Ik heb het er nog steeds heel erg zwaar mee. Tijdens het proces heb ik mezelf letterlijk kapot gewerkt. Dat heeft niemand gezien totdat ik uiteindelijk aangaf er helemaal klaar mee te zijn.
Tijdens de zwaarste periode (die waarin m’n ex dus met een vriend ging) stond ik er op het werk ook nog helemaal alleen voor, doordat een collega chronisch ziek was. Ik zag door de bomen het bos niet meer en was eigenlijk alleen nog maar korte termijn brandjes aan het blussen, in plaats van een lange termijn visie te ontwikkelen. En dat was te zien, aan de cijfers.
Iemand leren kennen
Wel heb ik ergens een vrouw leren kennen via Lexa. We appten en het klikte. Ik ben toen op m’n eerste date ooit geweest. Vervolgens hebben we elkaar in een paar weken vaker gezien. Zij zat ook in een scheidingsproces. Een enorme vechtscheiding. We begrepen elkaar. Ik had haar zelfs al voorgesteld aan m’n ouders en beste vrienden. Iedereen was dol op haar.
Oh en de sex was geweldig. We waren elkaars eerste sinds de scheiding en ik denk dat er bij ons allebei een ontlading kwam.
Ze bleef het weekend bij mij en op maandagochtend namen we afscheid, voor haar voelde dat wel een beetje als de bekende walk of shame. Maar we wilden allebei nog niet dat onze kinderen iets zouden weten. Ik gaf haar nog een innige kus en keek haar na toen ze de straat uitreed. Zodra ze de hoek om was kwamen twijfels bij me op. Mocht dit wel? Was het te vroeg? Was ik wel eerlijk naar haar en mezelf?
Ik werkte niet meer aan mezelf
Ik heb die gevoelens ook meerdere keren bij haar neergelegd. Ze had hetzelfde. Maar het is heel moeilijk als die gevoelens direct verdwijnen zodra je elkaar weer ziet. Op date 10 heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik merkte dat ik niet meer aan mezelf werkte en mezelf doorontwikkelde. Iemand hield van me en nam me zoals ik op dat moment was. Zij wel maar ik mezelf niet.
Daarna val je gemakkelijk weer in dat donkere gat. Zie je wel, niemand mag me.
Ik had er op een gegeven moment allemaal wel vrede mee. Mijn ex doet maar wat ze wil. Heb ik geen invloed op. Ik geef mijn kinderen een stabiel thuis, goede maaltijden, rust, regelmaat en discipline. Ze vragen er letterlijk om. “Wat willen jullie eten?” “Mogen we gezond want bij mama hebben we deze week pizza, patat, en pannenkoeken gehad.” Dat is zo’n dingetje waarvan je maar hoopt dat ze over jaren zeggen papa je hebt het goed gedaan.
Toen kwamen de feestdagen
Ik had er vrede mee maar toen kwamen de feestdagen. Wat heb ik daar tegenop gezien. Zonder teveel in detail te treden maar kerstmis was 2 dagen janken tot ik ze weer had. Oud en Nieuw hebben we een disco feestje gehouden en op mijn verjaardag was het eigenlijk wel best dat ex niet kwam opdagen. Het was emotioneel heel zwaar en ben mijn ex in die tijd ook echt weer gaan haten, bij gebrek aan een beter woord. Wat zij mij en ons gezin allemaal heeft aangedaan.
Leeg hoofd
Toen had ik mijn semi-verplichte vakantie… uiteindelijk ervoor gekozen om toch een nacht weg te gaan. Op woensdag de kids naar school, in de auto, hond mee en richting Zeeland. Ik had het advies gekregen vooral niks te plannen. Ik had een hotelkamer en dat was het. Ik heb me ook echt laten voeren door impulsen. In centrum Vlissingen hier eens naar links, daar eens naar rechts. Zo kwam ik in Zeeland op prachtige plekken terecht.
Ik heb heerlijk mijn hoofd leeg kunnen maken. Door om 02.00 uur ’s nachts door de duinen te struinen en ervaringen op te doen zonder iemand. Ik merkte dat ik rondliep in de duinen, het strand of zelfs door de kleine dorpjes met mijn hoofd omhoog. Dat was lang geleden. Ik liep al zolang rond met mijn zicht op de grond, kijkende waar ik liep maar ook om mijn betraande gezicht te bedekken. Maar nu wist ik dat ik dat weer kon. Nu ook, als ik de hond ga uitlaten dwing ik mezelf weer rond te kijken.
Na 2 dagen weer via Antwerpen terug naar het zuiden gereden. Zodra ik weer de grens over was kreeg ik weer appjes van werk, thuis de deur open en bekroop me toch weer de gedachte van nou ja thuis is het ook niet…Maar ik heb ervaringen meegenomen naar huis. Een souvenir die me herinnert aan de ervaring en zelfkennis die daar heb opgedaan staat op m’n vensterbank als een constante reminder aan die zelfkennis.
Verlanglijst
Inmiddels heb ik een paar dingen bedacht die ik graag wil gaan doen. Niet die bucketlist maar de dingen waar je in je huwelijk nooit aan toe kwam.
Twee dingen staan nog op het verlanglijstje en moet ik echt eens werk van gaan maken. De eerste staat gepland voor begin maart. Ik ga naar mijn allereerste concert toe. Ik zet me over mijn angsten heen (lang verhaal) en ga gewoon. Ik begin langzaam mezelf weer uit te vinden
Oh en ik heb komende week weer een date met iemand…
Willem (32) schrijft terwijl hij het meemaakt. Na een 12 jarige relatie waarvan 2 jaar getrouwd zit hij nu in het scheidingsproces en geeft een kijkje in hoe hij zijn leven combineert tussen scheiden, kinderen, werk en toekomst.
Lees ook de andere blogs van Willem.
Pieter - 3 mrt 2022
Ben voor het eerst sinds mijn scheiding hierop via-via terecht gekomen. Veel herkenbaar, vooral het niet meer om me heen kijken als ik aan het wandelen ben wat ik normaal wel deed. Ik betrapte me daar zelf op een gegeven moment op omdat dat makkelijker was. Bij mij is het nu een jaar geleden (januari 2021) dat hét gebeurde, zij trok de stekker eruit, is op zichzelf gaan wonen in de stad en daar bleef ik achter in mijn dorp. De kinderen wilden liever bij mama wonen. Bam, daar zit je dan in je eentje. Gejankt dat ik heb die eerste maanden en dat was al meer dan 30 jaar geleden ofzo dat ik voor het laatst gehuild had. Maar ik moest door. Wel mooi om te lezen dat je dingen gaat ondernemen én dat je weer een date hebt. Veel geluk! Nu met horten en stoten gaat het wel wat beter maar ik voel nog bijna dagelijks die pijn, echt. Heb dan wel een nieuwe vriendin gelukkig wat aan de ene kant misschien (te?) snel was maar het voelt zo goed om iemand te hebben waar je dingen samen mee gaat ondernemen. We zitten wat dat betreft echt op één lijn, meer dan met mijn ex toentertijd.
Phil - 3 mrt 2022
Goed bezig man! Heel herkenbaar dat je echt jezelf opnieuw moet uitvinden. Soms weet ik gewoon niet eens wat ik wel of niet leuk vind, gewoonweg omdat ik het nog nooit ervaren heb of nooit de wens heb gehad om dat te ervaren, als dat enigszins logisch is... Er komen ook mooie dingen uit deze shit, gelukkig. Hou je taai! Gr, Phil.