Menu

Het gaat gelukkig iets beter met zoon Bob, Eline blogt

2 reacties
iets beter

Ik ben doodmoe. Al maanden durf ik het huis nauwelijks uit, hooguit een paar uurtjes, tussen twee maaltijden in.

Maar het gaat langzaam, heel langzaam beter. We hebben de therapiesessies wat verder uiteen gepland, eens in de twee weken in plaats van elke week. Nu heeft Bob wat meer tijd om tussendoor op de been te komen. En heel af en toe heeft hij een goede dag, een dag waarop hij zijn bed uitkomt, even naar buiten gaat, zijn best doet met eten. Hij is zelfs al wat aangekomen, al is het maar 2 kilo. Zijn ogen staan minder hol, zijn huid is minder dof.

We praten geregeld, over de therapie, over hoe hij zich voelt. Maar ook over leuke dingen. Grappige youtube-filmpjes, flauwe films, muziek. En over Erik. Ik vertel hem dat papa zich zorgen maakt, dat hij hem mist en graag wil zien. Toen ik dat een paar weken geleden zei, haalde Bob zijn schouders op en mompelde: ‘Meent ie toch niks van’. Nu zegt hij niets, maar dat zie ik wel als vooruitgang.

Hij heeft er inmiddels zes therapie-sessies opzitten, het is tijd voor een evaluatie. En tot mijn grote verbazing zegt Bob tegen Karina dat hij bij zijn vader op bezoek wil, terug naar zijn oude huis. Hij heeft er zo te zien goed over nagedacht, het is geen opwelling.

Als we weer thuis zijn, bel ik Erik. Die is dolblij als ik hem vertel wat Bob van plan is.

‘Hij mist het huis,’ zeg ik. ‘Hij wil bij je komen eten’.

Een paar avonden later is het zover. Als Bob weer terugkomt, schenk ik er niet al te veel aandacht aan. ‘Fijn dat je er weer bent’. Bob geeft me een knuffel, en gaat gelijk naar bed.

De weken erna gaat het met sprongen vooruit. Het voorjaar begint, de dagen lengen, dat scheelt ook vast. Ik zit steeds vaker ’s avonds met twee jongens aan tafel in plaats van één. En dan wordt er steeds vaker meer gegeten dan een paar hapjes.

Natuurlijk gaat het niet in een rechte lijn omhoog, er zijn nog regelmatig dagen waarop het echt niet gaat. Dan is hij zo moe… of gewoon nog erg somber. Maar de balans begint om te slaan, de goede dagen komen steeds vaker. Tot het moment komt waarop we samen voor het laatst naar therapie gaan.

Wat een verschil met die intake, een paar maanden geleden. Daar zat toen een broodmagere jongen, met holle ogen, een matte stem. Nu kijkt hij Karina recht aan, verwoordt helder zijn gedachten, klinkt beslist en weloverwogen. Wat is hij groot geworden, mijn jongste kuiken.

Zijn gewicht begint weer richting gezond BMI te gaan, hij wil weer gaan sporten. Via de huisarts regel ik een plek bij een fysiotherapeut die hem begeleidt in het weer opbouwen van zijn kracht.

Bob heeft Erik niet langer geblokkeerd op de app. ‘Ik doe maar gewoon tegen papa,’ zegt hij. ‘Maar ik hou me wel in, hoor’.  Ik zeg dat hij het prima doet. Dat het al voldoende is als ze gewoon beleefd tegen elkaar kunnen doen. Hij vertelt wat hij van Karina heeft geleerd. ‘Als ik me ergens aan erger bij papa, dan bedenk ik of hij misschien overdrijft, of ik niet overdrijf. Dan vlieg ik er als een helikopter boven en bekijk de situatie. Dat helpt heel goed.’

Wat ben ik trots op hem. En wat heeft hij een belangrijke lessen geleerd, die hem een heel leven nog van pas zullen komen.

REACTIES

Engel - 9 mrt 2016

Hallo Eline, Wat fijn om te lezen dat je zoon weer voorwaarts gaat. Wat is het toch vreselijk om een (je) kind zo te zien. Ik ben nu 3 jaar gescheiden en helaas is het contact tussen mijn zoon en ex man vanaf dag 1 teleurstellend verlopen, al zegt mijn ex echt zijn best te hebben gedaan. In zijn hoofd is dat ook echt zijn waarheid. Mijn zoon was toen net 12 en enorm boos, gekwetst en verdrietig. Bij mijn ex ligt een enorm stuk onvermogen. Mijn zoon kwam klem te zitten en ik wilde zuiver en vooral moeder blijven. Ik heb wel veel geinvesteerd in het contact maar dat ging erg moeizaam en werd lang niet altijd geaccepteerd. Mijn zoon heeft uiteindelijk 2 jaar therapie gehad met een korte pauze omdat hij dacht dat hij het niet meer nodig had. Wekelijks individuele gesprekken en als het iets beter ging om de week. Ook een aantal gesprekken met zijn vader. Helaas heeft het tot niets geleidt. Er veranderde niets in de houding van mijn ex ten opzichte van de volwassene/ouder en het inzicht. Met het trieste resultaat dat mijn zoon vorig jaar zomer voor langere tijd afstand heeft genomen in het contact. Mijn zoon was depressief, had enorme huil en woede buien, ging enorm eten en is dus ook flink aangekomen. Schoolgang was slecht (bang om te huilen op school) en de cijfers kelderde uiteindelijk ook. Ik heb tropenjaren met hem achter de rug en mijn ex wil(de) het niet horen of zien. Na de breuk leefde hij helemaal op. Diep van binnen mist hij zijn vader lijkt mij maar de druk, spanning en verwachtingen zijn nu weg. Mijn zoon gleed 3 jaar geleden de puberteit in en bij mijn ex zit onvermogen. Dat is geen goede mix. Ik vind het alleen zo ontzettend jammer dat mijn ex er zelf geen hulp voor heeft gezocht. Ik hoop voor de toekomst dat ze ooit weer , in welke vorm dan ook, weer tot elkaar komen. Sterkte en kracht voor Bob!

Profielfoto van Eline

Eline Stap - 10 mrt 2016

Dank je, Engel! Wat een herkenbaar verhaal. Hier dezelfde mix: puberteit en onvermogen. Wie weet hoe het in de toekomst gaat... Dank je wel voor je reactie, altijd fijn om te weten dat je niet de enige bent! Ook voor jullie heel veel sterkte!

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


3 + = elf




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wilt weten over alimentatie na je scheiding Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Welke omgangsregeling past bij welke leeftijd? Het is een vraag die vaak opkomt wanneer we de complexe wereld van co-ouderschap en omgangsregelingen betreden. Elke situatie is uniek, en het vinden van de juiste omgangsregeling blijft maatwerk. Toch zijn er handvatten om tot weloverwogen beslissingen te komen, gebaseerd op de specifieke behoeften van verschillende leeftijdsgroepen. In Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.