I’m a sucker for Christmas lights… Het kan goed zijn dat ik diezelfde zin vorig jaar ook al in een blog heb gebruikt. Maar in december is de wereld voor mij anders. Ik laaf me aan de warmte, gezelligheid, lichtjes, pakjesavonden en het “iets” wat in de lucht hangt waardoor de wereld er net even wat mooier uitziet en aanvoelt.
Maar ook om andere redenen is met Kerst alles anders. Alles is namelijk anders dan vorig jaar. Met twee uitersten. Een negatief uiterste en een heel positief uiterste. Hoewel mijn relatie met oude nieuwe liefde M al z’n 2e Kerst ingaat, was hij vorig jaar nog niet gescheiden. De beslissing was genomen maar M. en zijn ex zaten nog midden in het mediation proces. Bij elkaar zijn was dus geen optie. Hoewel ik uiteraard niks liever wilde dan bij hem zijn, was het alternatief ook prima in orde. Op kerstavond samen met ex en dochter B. een hapje eten en met z’n drieën naar de kinderkerstmis. De beide kerstdagen werden verder eerlijk verdeeld over ouders en zus. Of zoals ik het vorig jaar noemde: best of three worlds.
Wat kan er veel veranderen in een jaar. M. is gescheiden en onze relatie begint steeds vastere vormen aan te nemen. Samenwonen is er met ons beider co-ouderschap niet bij maar langzaam maar zeker vindt er een vorm van integratie plaats tussen de kinderen. Op kerstavond gaat M. met mij en dochter B. mee naar de kinderkerstmis. Eerste kerstdag vieren we als samengesteld gezin bij de moeder van M. Waar de warmte en gezelligheid me als een warme deken overvalt. Net als heel lang geleden. Toen M. en ik ook een relatie hadden maar het blijkbaar onze tijd nog niet was.
De warmte die ik nu voel van mijn hernieuwde relatie, compenseert gelukkig een beetje de ijzige kou die in 2017 tussen mij en ex in is komen hangen. Een kou die maar niet uit de lucht gaat, wat ik ook probeer. Zat oude nieuwe liefde M. vorig jaar in een mediation traject, dit jaar is het de beurt aan ex en mij. In de hoop dat we er in 2018 iets beters van kunnen maken. Zodat ik volgend jaar met Kerst hopelijk kan zeggen dat alles anders is.
Mijn naam is Astrid, ik ben 46 jaar en supertrotse moeder van een dochter van bijna 8. Sinds mei 2015 gescheiden met 50/50 co-ouderschap. De scheiding en de eerste 1.5 jaar daarna verliepen in goede harmonie. Maar sinds ruim een jaar zijn we alsnog in een vechtscheiding beland en ik begrijp werkelijk niet waarom. Sinds kort ben ik wel weer gelukkig met een nieuwe partner, die helaas eveneens verwikkeld was in een vechtscheiding. Voldoende inspiratiebron voor blogs, waarvan ik hoop dat die ooit opdroogt,
REAGEER OP DEZE BLOG