhoudbare situatie dreigt te worden. En ik denk dat Sinterklaas zich dit jaar mag verheugen op het twee keer vieren van zijn verjaardag.
Als je uit elkaar gaat is dit uiteraard een natuurlijke gang van zaken.
Ik zit er toch wel mee. Dochters houden van ons allebei en Dochters zijn ook van ons allebei…..en blijven dat. We moeten toch, al is het maar voor Dochters, hieraan kunnen blijven vasthouden. We blijven immers, zeker via verjaardagen, aan elkaar verbonden. En op deze gelegenheden vind ik ook dat dochters het recht hebben om beide ouders tegelijk te zien.
Van de andere kant is het ook weer niet zo erg natuurlijk……Dochters lijken er toch wel aan te wennen. Misschien wel meer en sneller dan ex en ik…..
Lastig.
Juist bij dit soort gelegenheden hoef je toch niet uit te vlakken dat we, ook al wonen we fysiek niet meer bij elkaar, toch met Dochters aan elkaar zijn verbonden….
Maar misschien komt dit nog wel eens…….later.
Meike is sinds 2013 gescheiden. Ze blogt over haar scheiding. In het dagelijks leven moeder van twee dochters, ex, juriste, hardloopster en met veel plezier bezig met het opbouwen van een nieuw leven.
Antoinette - 18 nov 2015
Wat jammer Meike dat dit zo loopt. Bij mij is de situatie juist andersom gek genoeg. In november 2013 vertelden we ons zoontje (toen 11) dat we gingen scheiden, hier stonden we beiden achter. Ex had in februari 2014 al een nieuwe relatie en ik gunde hem dat ook, maar zij hield mij erg op afstand (op zich misschien logisch; zij kreeg met ex een relatie terwijl de scheiding nog niet eens definitief er doorheen was). Afgelopen zomer ging die relatie over terwijl ik juist toen een aantal maanden een vriend had. Het lijkt wel te klikken tussen hem en mijn ex en op de verjaardag van mijn ex, ging ex niet alleen met ons zoontje en zijn moeder uit eten, maar vroeg ons erbij. Heel fijn dat we zo een gezellige avond konden hebben en de verstandhouding is een stuk beter nu.
Robby - 25 aug 2023
Ik denk dat je een normale evolutie doormaakt. Uiteindelijk - hoe goed je band met je ex ook is - zullen jullie uit elkaar groeien. Het lijkt leuk om samen voor de kinderen nog tijd door te brengen, maar kinderen begrijpen ook wel dat dit niet altijd kan. Het is zeker al goed dat jullie niet constant ruziemaken, want dat is nefast voor de kinderen. Wel fijn dat je de goede band met je ex wilt onderhouden. Dat zegt veel over jezelf. Daar mag je best fier op zijn.