Olivia over eerste kerst na scheiding: geen kerst(bal) aan!

Toen ik nog deel uitmaakte van een voltallig gezin stond ik amper stil bij singles of alleenstaande ouders en kerst. Waarom ook? Vrijwel niemand die ik van dichtbij kende was alleen dus was het niet iets dat nou echt op mijn netvlies stond. Dat veranderde in rap tempo toen ik zes maanden na de scheiding van X mijn eerste kerst als alleenstaande moeder zag naderen. Nou, dat vond ik toch wel een dingetje.

Kadootje voor mezelf

Ik deed alles op de automatisch piloot, net als andere jaren. Ik kocht een kerstboom, alleen ditmaal stond ik hem voor het eerst in 20 jaar in mijn uppie uit te zoeken. Ik ging driftig aan de slag met lampjes, slingers en ballen, alleen kwam het dit keer rechtstreeks uit de verpakking. Alle oude kerstspullen inclusief piek en kerststal had ik namelijk achtergelaten.

Ik kocht cadeautjes voor de kinderen, maar niet meer voor X. Dat doe je nou eenmaal niet meer als je uit elkaar bent. En omdat er ook niemand meer was die voor mij zou verrassen met een mooi kerstcadeautje kocht ik er maar een voor mezelf. Voor het eerst in mijn leven realiseerde ik me ten volle wat ongezellig dat hele kerstgebeuren is zonder partner en als alleenstaande ouder.

Om nog maar te zwijgen over het feit dat je je kinderen gewoon een hele dag moet missen wanneer ze bij je ex kerst vieren. Zonder jou.

Eerlijk? Ik vond er die 1e kerst na de scheiding echt geen (kerst)bal aan. Ik denk niet dat mijn kids daar veel van hebben meegekregen, maar ook voor hen was het wennen geblazen. De opgedeelde tijd, het verdelen van de kerstvakantie, ineens twee keer cadeautjes onder de boom. Het was allemaal anders dan anders.

Oudjaar

Het dieptepunt vond ik nog niet eens zozeer de kerstdagen maar oudjaar. Nee, ik was niet alleen. Ik had er keurig voor gezorgd in gezelschap van goede vrienden te zijn maar dat 00.00 moment! “Gelukkig Nieuwjaar” roepen, de rest van de stelletjes ziet zoenen en knuffelen terwijl jij daar only the lonely staat met je glaasje champagne. Bah.

Dit had een vrolijke blog moeten worden, maar liegen is niet mijn stijl. Ik lijk de belastingdienst wel: ‘leuker kan ik het niet maken’.

Troost

Ik heb wel een schrale troost. De volgende kerst en oud & nieuw ging het beter en het jaar erop nog beter. En er komt een moment dat je eigenlijk best heel erg gelukkig bent met je nieuwe kerstrituelen, je weg hebt gevonden in het gedeelde ouderschap tijdens de feestdagen en je oprecht blij bent voor je vrienden wanneer ze elkaar innig gelukkig nieuwjaar kussen. Echt.

Olivia blogt over haar leven tijdens haar echtscheiding. Ze is 44 jaar, heeft 3 puberkinderen en is ruim 3 jaar geleden in een scheiding beland waar ze nog steeds mee worstelt.

Lees ook de andere blogs van Olivia.