Na de eerste turbulentie en de stilte daarna blijkt het leven gewoon verder te gaan. Ik deed al veel alleen, maar ik loop toch tegen een aantal organisatorische zaken aan in het dagelijks leven. Na een aantal dagen komt daar een nieuw ritme in en gaat het allemaal steeds makkelijker. En natuurlijk zijn daar de dingen waar je normaal nooit last van hebt en waar je nu tegenaan loopt: een ketting van een fiets, een inbouwspotje wat het niet meer doet, enz. Ik kan een hoop zelf, maar dit zijn confronterende dingen, want ik kan dit echt niet zelf.
Het is druk. Zorgen, werken, huishouden, maar vooral de uitzoekzaken en het scheidingsproces. We hebben een afspraak bij de mediator. In de aanloop daar naartoe heb ik alles wat me wanneer en waar dan ook te binnen schoot opgeschreven. Maar omdat ik toch nog van slag ben, staat het op briefjes, in de computer, in mijn telefoon en op post-it’s. Een grote chaos. Eerst ordenen voordat ik naar de mediator moet dus. En zo ga ik goed voorbereid (voor zover als mogelijk) naar de eerste afspraak bij de mediator.
Eenmaal daar voel ik me erg ongemakkelijk. Samen met X in een ruimte valt me niet mee. Het gesprek vind ik erg moeilijk. Het is erg confronterend: onze scheiding is een feit. Ik heb veel emoties en het wordt er niet beter op als X zich keihard en zakelijk op stelt en zelfs liegt aan tafel. Ik had me zo voorgenomen niet te huilen daar aan tafel, maar de tranen biggelen over mijn wangen en ik kan geen zinnig woord meer uitbrengen. Waarom?! Waarom kan X niet eens eerlijk zijn en deze onmenselijke actie op een menselijke manier afhandelen? Radeloos keer ik naar huis terug. Hoe moeten we in ‘s hemelsnaam dit proces op een normale manier doorlopen als de start al zo fout is? En waar ik me in het dagelijks leven redelijk red, voel ik me wegglijden in een enorme dip. Ik zie er even geen gat meer in.
Nadia: Ik ben 40 jaar en heb een zoon van 5 en een jonge hond. Mijn man wil scheiden en ik heb geen idee hoe de toekomst eruit gaat zien.
Janneke Mulder - 21 nov 2015
Houd vol! Het eerste gesprek bij de mediator is meestal het lastigste gesprek. De mediator hoort jullie verhalen aan en observeert de communicatie om jullie daarna tips te geven om dit beter te laten verlopen. Blijf jezelf en wees eerlijk over je emoties, ookal heb je weinig vertrouwen in je echtgenoot. Onthoud wat je waarden zijn in het leven en wat je belangrijk vindt (ACT). Dat is niet vechten en verdrietig zijn. Ga het gevecht dan ook niet aan. Onthoud je waarden tijdens de besprekingen en bij het maken van afspraken. Zo kom je er gelukkig uit.
Nathalie - 22 nov 2015
Nadia, Ik vertel je niets nieuws, scheiden is niet leuk. Dat ervaar je nu. Probeer je er niet te veel tegen te verzetten of te wanhopen, het is wat het is. Niet leuk en ook dat gaat voorbij. Ben trots op de kleine dingen, het lampje dat je nu bijna ;-) zelf indraait, de boekhouding die je nu zelf doet en leef en groei door. Het wordt vanzelf weer zomer in je leven maar eerst moet je de herfst, winter en lente door. En als dingen bij de mediator niet eerlijk gaan en je er op dat moment niets van kan of durft te zeggen, stuur je na de bespreking een mail met je opmerkingen naar de mediator met een cc aan X. Dan heb je toch je mening gegeven. Sterkte
Nanette - 12 aug 2017
Klinkt erg lastig. Echtscheidingsbemiddeling is wel echt een goed idee. X zal zich meer open op gaan stellen naarmate jullie meer sessies hebben gehad. Ik wens je veel sterke meid!