Oprechte trots voel ik. Plaatsvervangend wellicht. Maar het voelt als trots. Trots hoe wij het als gescheiden ouders doen voor onze kindjes. Na een periode van onbegrip, lastig en vitten op elkaar hebben mevrouw en ik elkaar hervonden als goede ouders. Opmerkelijk fijn. Voor elkaar, voor onze kindjes, voor rust, voor begrip voor elkaar. Trots dat wij dat gewoon doen.
Vorige week vierden we voor de eerste keer na de scheiding de verjaardag van de oudste blondine samen. Als gescheiden ouders. Haar idee. Ik moest glimlachen, en besloot snel in te stemmen. Hoe fijn is het voor haar, te zien dat pappa en mamma, ondanks dat ze niet meer verliefd op elkaar zijn, veel van hun kindjes houden, en dit samen naar ze uitstralen. De ultieme scheidingssituatie bijna.
En ik vond het knetterspannend. Omdat ik mijn schoonfamilie al anderhalf jaar niet meer gezien had. Benieuwd naar ze was. Niet weten hoe de middag zich zou ontplooien. Maar we hebben het gewoon gedaan. Vrienden en familie geïnformeerd, en geregeld. En leuk dat het was! De hele middag heb ik met plezier met ze bijgekletst. Elkaar geupdated hoe het ging met ons. Het ging echt goed!
Vervolgens organiseerden we samen ook het kinderfeestje voor blondine A. Reden samen naar een indoor speeltuin, zorgden dat alle vriendinnetjes niets te kort kwamen, en vormden een soepel ouderblok. Later heb ik haar via een app ook laten weten hoe erg ik dit kan waarderen. En het is gelukkig wederzijds.
Bij elkaar komen doen we niet meer, daarvoor is teveel gebeurd. De blondines weten dat ook. Vertellen ze ook dat we niet meer verliefd zijn op elkaar. Maar ondanks dat, mogen we onszelf op de schouder kloppen omdat we een rolmodel spelen van de goede gescheiden ouders. Ik hoor zoveel andere verhalen in mijn omgeving hoe het niet moet, dat dit juist mijn drijfveer is om te laten zien dat het ook wel kan. Elkaar respecteren, afstemmen met elkaar en opvoedkundige onderwerpen bespreken en in goed overleg besluiten daarin nemen.
Ook nemen we verstandige besluiten als ouders. Ik heb een huis gekocht! Weer een stabiele thuissituatie creëren na een roerige tijd en tijdelijke (fijne) woonsituatie. Een stap voor mij en de blondines. Niemand die ons dat nog afpakt. Niemand die daar tussen komt. Een onneembaar fort wat wij gaan neerzetten.
Trots ben ik!
Eline Stap - 23 mrt 2016
Wat goed zeg! Heel fijn dat jullie als gezin nog iets samen kunnen ondernemen, dat is voor de kinderen zo fijn. Je mag met recht trots op jezelf en jullie allemaal zijn!