Menu

Van je schoonfamilie moet je het niet hebben, blog van Eline

2 reacties
schoonfamilie

Ik loop met Bob naar zijn zoveelste therapiesessie. We kletsen wat, meestal over luchtige zaken. Ineens zegt Bob: ‘Hé, opa!’ Het is Eriks vader. Die kijkt verrast maar ook ongemakkelijk, en hij maakt aanstalten om door te lopen. Maar zover laat ik het niet komen.

Eriks ouders hebben me nooit echt geaccepteerd in de 26 jaar dat we bij elkaar zijn geweest. De eerste twee jaar waren ze hartelijk en warm, maar toen ik een blijvertje bleek te zijn, werd de sfeer heel anders. Niets dan verwijten, over de opvoeding van de kinderen, de inrichting van ons huis, mijn familie, mijn werk, mijn studie. Het was allemaal niet goed genoeg. Het heeft voor veel wrijving tussen mij en Erik gezorgd, maar hij koos altijd mijn kant. Ook na onze scheiding heeft hij me verzekerd dat hij het niet zou accepteren dat ze een lelijk woord over mij zouden zeggen. Dat waardeerde ik uiteraard heel erg.

Maar vanaf het moment dat Erik vertelde dat we gingen scheiden, heb ik geen woord meer gehoord van mijn schoonfamilie. Van geen enkele oom, tante, neef, nicht, zwager of schoonzus. Alsof ik niet bestaan heb. Ik heb nog kerstkaartjes verstuurd, verjaardagsfelicitaties uitgedeeld, maar daar werd nooit op gereageerd. Na een poosje ben ik daarmee opgehouden. Dan niet.

En nu staan we tegenover elkaar. Eriks vader aan de ene kant, Bob en ik aan de andere. Ik voel zijn onzekerheid, de onwil om te praten. Zelfs een gewoon kletspraatje kost hem moeite. Ik laat hem niet zo makkelijk wegkomen, zo vaak heeft hij zijn kleinzoon niet gezien. Maar na twee zinnen valt het gesprek stil, groet hij ons en loopt door.

Ik vind het heel, heel vreemd. En onbeschoft. Geen enkele blijk van belangstelling naar zijn zieke kleinzoon, geen spoor van interesse. Nu liepen Eriks ouders al niet over van de goede bedoelingen, maar naar eigen zeggen waren ze dol op hun kleinkinderen. Daar was altijd al bijzonder weinig van te merken, maar nu helemaal niets meer.

Ik zou het er natuurlijk bij moeten laten zitten, maar het steekt me heel erg. Dat ik word doodgezwegen is tot daar aan toe, maar dat mijn kind zo behandeld wordt, gaat me veel te ver. Ik schrijf een mail dat ik het erg teleurstellend vind dat er geen interesse is in het welzijn van Bob. Dat ik het geen punt vind dat ik word genegeerd, maar dat mijn kind dat nergens aan verdiend heeft. Dat het van goed fatsoen getuigt als je informeert naar de gezondheid van iemand die al 1,5 jaar worstelt met een hardnekkige depressie.

Ik twijfel nog even of ik het wel zal versturen, maar de frustratie wint het. Ik hoef nu geen lieve vrede meer met mijn schoonfamilie te bewaren, tenslotte.

Maar natuurlijk komt er geen enkele reactie. Het sterkt me in mijn voornemen om het als oma later dubbel en dwars in te halen. Want kleinkinderen… daar kun je maar één keer van genieten. Zo zonde om dat door je vingers te laten glippen.

Eline is in 2014 na een relatie van 25 jaar gescheiden. Ze heeft een eigen bedrijfje als tekstschrijver en redacteur. De twee jongste kinderen, Jens (17) en Bob (16), wonen na de scheiding bij haar. De oudste, Frank, (19) woont bij Erik, haar ex.

REACTIES

Dick - 26 dec 2016

Hallo, erg herkenbaar alhoewel geen kinderen in het huwelijk en in 2015 definitief ontbonden. Ook ik stuurde kerstkaartjes in 2014. Accepteer maar gewoon dat het is zoals het is, ik deed dat ook. Kreeg er niet een kaartje terug :-( ! Beetje kortzichtige visie noemde ik het van al die familieleden waarmee je lachte of de uitvaart van ex-schoonmoeder regelde, Ik heb 28 jaar met vele familieleden samen vele leuke dingen beleefd...maar bestond ik ook ineens niet meer. Bij de rechtbank kon het ex-schoonzusje nog geen goedemorgen zeggen. Inmiddels is het allemaal prima hoor...ik ben gelukkig met diegene die ik later mocht ontmoeten. Ik zou ook geen zin hebben de ex-schoonouder te ontmoeten! Wat moet ik nog bespreken dan? Ik heb helemaal niets meer met de schoonfamilie etc., maar in jou geval is dat nog een beetje anders! Maar ook jou ex-schoonouders, opa en oma...raken vast uit de gratie! Natuurlijk is het oneerlijk, maar je hebt ook eigenlijk niets meer te delen, misschien nog los van het laten zien van de vorderingen van de kinderen, of interesse om Bobs zijn ziek zijn. Maar de kinderen hebben al een mooie leeftijd hebben om ook zelf te beslissen wat ze willen. Volg je hart maar....en misschien moeilijk om dat te accepteren wat je eigenlijk niet wilt. Hopende dat Bob zijn depressie snel te boven is, sterkte! Fijne jaarwisseling gewenst voor jullie.

Eline - 29 dec 2016

Hai Dick, Dank voor je reactie! Klopt wat je zegt hoor, ik hoef zelf ook helemaal niets meer met mijn ex-schoonfamilie. Maar dat mijn kind zo werd genegeerd... dat vond ik te ver gaan. Mijn kinderen hebben dan ook totaal geen band met ze. Hartstikke jammer, want zoveel opa's en oma's heb je doorgaans niet in je leven... Their loss, denk ik maar. Fijn dat het goed met je gaat!

REAGEER OP DEZE BLOG

Laat ook van je horen!

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


+ 8 = zestien




Veel gelezen blogs

Scheiden en nu? Je scheiding aanvragen, hoe doe je dat? Alles wat je wilt weten over alimentatie na je scheiding Partneralimentatie gaat van twaalf naar vijf jaar Alles over partneralimentatie Alles over kinderalimentatie Kinderalimentatie en de nieuwe partner; hier moet je op letten! Alimentatie berekenen 13 tips voor gescheiden ouders 5 super tips voor het opstellen van het ouderschapsplan Co ouderschap, wat houdt dat precies in? Rechten van vader bij de omgangsregeling Toestemmingsformulier om te reizen met kind na scheiding Echtscheiding en hechting bij baby’s en peuters Verwerking van je scheiding Zo heb ik de eenzaamheid na de scheiding overwonnen Wat is een vechtscheiding nou eigenlijk? Wanneer mag ik weer moeder zijn? Frances blogt over ouderverstoting Narcisme in je relatie: herken de 3 fases Gaslighting en narcisme. Hoe ga je daar het beste mee om? Wat doet een mediator nou eigenlijk? Rechten van het kind (12-18 jaar) bij de scheiding Wat is narcisme?

Vlog

Welke omgangsregeling past bij welke leeftijd? Het is een vraag die vaak opkomt wanneer we de complexe wereld van co-ouderschap en omgangsregelingen betreden. Elke situatie is uniek, en het vinden van de juiste omgangsregeling blijft maatwerk. Toch zijn er handvatten om tot weloverwogen beslissingen te komen, gebaseerd op de specifieke behoeften van verschillende leeftijdsgroepen. In Lees verder >
Hoi, ik ben Annelies Hulsker en ik nodig je uit om lid te worden van onze Community om in contact te komen met andere ervarensdeskundigen.
Hoi, ik ben Elske Damen, wij willen je helpen om de periode tijdens en na je scheiding net wat makkelijker te maken, ik wens je veel plezier op deze site.