Ik heb een raar weekend achter de rug! Al een tijd geleden was afgesproken dat de kids tijdens het Pinksterweekend bij mijn ex-wederhelft zouden zijn. Dat is natuurlijk prima en ik had me daar dan ook volledig op ingesteld.
Wat echter nieuw voor mij was, was dat werkelijk iedereen in mijn directe omgeving plannen had voor dit heerlijk lange weekend. Wat erop neerkomt dat ik voor de eerste keer, sinds ik alleen ben, ook écht alleen zou zijn! Hmm, moest ik even aan wennen moet ik eerlijk bekennen. Er is altijd wel een vriendin die ik kan bellen voor een kop koffie of een glas wijn! Dit keer dus niet. Dit keer was iedereen bezet, weg of onderweg…
Ik voelde me daardoor een klein beetje alleen op de wereld. Ben van eenzaamheid maar kasten gaan uitmesten. Terwijl ik het háát om kasten op te ruimen! En dat hebben de kids waarschijnlijk haarfijn aangevoeld. Want 2e Pinksterdag ging al vroeg de telefoon. Mam, wij gaan vandaag picknicken. Papa vraagt of je soms zin hebt om mee te gaan? Mee gaan met jullie ‘familie’ picknick?! Ik viel van verbazing nog nét niet van mijn stoel…
Uiteraard begon ik als eerste reactie allerlei excuses te verzinnen waarom ik niet mee kon gaan. Dat is jullie uitje, daar hoort mama niet bij. Ik heb het te druk met het opruimen van alle kasten en ga zo maar door… Maar Tess zou Tess niet zijn, als ze daar niet feilloos doorheen zou prikken! Mam, je haat het om kasten op te ruimen en het is heerlijk weer, dus je gaat gewoon mee.
Pieuw, een standvastige dochter, daar kan ik niet tegenop! Met lood in mijn schoenen stond ik dus op het afgesproken tijdstip op de afgesproken plaats. Toen ik het gelukkige ‘nieuwe’ gezinnetje aan zag komen fietsen, kreeg ik toch wel even een steek in mijn maag. Waar was ik aan begonnen?!
Na een paar uur quasi gezellig op een kleedje te hebben gezeten en allerlei heerlijke dingen te hebben gegeten, vonden de kinderen dat wij ook maar eens in actie moesten komen. Slagbal, dat is wat wij moesten doen! En geloof het of niet… ik stond dus letterlijk lijnrecht tegenover de vrouw die nu heel gelukkig met mijn ex-wederhelft is. Een dag vol gemengde gevoelens dus.
Maar gierend van het lachen hebben we het spel gespeeld. Mijn kids zijn bloedfanatiek… wat ze dan weer van hun vader hebben. En dat zorgde voor de nodige hilarische momenten. Ik, daarentegen vind het nooit zo belangrijk om te winnen. Behalve toen ‘nieuwe liefde’ aan slag was. Toen stond ik op scherp en moest en zou ik haar tegenhouden om naar de volgende pion te lopen!
Dus uiterste concentratie…. 1e worp, mis. 2e worp, weer mis. 3e worp, shit raak. Maar… vangbal door Jip! Als een leeuwin kijk ik om me heen, roep naar Jip dat hij de bal naar mij moet gooien. De lieve schat volgt natuurlijk gelijk mijn bevel op…. en…. raak! UIT ‘nieuwe liefde’, uit, uit, uit… je bent dit keer mooi hartstikke uit!
REAGEER OP DEZE BLOG