We deden een melding bij Veilig Thuis, blog van stiefmoeder Vera

Op dit moment wijst mijn stiefzoon zijn vader volledig af en voelt hij zich afgewezen door vader. Hij kan alleen nog maar negatief over hem denken en alleen maar positief over moeder. Hij is zo negatief dat het onredelijk en onrealistisch is, hij overdrijft en kan niets positiefs meer zien. Hij zegt dat vader nooit iets met hem doet terwijl er elke dag tijd voor hem gemaakt wordt, waarin vader en zoon samen dingen doen. Het lijkt alsof zijn belevingen herschreven worden. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat hij hierin beïnvloed wordt.

Moeder probeert het contact met vader te beperken

Moeder stelt vader in een kwaad daglicht door bijvoorbeeld berichten van vader te laten lezen waar zij boos over is. Hij neemt deze boosheid van haar over. Het is voor ons heel moeilijk. Bij alles wat je doet en zegt moet je er rekening mee houden dat het tegen je gebruikt kan worden. Soms voelt het of we niks meer goed kunnen doen.

Daarnaast maakt ze de tijd bij haar zo aantrekkelijk mogelijk: hij krijgt meer zakgeld en meer vrijheid om dingen zelf te bepalen. Hij krijgt het gevoel dat hij daar recht op heeft en probeert dit bij ons ook af te dwingen, toont daarin geen respect en zegt zich niet gerespecteerd te voelen.

Ze lijken te proberen hem te laten geloven dat haar nieuwe partner een betere vaderfiguur is. Deze is meerdere malen agressief opgetreden tegen vader, alsof vader het probleem is, tot serieuze bedreiging aan toe. Zoon zegt dit te zien als dat stiefvader het voor hem en/of zijn moeder opnam. Hij vindt die agressieve houding wel moeilijk en is ook erg geschrokken van de bedreiging. Hij geeft ook aan dat stiefvader boos wordt op mama als mama met papa praat. Stiefvader leest vader daarnaast ook de les over goed vaderschap en maakt hem belachelijk in het bijzijn van het kind.

Het kind wordt aangemoedigd om dingen geheim te houden voor vader en wordt gemengd in plannetjes om dingen bij vader voor elkaar te krijgen, ze lijken als het ware een band te smeden en het samen tegen vader op te nemen. Alsof vader een vijand is.

Moeder probeert het contact met vader te beperken. Ze heeft er op aangestuurd dat vader niet meer met het kind belt als hij bij moeder is. Ze geeft hun zoon de mogelijkheid om zelf te kiezen of hij naar zijn vader gaat en zegt dat hij mag kiezen om alleen nog bij haar te wonen. Niet alleen mag hij dit van haar zelf beslissen ze laat hem dit zelf ook communiceren, zegt dat dit iets is tussen vader en zoon en weigert zelf met vader te communiceren.

Moeder legt verantwoordelijkheid bij zoon

Zowel zoon als moeder zeggen veel te vaak en veel te nadrukkelijk dat moeder er niks mee te maken heeft en hij het zelf heeft bedacht/besloten. Hij gebruikt duidelijk geleende opmerkingen, klaagt over dingen die hem niet aangaan.

Hij kan niet duidelijk aangegeven waarom hij iets vindt en is onredelijk, zegt dingen die niet kloppen, alsof zijn herinneringen zijn herschreven.

Het ligt nooit aan mama, hij verdedigt haar reflexmatig en gelooft dat zij altijd gelijk heeft en altijd de waarheid vertelt.

We zitten nu in de knel en het kind uiteraard ook. Op dit moment wordt de zorgregeling niet nageleefd maar moeder voelt zich daar niet verantwoordelijk voor. Moeder zelf onttrekt zich nu geheel aan de discussie en vind dat vader het maar met zoon op moet lossen, het is tenslotte niet haar probleem dat haar zoon een probleem heeft met zijn vader, daar hoeft zij zich niet mee te bemoeien vindt ze. Hun zoon heeft dit zelf besloten zegt hij, omdat hij boos is over het mailtje van vader aan moeder. De laatste tijd beginnen alle gesprekken ongeveer met waarom heb jij dit en dat tegen mama gezegd/gedaan. Moeder geeft aan dat hij huilt en ze hem zo niet gaat dwingen om hierheen te gaan.

Berichten aan haar dat het niet waar is dat hun zoon zelf mag beslissen omdat hij ouder is dan 12, dat zij als ouder verantwoordelijk is voor het naleven van de zorgregeling, dat het slecht is voor een kind om er tussen te zitten en dat zij wettelijk verplicht is om de band tussen vader en zoon te bevorderen wimpelt ze af. Hun zoon bleef steeds naar vader bellen en wilde de discussie aangaan over de zorgregeling. Dit was een erg lastige situatie. Als je in discussie gaat met je kind zet je je kind er nog meer tussen, dus dat wil je niet. Zeggen dat hij niet aan deze discussie hoort deel te nemen geeft hem het gevoel dat hij niet gehoord wordt omdat hij van zijn moeder te horen krijgt dat dit iets tussen vader en zoon is wat hij zelf kan regelen.

We hebben echt geen idee meer wat we hierin moeten doen. Dus deden we een melding bij Veilig Thuis.

Ik ben Vera. Ik vorm met mijn man en onze 4 kinderen een samengesteld gezin. Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit een stuk ingewikkelder is dan een kerngezin. Je hebt de lusten van 1 en de lasten van 5. Je hebt niet alleen te maken met je partner, maar ook met beide ex partners en diens nieuwe partners. Ik schrijf over mijn ervaringen en overpeinzingen in de hoop dat iemand er iets aan heeft. 

Lees ook de andere blogs van Vera.