In onze gratis vragenrubriek kwam de volgende vraag binnen:
Best gênante vraag:
Wij gaan scheiden. Mijn man is een probleemdrinker, is in de relatie hierdoor regelmatig vreemd gegaan. Ik heb hem dat vergeven. Maar in de loop van de jaren had hij geen enkel respect en waardering meer voor mij, negeerde hij mij en zette hij mij behoorlijk te kak op feestjes. De aandacht van een andere man bracht mij enorm in verwarring en ik ben op zijn toenadering in gegaan. Uit eindelijk liep dit op niets uit. Wij zijn even in therapie geweest, maar dachten na 3x dat het wel goed zat.
Het laatste jaar werd zijn drankgebruik steeds erger en ik heb besloten dat ik zo niet verder kan. De volgende dag pakte hij zijn spullen en is ergens anders gaan wonen.
We spraken elkaar regelmatig, maar dan liep dit altijd uit op een vrijpartij. En nu hebben we steeds vaker zin om met elkaar te vrijen. Spreken stiekem af. En toch gaan we scheiden. Hij wil niets aan zijn probleem doen en ik wil zo niet verder als hij niets aan zijn drankprobleem doet.
Samen vinden wij het ook “raar” dat we zoveel willen vrijen. Er is zelfs meer liefde en passie dan eerder. Nu heeft hij wel respect voor mij. Hij wil dat ik gelukkig word en hij wil mij geen pijn meer doen. We houden nog wel van elkaar en dit alles is soms verwarrend. Hoort dit gevoel bij het verwerken?
Het antwoord van Wilma Ferwerda van Echt-Verbinden:
Wat je vraagt en beschrijft is best wel complex. Ik ben relatietherapeut en heb persoonlijk ook ervaring met scheiden. Ik zal wat van mijn gedachten opschrijven en kijk maar of je er wat mee kan.
Codependency
Samen zijn en blijven met een verslaafde partner zegt ook iets over de ander, jou, in dit geval. Jullie zijn samen in een patroon beland. Het kan zelfs zo zijn dat dit patroon het drinkgedrag van je partner verergert of bestendigt. Ik gebruik zelf die term nooit, maar google maar eens op ‘codependency’.
Zo’n patroon is voor beiden op den duur onprettig en beknellend.
Gemis
Nu is het je dus eindelijk gelukt om je daarvan los te maken, en op dat moment komt het (oorspronkelijke) verlangen weer naar boven. Nu is het maar de vraag of dit verlangen over liefde gaat. Als je je losmaakt van iemand waar je zo lang mee bent samen geweest ga je ook weer een gemis in jezelf voelen. Een gemis dat nu opgevuld wordt met vrijen.
Dat gevoel/gemis, verlangen, pijn etc hoort inderdaad bij uit elkaar gaan en het verwerken, maar het opvullen door met elkaar te gaan vrijen, staat het verwerken in de weg. Je geeft jezelf namelijk steeds weer het signaal dat je gemis (al is het maar tijdelijk) opgevuld kan worden. In feite net als bij een verslaving.
Het gemis in onszelf vullen wij mensen vaak op met dingen van buiten af, relaties, verslavende middelen, werk en andere kicks. Maar het gemis in onszelf is eigenlijk een oud gemis, een veel eerder ontstaan gevoel van incompleet zijn, niet voldoen, niet goed genoeg zijn. Dat gemis kan in het nu nooit opgevuld worden van buiten af. (boekentip: Verslaafd aan Liefde van Jan Geurtz)
Het enige wat hierbij echt gaat helpen is leren met dat gemis/verlangen te zijn, het te voelen, er stil bij te zitten en het de ruimte geven in je lijf. Dan vult het zich op van binnenuit.
Nu het zich zo manifesteert als seksueel verlangen, is dat misschien extra ingewikkeld en ook moeilijker te begrijpen. Maar probeer het maar eens, ga zitten met je verlangen en laat de seksuele energie naar boven stromen je buik in, je borst in, je hart in. Laat de energie zich op je adem bewegen. En kijk dan eens wat er gebeurt
Als je echt wil loskomen
Als je echt los wil komen van je man, dan is het belangrijk dat het vrijen stopt. Je zou wel kunnen kijken of het je helpt om te masturberen en dan het liefst met de Taoïstische principes. Op die manier ga je namelijk de seksuele energie inzetten voor je eigen heling. En als ik het goed begrijp kan er nog veel heling plaatsvinden op het gebied van zelfrespect en zelf- liefde. En dat betekent dat er vermoedelijk ook veel tranen moeten vloeien, tranen die nu ook geen kans krijgen.
Wilma Ferwerda
REAGEER OP DEZE BLOG