Tijdens ons autoritje naar huis vanuit opa en oma, waar ze die nacht gelogeerd hebben, hoor ik ineens Mees zeggen: “Ik heb twee mama’s.”
Ik slik….
Twee mama’s??
Nee, ik ben je mama!
Ik zeg het niet, maar denk het wel….
Een oergevoel maakt zich in mij los, een gevoel van angst, van bedreiging, van een andere persoon die mijn plaats zomaar in zou kunnen nemen.
Ik vertel hem dat hij maar één mama en één papa heeft en dat dat nooit zal veranderen, dat S., de vriendin van mijn ex een hulpmama is. Maar Mees houdt steevast vol dat hij twee mama’s heeft. Waarom ondermijn ik zijn gevoel? Het is ergens toch mooi dat hij dat zo voelt, dat hij voelt dat zij zo van hem houdt zodat het voor mijn manneke van 7 voelt als moederliefde.
Maar het doet pijn.
Het gaat samen met uitspraken die Mees de laatste weken gedaan heeft. Dat ik vaak boos ben, vaak mopper. Er waren tijden dat ik “áltijd” boos was, in tijden van huwelijk en intens gevoel van ongeluk. Het heeft mij voor scheiden doen kiezen want mijn lieve jongens moesten niet de dupe worden van míjn ongelukkig gevoel. Maar wat is van die boze buien in dat kleine jongenskoppie blijven hangen? Is onze relatie daarmee voor de rest van ons leven beschadigd?
Gisteren heeft hij tegen zijn oma, mijn moeder, gezegd dat het in mijn huis minder leuk is. Omdat ik zo veel mopper. En ja, papa moppert ook wel eens maar niet zo veel als mama.
Nu gaat het om mopperen op kleine jongensgedrag…
Maar wat als hij dadelijk 16 is…
En hij het nog steeds zo voelt…
Hij het leuker vindt bij papa dan bij mij…
Verlies ik hem dan aan zijn tweede mama???
Ik ben Marieke, ik ben 38 jaar, moeder van twee zoontjes van 4 en 6 jaar en gescheiden sinds begin 2015. Sinds de scheiding sta ik weer in mijn kracht, het is zó fijn om me na jaren weer zo te voelen!
Laura - 6 okt 2016
Onee, dit is echt mijn grootste angst. Mijn ex en ik zijn ruim twee jaar geleden uit elkaar gegaan. Gelukkig weigert mijn dochter van 5,5 de vriendij van mijn ex als moeder te zien en vindt ze het bij pappa minder leuk, omdat ze hem moet delen met zijn vriendin. Kinderen kunnen zo snel van mening veranderen. Hopelijk ziet jouw zoontje ook snel in dat jij zijn enige echte moeder bent en blijft. Mij wordt altijd verteld; zorg dat ze weet dat je er altijd voor haar bent, dan komt het goed.......
Marja - 8 okt 2016
Wat een nare reactie! Niets mooiers dan dat kinderen bij beide gezinnen ook de liefde van de nieuwe partner mogen voelen! Er is voor een kind echt 'niets gelukkigs aan' als ze weten/voelen dat papa of mama stiekem jaloers is op de nieuwe partner! Gun je kind het beste van 2 gezinnen!!
Diana - 10 okt 2016
Ouch....Heel pijnlijk. Ik ken dit gevoel en het gaat door merg en been. Mijn weg is uiteindelijk geweest dat ik de nieuwe vriendin van mijn ex in mijn armen probeer te sluiten en haar dankbaar ben voor de liefde die ze mijn 2 jongens geeft. De jaloerse gevoelens zullen er altijd blijven maar het wordt wel milder door de ander toe te laten in het leven van je zoon. Veel sterkte. Je bent niet alleen :-)
Rosa - 11 okt 2016
Als kind van gescheiden ouders die na 30 jaar nog steeds niet door één deur kunnen kan ik je alleen maar aanraden om ondanks je pijn te proberen je zoontje er niet lastig mee te vallen. En hoe moeilijk en tegenstrijdig het ook voelt, blij te zijn voor hem, dat hij het goed heeft bij zijn vader en hulp mama. Want dat is toch wat je het liefste wilt, dat je kind gelukkig is? Ik snap je pijn en angst en ik zou daar zeker iets mee doen, deel het met vrienden, ga er met iemand er over praten, zoek steun. Maar laat je kind vooral je kind zijn, zodat hij nooit partij hoeft te kiezen. Dan zul je hem nooit kwijt raken! Sterkte.