De zomervakantie is voorbij en ik heb het weer gered met de kinderen. Ze hebben het heerlijk gehad hoor en ik ook, ondanks dat ik maar 2 weken vrij was. Van de 6/8 weken vrij, zijn ze alle weken bij mij geweest. Nieuw is dat ze echt alweer een stuk groter zijn en steeds meer hun eigen leven krijgen.
Ook nieuw ten opzichte van mijn vorige blog is dat ik via de app ‘on speaking terms’ met mijn ex-partner ben. Wellicht kunnen jullie je nog herinneren dat ik mijn vorige blog best dramatisch eindigde in de zin van dat ik nooit meer contact met mijn ex-partner wil zolang hij zich zo negatief opstelt. En daar hield ik mij aan.
Na 5 jaar kreeg ik een appje
Ongeveer een maand later kreeg ik – na vijf jaar- opeens een appje van hem met de vraag of ik nog van hem hield en of we er niet voor elkaar en de kinderen konden zijn. Jullie kunnen je voorstellen dat ik van mijn á propos was. Ik moest nadenken of ik ging reageren en zo ja hoe dan. Na een paar uur kreeg ik opnieuw een bericht waarin stond dat de houdbaarheidsdatum van het bericht voorbij was en dat hij het aanbod introk. Dit was niet de eerste keer dat dit zo ging en ik had het zien aankomen. Kon er zelfs een beetje om lachen.
Na wat overpeinzingen heb ik toch besloten, ondanks het verlopen van de houdbaarheidsdatum, te reageren op de app. Ik heb gezegd dat ik altijd open sta om positief contact over de kinderen te hebben. Heb wat luchtige vakantiefoto’s aan de app toegevoegd.
Aftasten
Hij reageerde opgelucht en sindsdien sturen we wat foto’s en wat feitelijke informatie over en weer.
Ik ben nog wel echt aan het aftasten wat ik wel kan sturen en niet kan sturen.
Op berichten dat ik me zorgen maak over het gedrag van onze 16-jarige puber krijg ik geen reactie. Ik zie dit als een signaal dat ik het luchtig moet houden. Fijn is in ieder geval dat ik een beetje weet wat zijn eventuele plannen zijn en dat ik dit niet steeds bij de kinderen moet zien te ontfutselen.
Het ligt bij hem en niet bij mij
Gaat dit me allemaal gemakkelijk af? Steeds meer. Natuurlijk vind ik het heel pijnlijk dat ik degene moet zijn die telkens maar moet meebewegen om toch een klein beetje aan onze kinderen te laten zien dat we ons als volwassenen kunnen gedragen. Echter, ik heb er vrede mee omdat ik ook echt voel dat dit bij hem ligt en niet bij mij.
Ik ben Charlotte. Inmiddels woon ik al ruim 5 jaar niet meer met mijn ex-partner samen en zijn we 3 jaar officieel gescheiden. Helaas is het na 5 jaar nog altijd niet mogelijk om in goed overleg voor de kinderen te zorgen. Dat zorgt soms voor lastige situaties waar de kinderen en ik steeds beter mee leren om te gaan.
Lees ook de andere blogs van Charlotte
REAGEER OP DEZE BLOG