Gaat het eindelijk gaat het een beetje normaal qua communicatie maar dan gebeurt er weer iets en staat de communicatie weer op z’n kop.
Het nieuws dat school en kinderdagverblijf als gevolg van Corona dicht gaan hakt er wel even in. Dat betekent dus thuiswerken, lesgeven aan kleuter en een peuter vermaken.
Net begonnen met mijn nieuwe baan en na een week al thuis werken. Alles kost dus net even meer tijd en veel bellen om dingen uit te zoeken.
Ik vraag aan ex of hij kan bijspringen
Voorzichtig vraag ik aan mijn ex op welke manier hij kan bijspringen. Hij heeft net iets langer een nieuwe baan. Normaal gaan de kids op donderdag naar hem toe. Dus einde dag na bso/kdv haalt hij ze en de volgende ochtend brengt hij ze naar school/kdv. De andere week brengt hij ze op zondag einde dag bij mij.
‘Niet’ antwoordt hij resoluut. Ik heb een drukke baan en zit in mijn proef periode’. Dat ik een drukke baan heb, in mijn proefperiode zit en nu dus geen hulp heb van opa’s en oma’s zoals normaal 2 dagen in de week, daar denkt hij niet aan.
Opvang door vitale functie
Ik kan opvang krijgen want ik zit in een vitale functie maar als ik hoor hoe druk het is, hoe vaak het vol zit, kans op naar huis sturen en meerdere scholen bij elkaar, dan geeft mij dat geen goed gevoel.
Daarnaast ga ik ze niet 4 dagen wegbrengen naar bso/kdv (hebben we beiden nooit gewild). En buiten dat, ik geef liever mijn plek aan iemand die het echt nodig heeft zoals beroepen in de zorgsector. Ik kan ook vanuit huis werken.
Met een beetje moeite geeft mijn ex aan toch ze op donderdagochtend/ middag al te willen halen en dan op vrijdagochtend terug (of andere week op zondag einde dag). Prima, toch fijn!
Lesgeven is een drama
Zoontje lesgeven is een drama. Hij wil echt niks. Heeft een houding van ‘ik kan het niet, ik doe het niet, te makkelijk en te moeilijk’. Hij wil alleen maar op de Ipad en de jongste wil alleen maar bij mij op schoot. Werken lukt dus niet en ik haal het ’s ochtends vroeg en ’s avonds maar zoveel mogelijk in. Of op de dagen dat de kids er niet zijn. Bijkomen is er dus niet bij. Het is zo en leg ik me bij neer.
Na wederom een escalatie in huis met lesgeven vraag ik mijn ex hoe hij het de afgelopen week had gedaan. Want hij gaf aan dat de dag dat ze bij hem waren het heel goed ging. Kids zaten in de speelkamer, of zoontje deed braaf zijn huiswerk en hij was aan het werk. Tja speelkamer die heb ik niet. Bij mij is de woonkamer omgetoverd tot Monkey Town alleen zit ik dan middenin de ballenbak. Hij zou ons zoontje wel even bellen en met hem praten. Fijn!
Hij heeft het geregeld…
Een dag later krijg ik bericht van mijn ex: Jij brengt ze donderdag naar de opvang, ik haal ze einde dag en breng ze vrijdagochtend bij jou of de opvang. Vol trots brengt hij het, dat hij het even geregeld heeft voor de komende weken, want hij kan echt niet met zijn werk met de kinderen thuis zijn. Weer is hij dingen gaan regelen en bepalen zonder overleg, de zoveelste keer!
In eerste instantie denk ik prima ik heb geen zin in weer gedoe. Maar zegt mijn gevoel dit klopt niet.
Ten eerste, ik voel me er niet goed bij ze nu weg te brengen, kinderen van meerdere kindcentra, van te voren niet duidelijk welke, welke leidster /juf ze krijgen, kans op terug naar huis als vol is, bij niezen/snotneus al naar huis (wat ze constant hebben) en daarna alsnog kans op besmetting.
In de straat mogen ze alleen met de buurkindjes spelen en de anderen kindjes niet. Dit heb ik ze duidelijk geleerd. Hoe ga ik dit dan uitleggen als ze daar wel met verschillende kids mogen stellen.
Ten tweede, mijn ex mag dit niet regelen en zeker niet zonder overleg. Ik probeer ex te bellen, die kan mij niet te woord staan want hij is druk appt hij. Ik geef aan dat ik het niet wil, me er niet goed bij voel en wil overleggen. Hij zegt dat het niet anders kan en ze dan einde dag komt halen en vrijdagochtend vroeg weer terugbrengt.
Ik bel de organisatie van de opvang, door het thuiswerken aan hun zijde hebben ze niet alle gegevens paraat. Heeft meneer aangegeven dat ik een vitale functie heb en het gebracht heeft alsof we nog bij elkaar zijn. Dus ik geef aan dat is niet zo. We zijn uit elkaar, hij en zijn nieuwe vrouw hebben geen vitale functie. “Dan moeten wij het cancelen mevrouw’, geeft ze aan “of u moet akkoord zijn?”. Ik geef aan eerst mijn ex te willen spreken.
2 minuten later een bericht van meneer: “nu ga jij rap terugbellen dat de opvang wel doorgaat”. Na nog wat geruzie over de app geef ik aan dat hij me kan bellen en we praten erover of het houdt hierbij op.
Aan de telefoon geef ik aan dat IK een vitale functie heb, dus als we deze 2 dagen opvang nemen (als ik het al zou willen) of hij dan de andere 2 dagen opvangt. Dat sloeg nergens op vond hij want dat kan hij niet. Ik geef nogmaals aan “ik heb de vitale functie, jij en je vrouw niet. Kids bij jou, jouw verantwoordelijkheid”.
Hij vond het non redenen en belachelijk dat ik me niet goed voelde bij de opvang in deze tijd en niet zo bang moest zijn. Allemaal prima maar het feit blijft dat ik de vitale functie heb en hij niet en mijn gevoel bij het wegbrengen van de kinderen deze tijd niet goed voelt. Uiteindelijk kon het toch wel en zijn de kids ’s ochtends netjes door hem opgehaald.
Rust is wedergekeerd, maar voor hoelang…
Hoe gaat het bij jou? Hebben jij en je ex goede afspraken kunnen maken over de kinderen voor deze periode?
Ik ben Merel 38 jaar en mama van 2 kindjes. Een zoontje van 5 jaar en een dochtertje van 2,5 jaar. Inmiddels bijna 2 jaar gescheiden. De keus van hun papa, er bleek na 2 maanden toch een andere vrouw te zijn. Inmiddels is papa al opnieuw getrouwd en is deze vrouw dus ook bij mijn kinderen. Na een lange periode van rouwen, ongelukkig zijn en het gebrek aan zelfvertrouwen grijp ik deze gebeurtenis aan als een nieuwe kans voor mezelf. De wereld ligt weer open voor mij. Ondanks het gemis van mijn kinderen als ze er niet zijn…
Lees ook de andere blogs van Merel.
Lees ook de blogs over Corona van gescheiden ouders:
Coronacrisis versus scheidingscrisis, aan elke crisis komt een eind! Blog van Femke
Het zijn rare tijden, blog van stiefmoeder Tessa
Fien: hoe overleef ik corona crisis en co ouderschap
Maris19 - 16 apr 2020
Zo vervelend als er geen overleg is tussen de ouders. Hier is het andersom. Moeder beslist veel zonder overleg met vader. Zegt vader er iets van dan is het ruzie en is hij moeilijk. Moeder is de baas en zij beslist punt. Dus er wordt nu niets meer gezegd. Veranderen gaat het toch niet. Ik, als vriendin van, probeer me er zo min mogelijk mee bezig te houden, want ik word van heel de situatie niet gelukkig. Als de kinderen bij ons zijn, vangen oma en ik ze op. Ik werk nu thuis i.v.m. corona. En als ze bij hun moeder zijn, is zij nu thuis als het goed is. Hopelijk is de situatie snel weer "normaal". Kinderen missen school en hun vrienden.
Peter - 16 apr 2020
Klinkt als een onverantwoordelijke zak. Sterkte in deze moeilijke tijd
nikkie - 16 apr 2020
Als 1 partij er al vanuit gaat dat de ander geen nee mag zeggen ( wat ik in deze blog lees) is er al geen sprake van overleg en dat begint al bij de hulp vraag van Merel. Dus de strijd die ontstaan is is niet verrassend. De hulp vraag is niet duidelijk genoeg geformuleerd EN de ruimte aan de ex om nee te zeggen was er niet. Vraag aan Merel: Je hebt gevraagd aan ex hoe hij het gedaan heeft met huiswerk en nu val jij alleen over dat jij geen speelkamer hebt en hij wel. Zou je niet beter je focus kunnen leggen op hoe jij zelf thuis toch het overwicht kan krijgen op de kinderen zodat het bij jouw thuis de combi werk/ kinderen/huiswerk beter kan gaan lopen?
Merel - 16 apr 2020
Eens, gedeeltelijk. Die balans is inmiddels op orde hier. Ik laat mijn werk meer los en ben er meer voor de kids. Maar er is natuurlijk nog een verschil tussen 1 dag in de week deze situatie of 4 dagen. En als je dan net begonnen bent met je nieuwe baan wil je dat ook goed doen. Dus gedeeltelijk ben ik het met je eens. Maar als ik werk en je kids rennen om je heen snap je dat dit ook lastig is en dan zeker 4 dagen. En medewerking van vader is er al bijna nooit dus was fijn geweest als dat er in deze situatie wel was. Het is namelijk niet alleen de lusten. Inmiddels is bekend dat vader op die ene dag amper werkt en kind amper huiswerk doet en lang leve de lol.
Pol - 18 apr 2020
Ik merk dat als ik je blog lees dat er over en weer onbegrip is en niet overlegt wordt. Je geeft aan opvang te kunnen krijgen, maar het niet te willen. Had je je ex dit duidelijk gemaakt voor hij wat ging regelen? Het is jouw beslissing om geen opvang te nemen, waar je je ex ook mee belast. Je ex kan ook echt klem zitten met werk, en dan kan het heel rot overkomen als hij denkt jullie beide te helpen en dat je het zonder overleg opzegt. Anderzijds heeft hij ook niet overlegd zoals je terecht steld. In ieder geval wel fijn dat jullie, er ondanks alle ingrediënten voor een fikse lange ruzie, de boel kunnen oplossen. Dat is knap. Ik ben zelf vader van twee (6&8) en zorg voor de kinderen terwijl ik thuiswerk op de dagen dat mijn ex werkt. Mijn ex kan niet thuiswerken, dus ik ben de opvang voor mijn ex. Ze krijgt ook niet betaald als ze niet komt, dat laatste hoorde ik pas achteraf. Ik zou mijzelf als vitaal beroep kunnen laten wegzetten, maar het is mijn keuze dit niet te doen. Ik kan thuiswerken dus doe ik dat. Ik werk in de praktijk vroeg in de ochtend, de middag en avond. De kinderen hebben een schoolrooster in huis en daar houden ze zich aan, met beetje hulp van mij. In huis heb ik een speelkamer, maar daar mogen ze niet komen, tijdens schooltijd. Ze werken aan de eetkamertafel of op hun kamer. Dat vaste rooster is het belangrijkst vind ik. Ik kan dit nog wel wat weken volhouden, en mijn ex heeft het eigenlijk wel heel erg makkelijk. Maar ik krijg als bonus extra tijd met de kinders :-) en ik vind het stiekem wel erg leuk haha.
Debby - 13 okt 2022
De vader van mijn kinderen (4,5 jaar en 8 jaar) heeft zijn werktijden aangepast en daarvoor moeten de kinderen nu anderhalf uur eerder opstaan om naar de BSO te gaan op die ene ochtend dat vader de kinderen heeft en ze normaal naar school brengt. Mijn kinderen zijn nog nooit naar de BSO geweest, alleen de TSO, blijven ze 3 dagen in de week over op school. Ik wil niet dat ze extra naar de BSO gaan, de dag is al lang genoeg. Daarbij komt ook dat de logopedie die ochtend voor mijn jongste (4,5 jaar) komt te vervallen omdat vader hier dus geen tijd meer voor heeft. Kan ik hier iets mee? Of kan ik niet anders dan hierin mee te gaan?