Waarom begeleid je alleen stellen met een baby en niet met kinderen van alle leeftijden? Als ik mensen vertel wat ik doe, dan is dit vaak de volgende vraag. Dat kan ik wel uitleggen. In het kort; uit elkaar gaan met een baby vraagt om specifieke kennis omdat de situatie anders is dan bij grotere kinderen. En ik heb gemerkt dat er behoefte is aan ondersteuning omdat die kennis over het algemeen weinig te vinden is bij coaches, mediators en advocaten.
De kern van de zaak
In de meeste gevallen woont mama ergens met de baby en moet er een regeling komen voor de omgang van papa met zijn kindje. Heel simpel gesteld gaat het in de kern hierom: moeders die net een kindje hebben gekregen, vinden het moeilijk om van hun kind gescheiden te worden en vinden dat zij zelf het beste aanvoelen wat baby nodig heeft. Als vaders eerlijk zijn hebben ze vaak ook niet zoveel met het verzorgende aspect van baby’s. Ze durven of willen de moeders niet tegemoet komen in hun behoefte om de baby bij zich te houden, omdat ze bang zijn dat ze met afspraken komen te zitten waar ze in de toekomst niet meer vanaf komen. De onderliggende angst is dus dat ze geen goede band kunnen opbouwen en hun kind kwijtraken.
Conflict en stress
Meestal word ik gebeld door moeders wiens keuze het niet was om te scheiden, maar waar de vader uit de relatie wil stappen. Moeders kunnen dan het gevoel hebben “hij wil scheiden en nu moet ik ook van mijn baby scheiden” en ze voelen zich in de steek gelaten. Gevolg, mama gaat op de rem staan en wil bepalen hoe de omgang eruit ziet en papa gaat onredelijke eisen stellen en krachttaal gebruiken. Hier in het kort de dynamiek die er onderling ontstaat. De stress en het conflict lopen dan heel snel hoog op.
Rust en duidelijkheid
Meestal moeten ze het verdriet over de relatiebreuk en het verlies van het gezin ook nog verwerken. Of ze kenden elkaar nog maar kort of nauwelijks en moeten nu een verhouding met elkaar zien te vinden. Veel emoties dus, wat het allemaal niet makkelijker maakt. Ik pretendeer niet de oplossing voor alle onderlinge problemen te hebben, maar meestal kan ik wel een bijdrage leveren aan de rust omdat het duidelijk is hoe en wanneer papa voor baby gaat zorgen.
Bouw de zorg in fases op
De oplossing is niet zo ingewikkeld. Je zou de tijd dat baby bij papa is in fases op moeten bouwen. Zo concreet mogelijk; Wat is er nu mogelijk? Waar wil je naartoe en wanneer? En welke stappen zet je daarvoor? Niet zo ingewikkeld voor mij als buitenstaander, maar als je zelf in de situatie zit kan het heel lastig zijn om een gesprek te voeren zonder onmiddellijk in de angst en boosheid te schieten.
Mijn voldoening
Ik heb gemerkt dat ik in korte tijd veel kan doen om stellen te ondersteunen. Ik help om de zaken te ordenen en ik geef tips en advies. Gemiddeld zijn 2 gesprekken al voldoende om rust te creëren en dat geeft mij veel voldoening. Voilà, de reden waarom ik dus alleen nog werk met ouders met baby’s.
Marianne Laarakker
Lees hier de andere blogs van Marianne
REAGEER OP DEZE BLOG