Rob is al veel verder in het rouwproces dan Ellen…

Uit de praktijk van één van onze mediators:

Kennismakingsgesprek

Ellen en Rob (niet hun echte namen) hebben een afspraak gemaakt voor een kennismakingsgesprek. Ze hebben gevraagd of dit gesprek kon plaatsvinden bij mij thuis, omdat de kinderen er niets van mee mogen krijgen. Hoewel wij meestal de gesprekken bij mensen thuis voeren, stem ik hiermee in, en besluit dit aan de orde te stellen.

Ze komen apart binnen, groeten elkaar niet, en ontwijken elkaars blik. Nadat ik koffie en thee heb ingeschonken, en kort heb uitgelegd wat de bedoeling is van het kennismakingsgesprek, vraag ik wie van hen wil beginnen. Ellen wijst naar Rob en zegt; “begin jij maar, jij wilt dit immers allemaal!”.

Communicatie

Rob begint te vertellen. Dat hij wil scheiden, en dat ze hulp nodig hebben. Dat ze niet met elkaar kunnen praten, nergens over. Dat ze niet weten waar te beginnen. Hij is er helemaal klaar mee, en wil dat het allemaal zo snel mogelijk gebeurt. Hij wil dat er afspraken komen over de communicatie. Ik vraag hem hierover wat meer te vertellen. Hij geeft aan dat Ellen hem bestookt met whatsappjes, vooral ’s nachts. Dat er niet met haar valt te praten. Hij wil dat dit stopt, en hij wil dit zwart op wit.

Ellen zit inmiddels hard te huilen, en begint hem in de rede te vallen. Ja, ze stuurt hem veel berichtjes. Snapt hij dan niet hoe moeilijk het voor haar is? Hoe erg ze hem mist? En dat ze het gevoel heeft dat ze doordraait als hij niet reageert op haar berichtjes?

Boos

Het ontaardt in een heftige woordenwisseling. Ze gaan steeds harder praten, verwijten vliegen over de tafel. De poes komt naar beneden om te kijken wat er aan de hand is, ze gaat pontificaal tussen hen in zitten. Ze zijn beiden zo boos dat ze het niet in de gaten hebben.

Ik laat het een tijdje gaan, breek niet in en laat ze hun emoties eruit gooien. Na een tijdje worden ze stil, Ellen zit zachtjes te snikken, en Rob kijkt me aan en zegt; “help ons alsjeblieft”.

Rouwcurve Kübler-Ross

Dan vat ik samen wat ik heb gehoord, en beschrijf wat ik heb gezien en besluit ze de tekening te laten zien van de Kübler-Ross rouwverwerkingscurve *. Deze curve geeft de vijf fasen weer die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doormaken tijdens een scheiding.

De vijf fasen zijn:

• Ontkenning,
• Boosheid,
• Onderhandelen en Vechten,
• Depressie en
• Aanvaarding.

Niet in zelfde fase

Vervolgens leg ik ze uit dat het niet hoeft te betekenen dat ze beiden in dezelfde fase zitten. Dat degene die het besluit genomen heeft vaak al verder is in het rouwproces. Hier al langer mee heeft rondgelopen en over heeft nagedacht. Het is belangrijk voor Ellen en Rob om te beseffen dat zij ook niet in dezelfde fase zitten, dat Rob verder is. Dat het belangrijk is om hiermee rekening te houden en elkaar de tijd te geven. Doe je dit niet, dan kan dit zorgen voor veel onbegrip over en weer en zo wordt het maken van afspraken alleen maar lastiger.

De kinderen

We praten over hun beider wens om de zorg voor de beide kinderen te verdelen middels co-ouderschap. Ik vraag ze hoe ze dit denken te gaan doen, als ze alleen maar ruzie maken. Of ze beseffen wat dit met hun kinderen doet. Ellen en Rob knikken beiden, en beamen dat de kinderen last hebben van de vele ruzies die ze de afgelopen maanden hebben gehad.

Omdat ik denk dat de communicatie eerst genormaliseerd dient te worden, voordat Ellen en Rob afspraken kunnen gaan maken, stel ik voor om het volgende gesprek bij hen thuis te houden en leg ze uit waarom. Ik wil ze laten nadenken over hun eigen verantwoordelijkheid om als ouders een goede verstandhouding te krijgen en te houden. Dit is vooral belangrijk voor hun kinderen, maar dit zal hen zelf ook helpen om verder te komen in het proces.

Door bij hen thuis af te spreken wanneer de kinderen er ook zijn, kunnen ze laten zien naar de kinderen dat ze in staat zijn om elkaar met respect te behandelen, en zullen ophouden met ruzie maken.

Na een gesprek van twee uur gaan ze allebei apart naar huis, Ellen naar hun gezamenlijke huis, Rob naar de recreatiewoning die hij tijdelijk heeft gehuurd.

Goede voornemens

De volgende ochtend ontvang ik van beiden een email. Ze geven beiden aan het gesprek als heftig te hebben ervaren. Rob vindt het confronterend hoe hard zijn uitspraken zijn richting Ellen, hij vindt dit geen mooie kant van zichzelf. Wat hij enorm waardeert is dat ik hen erop heb gewezen dat ze een eigen en een gedeelde verantwoordelijkheid dragen om tot een goede invulling voor de kinderen te komen. Hij sluit af met de woorden dat hij zijn stinkende best zal gaan doen om te stoppen met modder gooien en wijzen. Hij beseft dat hem dit ook zo vreselijk veel energie kost en dat doet hem verdriet. En of ik hem eraan wil helpen herinneren…..

Ellen neemt zich voor geen onnodige berichtjes meer te sturen, hoe moeilijk ze dit ook vindt. Ze is opgelucht dat ze het niet meer alleen hoeven te doen.

Zelf verantwoordelijkheid nemen

Het zal nog een aantal gesprekken duren voordat ik met Ellen en Rob aan de slag kan om afspraken te maken over de invulling van het ouderschapsplan, het huis en alle andere dingen die geregeld dienen te worden. Maar ik heb er vertrouwen in dat het ze gaat lukken. Ze hebben een belangrijke stap gezet, die van zelf verantwoordelijkheid nemen.

Meer lezen: hoe om te gaan met verlies en rouw bij scheiding?