Mijn vriend heeft moeite met rol als stiefvader

Mijn vriend heeft moeite met zijn rol als stiefvader

In onze gratis vragenrubriek kwam de vraag binnen over een stiefvader die in het samengestelde gezin moeite heeft met zijn houding ten opzichte van de kinderen.

Sinds een aantal maanden zijn wij als samengesteld gezin gaan samenwonen, gezamenlijk hebben wij 5 kinderen onder de 13 jaar. De kinderen van mijn vriend zijn hier de ene week 3 en de andere week 4 dagen per week. Mijn kinderen wonen bij ons.

Mijn vriend heeft best moeite met wat nu eigenlijk zijn rol is tegenover mijn kinderen, wat hij daarin wil en waar de kinderen behoefte aan hebben en om daar een goede balans in te vinden. Hij merkt bijvoorbeeld dat hij sneller geïrriteerd is wanneer ze bijvoorbeeld niet naar hem luisteren, maar geeft aan niet de energie te hebben om dan op te treden, iets wat hij bij zijn eigen kinderen zeker wel zou doen. Dit creëert dan weer een gevoel van ongelijke behandeling bij zijn kinderen, waarom krijgen zij wel op hun kop en die van mij niet. Begrijpelijk denk ik! Mijn vriend en ik proberen om regelmatig te praten hierover, wat er wel goed gaat, wat er niet goed gaat etc.

Hij stelde laatst voor dat het misschien zou helpen om wat meer betrokken te zijn in bijvoorbeeld de avond routine van mijn kids, nu is het vaak zo dat na het eten hij afruimt, boodschappen gaat doen oid, en ik douche mijn kids dan en doe een spelletje bijvoorbeeld en breng ze dan naar bed.

Ik denk dat dit best een goed idee is, maar ja, mijn kinderen zeggen dan op hun beurt, ja maar ik wil dat mama me naar bed brengt bijvoorbeeld.

Hebben jullie wat praktische tips voor ons? Zijn er dingen die we kunnen doen die het voor iedereen wat makkelijker maken?

Het antwoord van Nellie Timmermans van Stief-gezin:

Gelukkig dat er zoveel goede dingen zijn, goede momenten…goede gesprekken. En dat er een soepel contact is met de moeder van de kinderen van je vriend. Dat maakt allemaal een stuk eenvoudiger.

Inderdaad is de positie van je vriend t.o.v. jouw kinderen best lastig. Het is precies wat je zegt: balanceren. Ik denk dat het goed is dat hij nog even voorzichtig blijft met het echte “harde” optreden. Hij is immers niet de vader. Hij zou inderdaad meer betrokken moeten zijn bij de dagelijkse dingen van de kinderen, zelfs af en toe misschien het van jou helemaal moeten overnemen zelfs. En laat HEM een spelletje doen met de kinderen.

De kinderen willen dat liever niet, dat is begrijpelijk, want zij kiezen voor datgene wat ze kennen. Maar daarom hoef je dat nog niet te doen… Ik zou dat echt gaan veranderen, zoetjes aan steeds meer aan hem overlaten, maar sowieso dat spelletje doen. Dat is lekker gezellig, daar hoef je niet bij te mopperen, dat maakt de drempel een stuk lager. Uiteindelijk zal hij zeker moeten optreden als jij niet in de buurt bent, en als de kinderen dat lastig vinden moet je zeggen dat je het helemaal met HEM eens bent (zelfs als dat eigenlijk niet helemaal zo is). Uiteraard moet je dan later wel met hem gaan praten om te zorgen dat je het wel eens wordt.

Zo af en toe zou hij juist ook iets kunnen toegeven waar jij wat strenger in bent. Niet te vaak, maar zo een kleinigheidje, bv. niet één maar twéé snoepjes, of nog 10 minuten langer mogen opblijven, of zoiets. Dan gaan de kinderen ook ervaren dat het ook vóórdelen kan hebben, zo’n stiefpapa. Misschien kun je samen iets bedenken waarin jij de strengere persoon kunt zijn en hij toegeeflijker.

Hoe meer hij met de kinderen doet, hoe gemakkelijker het zal gaan. En als hij een keer nogal streng optreedt tegen zijn kinderen, zou je (voor het evenwicht) ook zelf een toegeeflijke opmerking kunnen maken.

Ik wens jullie veel succes en plezier.

Nellie Timmermans