Interview Petra Vollinga, Grote Co-Ouder (doe) Boek

In stadskasteel Oudaen in Utrecht, tussen de keurige, theedrinkende, dames en een enkele pensionado, ontmoeten we Petra Vollinga, de schrijfster van Het Grote co-Ouder (doe) Boek. Petra is journaliste en publiciste en schrijft onder meer voor Esta en Flow. In het boek geeft zij, als ervaren co-ouder, haar visie op het co-ouderschap. Maar ook de visie van co-ouderkinderen en een aantal deskundigen. Verder biedt het boek je in, een erg grappige verpakking, veel tips “de 10 geboden van het co-ouderschap” en houdt het je een spiegel voor. Het boek is op een luchtige manier geschreven. De verschillende fases van een scheiding komen aan de orde. Kortom een boek om regelmatig weer uit de kast te pakken.

“Het boek moest er gewoon komen,” vertelt Petra. Dat haar eigen scheiding 5 jaar eerder was gaf haar voldoende afstand om de interviews voor het boek te kunnen doen. Maar toch heeft het schrijven weer emoties opgeroepen. En ook nu wij, weer een jaar later, met haar praten zien wij zo nu en dan de emotie in haar ogen. “Het gaat al zoveel beter dan een jaar geleden, bij het eerste interview stroomden de tranen over mijn wangen. Terwijl ik ook toen al lang weer een leuk en happy leven leidde.”

De belangrijkste reden waarom het boek er moest komen was dat Petra om zich heen zag hoe fout het kan gaan met kinderen in een scheiding. “Soms lijkt het bijna kindermishandeling. Dat mag je je kind niet aandoen. Je bent groot genoeg om kinderen op wereld te zetten, wees dan ook groot genoeg om er goed mee om te gaan. Veel mensen zijn zó kinderachtig, dat is slecht voor de kinderen en zonde van je eigen leven. Scheiden is kut, ik maak het niet leuker dan het is. Kijk niet teveel vooruit, dan word je helemaal gek. Stap voor stap. En soms is het weer 10 stappen terug. Maar, maak er wat van en geloof me, over 2 jaar zit je er heel anders bij!”

Dé tip die Petra ouders in en na een scheiding wil meegeven is; “Zet je ego aan de kant, jij bent de enige die dat kan doen. Jij kan besluiten ik ga geen slechte dingen zeggen over m’n ex, zo moeilijk is het niet.” Dat lijken harde woorden, als je zelf helemaal in de kreukels zit, maar hey, she has been there. “Denk continu; wat is goed voor mijn kinderen. In het begin is het het moeilijkst, dan is alles pijnlijk.”

Petra is erg blij met de input van de verschillende deskundigen voor het boek, waaronder een onderzoeker, kindertherapeut, mediator en kinderrechter. “Daar heb ik zelf ook echt wat aan gehad en sommige dingen hebben we per ongeluk goed gedaan”.

De mediator schetst de lijnen tussen de exen en de ouders en maakt daarmee inzichtelijk dat het de kunst is om die lijnen niet door elkaar te laten lopen. De kinderrechter legt uit dat co-ouderschap niet voor iedereen is weggelegd. “Je moet het beiden willen. Soms kan het gewoon praktisch niet. Het maakt niet uit wat jullie afspreken, als jullie er maar beiden achter staan.” De therapeut hamert erop dat afspraken die rond het co-ouderschap zijn gemaakt niet de rest van je leven hoeven te gelden. Evalueren, bijvoorbeeld 1 keer per jaar, is heel belangrijk. Als de kinderen heel klein zijn bepalen de ouders, maar als ze groter worden kan je de kinderen in de evaluatie betrekken. “Wij zitten niet echt met z’n vieren rond de tafel” vertelt Petra, “maar wij staan wel open voor input van de kinderen. Zo hebben wij nu tijdelijk een regeling die de kinderen hebben voorgesteld. Naarmate de kinderen ouder worden, wordt het co-ouderen minder geregel. Kinderen denken nu zelf ook aan dingen.”

De reacties op het boek zijn positief. Mensen voelen zich in verschillende fasen gesteund. “Ik wil met het boek ook perspectief bieden. Het is te doen. Soms is het niet leuk. Maar het wordt wel weer beter. Het verdriet wordt steeds minder scherp.”

“Als mensen echt niet willen zal co-ouderschap niet werken, daar kan ook dit boek niets aan veranderen.”

We lopen met Petra als ervaringsdeskundige de Serious en Fun onderwerpen, die de rode draad van onze site vormen, langs.

Jezelf

Voor sommige mensen geldt dat de scheiding het beste is dat zij is overkomen. “Dat heb ik niet. Je leven stort natuurlijk helemaal in. Wij waren 13 jaar bij elkaar, dan ben je behoorlijk versmolten. Wij gingen samen oud worden, maar soms gebeuren er dingen waardoor je dat niet meer wilt. Ik heb geen spijt van de beslissing. Ik heb een hele leuke nieuwe partner en ik ben nu heel gelukkig. Natuurlijk heb ik mijzelf beter leren kennen, heeft het mij nieuwe inzichten opgeleverd en ben ik krachtiger geworden. Je wordt gedwongen om na te denken hoe je je leven eigenlijk wilt invullen. Niets is meer vanzelfsprekend. Maar dat had ik ook allemaal tijdens een retraite in Thailand kunnen ontdekken, was toch iets aangenamer geweest…”

“Nieuwe liefde maakt alles minder zwaar. Je kijkt weer meer naar je eigen toekomst.”

Je kind

“Wij zijn meteen gestart met co-ouderschap, vanaf het eerste weekend al. Daar hadden we de mediator niet voor nodig. Ik wil dat de kinderen ook hun vader hebben. Natuurlijk komen er steeds weer dingen op je pad, hoe regel je de verjaardagen, vakanties. Wij zijn allebei niet zo moeilijk daarin. Sommige mensen werken met een strippenkaart, je mag 5 dagen per jaar ruilen. Dat kan prima werken maar hoeft voor ons niet. Ik heb dan toch het gevoel dat het niet over je kind gaat, maar over jou en je ex.”

Petra blijft wel een dubbel gevoel houden over de periode dat de kinderen niet bij haar zijn. “Ik kan wel genieten van de tijd zonder kinderen, maar het blijft dubbel, je wilt ze eigenlijk toch om je heen hebben. Het voordeel is wel dat je heel bewust met de kinderen bezig bent als ze er zijn, juist omdat ze er regelmatig niet zijn.”

Het gaat goed met de kinderen. Ze zijn blij met hoe hun ouders het doen. Ze vinden het ook goed dat het boek er is om andere ouders te helpen.

Je zaken

“Ga naar een mediator en laat je helpen alle zaken te regelen.” Over partneralimentatie heeft Petra een uitgesproken mening. “Ik heb na 5 jaar de partneralimentatie afgebouwd en ben er nu mee gestopt. Ik vond het moeilijk om geld aan te nemen, ik wilde hem niet meer, maar wel zijn geld. Gelukkig had ik verstandige mensen om me heen, die me voorhielden dat ik wel geld nodig had voor de kinderen en mijzelf. Ik heb de afgelopen 5 jaar gebruikt om mijn eigen werk weer op de rails te krijgen. Mijn carrière stond op een heel laag pitje en ik moest opnieuw beginnen met netwerken. Het is in mijn ogen goed om te streven naar zelfstandigheid. Je kan het bijna niet meer maken om 12 jaar financieel afhankelijk te zijn. Zorg dat je iets gaat doen waar je blij van wordt en geld mee kan verdienen. Voor sommige mensen is dat heel moeilijk natuurlijk. Spreek desnoods de eerste 5 jaar meer partneralimentatie af zodat er ruimte is om een opleiding te doen. Na 12 jaar houdt het sowieso op en dan?”

Je looks

“Voor de scheiding woog ik 63 kilo en na een half jaar 54, dat was niet mooi meer. Pure stress, de mensen om mij heen maakten zich zorgen. Een half jaar geleden heb ik mijn haar afgeknipt. Iemand zei mij, als vrouwen hun haar afknippen is er iets. Dat klopt, toen stopte ik met partneralimentatie.”

“Een scheiding is een aanleiding om jezelf opnieuw uit te vinden, dus het verbaast me niet dat mensen ook uiterlijk veranderen.”

Nog een tip van Petra; “ga naar een psychotherapeut, dat heeft mij enorm geholpen.”

Je thuis

Het gezamenlijke huis is verkocht. “Wij hadden een heel leuk huis en ik vond het erg pijnlijk om mensen rond te leiden; ja, het is echt erg geschikt voor een gezin. Wij hebben beide iets kleiners gekocht. Ik ben op een kleine woonboot terecht gekomen, helemaal mijn plek.” Veel mensen willen het liefst in het huis blijven wonen. “Ik weet niet of het goed is om in huis te blijven. Het is ook goed om opnieuw te beginnen. Een eigen plek is heel belangrijk, ook al is het kleiner. Leef je uit met een leuk behangetje. Maak er wat van! Het is aan jou, niemand gaat het voor je doen.”

 

 

 

Je vrije tijd

“In het begin afschuwelijk, vrijdagavond! Je wilt niet bij een gezellig gezinnetje zitten, terwijl je eigen kinderen 2 km verderop zitten. Gelukkig had ik een vriendin in dezelfde situatie. Wij zijn als Thelma en Louise op stap gegaan. Ga er opuit! Ook alleen naar een disco. Je moet een nieuwe kring opbouwen, maar die mensen zie ik nu nooit meer.”

“Ga Internet daten! Voor mij heeft dat gewerkt. Het begon met research voor een artikel voor Esta. Het is niet zielig, maar heel leuk. Je ziet in 5 minuten of het klopt, uit mails haal je niet of het wel of niet klopt, dus spreek snel af, dan weet je het. Soms heb je gewoon een leuke avond op zaterdagavond, terwijl anderen dan weer suf op de bank zitten. Ik heb zo mijn vriend ontmoet en we zijn alweer 5 jaar bij elkaar.

“Tja vakantie, gelukkig zijn er steeds meer leuke eenouder dingen. Zelf ben ik de eerste keer naar een huisje in Italië geweest, dat deden wij vaker, maar dat was niet zo handig. Daar voelde ik me heel alleen. Iedereen zei natuurlijk, ga kamperen, maar dat is niet helemaal mijn ding. Uiteindelijk is dat toch erg leuk gebleken, voor de kinderen en voor mij. Met z’n allen rond het kampvuur, niet perse op een alleenstaande camping.”

“Daarna hebben wij 2 keer in het vakantieland zelf de kinderen overgedragen.”Daar schrijft Petra in het boek ook mooi over. “ Voor de kinderen wel zo rustig, hoeven ze niet heen en weer te rijden.”

Voor wat betreft de weekenden met de kinderen adviseert Petra om juist eens lekker helemaal niets te doen. “Die kinderen hebben het eigenlijk veel drukker dan jij, zij moeten zich iedere keer weer aanpassen. Het is geen wedstrijd wie heeft dit weekend het leukste gedaan.”

Nieuw gezin

Petra heeft al verteld over het geluk met haar nieuwe partner, maar zij raadt wel aan om het rustig aan te doen, niet meteen met alle broertjes en zusjes bij elkaar. “In onze situatie spelen geen andere kinderen, dat maakt het iets minder gecompliceerd. Een partner moet co-ouderschap ook kunnen trekken. Ik vind het knap hoe mijn vriend dat doet, bescheiden. Ja, een nieuwe partner moet ook zijn ego aan de kant kunnen zetten, in het belang van de kinderen.”

“Onze kinderen hebben 4 volwassenen die gek op hun zijn. Misschien is dat wel een verrijking. Natuurlijk is het ook slikken als een vreemd iemand om jouw kinderen gaat geven. Maar ze zijn bij hun vader, dat is een goede ouder. In het begin is ook dit weer scherp en een kwestie van doorbijten.”

Petra heeft, net als alle ervaringsdeskundigen het beeld van het gezin moeten loslaten en dat is pijnlijk. “Het plaatje is kapot, dat heeft me het meest geraakt. Het gezin is er niet meer en dat komt niet meer terug. Hoe lief mijn nieuwe vriend ook is, hij is niet hun vader. Maar het voelt wel als een nieuw groepje. Mijn schaapjes. Ook wij raken weer versmolten. Met z’n drietjes zijn we ook een nieuw groepje. Dat heeft tijd nodig, in begin geeft het als je met z’n drieën bent, nog het gevoel van: wij zijn alleen, nu niet meer.”

De jongens zouden willen dat hun ouders opnieuw gaan trouwen met hun nieuwe partners. Papa en mama samen niet meer, “daar zijn we heel duidelijk over geweest. De jongste zei laatst nog dat dat wel heel raar zou zijn. Maar het allerliefste zouden de jongens met z’n zessen én de hond in een groot huis wonen.” Je ego aan de kant zetten in het belang van de kinderen is één, maar dát gaat Petra toch een stap te ver.

Begin 2018 is er een nieuwe druk uitgekomen van Het grote co-ouder doeboek. Bestel het boek en doe er je voordeel mee!