Hoe moet ik rouwen?
‘Hoe kom ik hiervan af?’ Linda schreeuwt het bijna uit in mijn spreekkamer. Ik voel met haar mee, net als met al die andere mensen die me diezelfde vraag stellen. Je leert het niet van je ouders en niet op school. We moeten het allemaal in de pijnlijke praktijk van het leven zelf leren: rouwen. Want je rouwt niet alleen als er iemand sterft, ook liefdesverdriet is rouwen, soms nog wel pijnlijker dan wanneer iemand sterft. Als je weet dat je ex vrolijk met een ander door het leven dartelt, kan de pijn extra scherp zijn.
Het is ‘op’
Linda voelt die scherpe pijn en ze wil ervan af. Ze was 17 jaar getrouwd met Hans en met hun drie jonge kinderen vormden ze een gelukkige vijfeenheid. Althans, dat dacht ze. Tot Hans twee jaar geleden vertelde dat het ‘op’ was. ‘Hij liet me nog even in de waan, maar al na een week kwam het hoge woord eruit: hij was al een paar maanden aan het daten met die andere vrouw. Ik was zo boos en verdrietig en het deed zo’n pijn! En eigenlijk doet het nu nog steeds pijn. Dat wil zeggen: eerst werd het minder en toen kwam het weer terug. Ik begrijp er niks van. Wat doe ik verkeerd?’ Ze kijkt me wanhopig aan.
Keurige ouders
Na hun scheiding heeft Linda haar best gedaan het leven met haar kinderen een goede wending te geven. Linda en Hans hebben een keurige omgangsregeling getroffen en ze zijn ‘verstandige ouders’. ‘Maar van binnen kook ik nog steeds’, vertelt Linda. Als hij dan met zo’n uitgestreken smoel de kinderen komt halen of brengen kan ik hem wel openkrabben.’ Gelukkig houdt ze zich in. ‘Maar ik begrijp niks van mezelf. Ik dacht dat ik het ergste gehad had toen ik na een paar maanden weer in de routine kwam met de kinderen. Maar nee hoor, helaas niet.’
Onverwacht verdriet, liefdesverdriet
Haar verbazing over de felle en terugkerende gevoelens komt me bekend voor. Veel mensen denken dat liefdesverdriet eerst heftig is en dan langzaam afneemt. Helaas is dat niet waar. Rouwen doe je van achteren naar voren en van links naar rechts en weer terug. Het verdriet komt op onverwachte momenten en blijft weg als je dacht dat het er zou zijn. ‘Ik heb heel gezellige Kerstdagen gehad met de kinderen die eerste keer zonder Hans’, vertelt Linda. ‘Ik verwachtte het ergste, maar we hadden het zo knus! Gek hè?’
Hou je bootje recht
‘Het belangrijkste is dat je je realiseert dat rouwen een warboel is’, vertel ik Linda. ‘En dat je het ene moment verdrietig bent en boos en dat het ook soms wegblijft. Het belangrijkste is dat je je oog op de toekomst houdt en je de nare gevoelens de ruimte geeft. Het komt erop aan het verdriet niet weg te duwen, maar ook niet erin te verdrinken. Je moet je bootje recht houden. In elke hand een roeispaan. Soms een beetje links en dan weer rechts bijsturen, in balans blijven. Dan zal je zien dat je je na verloop van tijd beter gaat voelen, heus!’
Groetjes Hester,
Liefdesverdrietpsycholoog
Paul - 4 apr 2024
Oef, klinkt heel bekend al kan ik wel zeggen dat na ruim 3 jaar het minder is geworden gelukkig. Maar helemaal weg... nee, dat helaas niet.